Wave after wave, the tide of life

My face above the water

My feet can't touch the ground,

Touch the ground, and it feels like

I can see the sands on the horizon

Everytime you are not around

I'm slowly drifting away (drifting away)

Wave after wave, wave after wave

I'm slowly drifting (drifting away)

And it feels like I'm drowning

Pulling against the stream

Pulling against the stream

I wish I could make it easy

Easy to love me, love me

But still I reach, to find a way

I'm stuck here in between

I'm looking for the right words to say

I'm slowly drifting, drifting away

Wave after wave, wave after wave

I'm slowly drifting (drifting away)

And it feels like I'm drowning

Pulling against the stream

Sometimes i really get deeply moved and touched by a song, voice or music. This is one of these songs. On an early saturday morning with hardly any traffic on the road, memories of my childhood surfaced when i was on my way to my dying uncle who layed in a hospital in the south of Holland. My fathers brother lived most of his life with his wife near the sea. They had no children of their own and to them i was more then welcome every summer holiday. They lived in a huge house at the bottom of dike, which made it very easy to walk to the beach. As it was a big property, they had sheeps and every spring they had lambs as well. During the past years many lambs got my name when they were born on my birthday. As a child this gesture of them filled me with joy. Cats and chickens were held as well. To me this was a little paradise on earth. I have spend many hours and days at the beach on my own as at those days the beach completely desolated. Enjoying the water, the waves and the sound of the ocean it still lifts my heart when i am at a desolated beach. All of sudden this song brought me back to another state of mind. Wow, this voice gave me the goosebumps and the musicians with their curb style of play, made my mind drift away. I could cleary sea my uncle was dying, he was just skin and bones. I really felt sorry for him, as i knew he did not want to stay in hospital like this. He has always been independent and lived by himself, untill he was unable to do so anymore. He could hardly articulate, and it was very difficult to communicate. Looking at him i saw he was already drifting away to the other world. I really prayed for him that he could go very quick. Lasrt sunday i drove again to Zeeuws Vlaanderen, the weather was reasonable and when i got there he was having his tea and only eat three teaspoons of food. He looked even more on the other side at that time. I suggested we would go for a walk, his eyes became a little more right. Well ofcourse it was me who did the walking and he sitting in his wheelchair. He wanted to see all the beautifull gardens and flowers, which we did. I told him, to give me a signal when he wants to go back, he did, after more then 1,5 hours. He really enjoyed it. When i left him his hands felt really cold and he thanked me for taking him. It was his last walk in this life as later that night he went to sleep and did not woke up again. He passed away on tuesday morning 25th. Later that night my father called me to tell me the news. I was so happy for him. My father had been too late, he arrived that same day at the end of the day and had decided to visit his brother the following morning. Don't postpone, this is what i always tell my cliënts. Thanks to my spirits who encouraged me to go that specific sunday i was the last member of the family who saw him being conscious. And this song is not only a lovesong, but can be interpreted in other ways as well. Thanks Mr. Probz, for this amazing song, beautifull lyrics and amazing music. And not only waves come and go, it is also the tide of life. Birth, death, beginnings an closures it is all part of our lifes.

Mysterie

Medewerkers van het Manchester Museum hebben een bijzondere ontdekking gedaan. Een oud Egyptisch beeld draaide een half rondje zonder dat iemand het aanraakte. De curator besloot de beweging van het beeld op camera vast te leggen en ging op zoek naar een verklaring. In februari constateerde curator Campbell Price voor het eerst dat het beeld verschoven was. De Egyptoloog besloot toen een camera te installeren. 'Op een dag zag ik dat het beeld gedraaid was. Ik vond het raar want het beeld staat afgeschermd en ik ben de enige die de sleutel heeft. Ik zette het beeld terug en de volgende dag was het weer gedraaid. Dus hebben we een video geïnstalleerd. Die leverde het bewijs dat het beeld draait,' liet Price weten aan Manchester Evening News. Price schakelde de hulp in van natuurkundige Brain Cox om het mysterie te verklaren. Volgens die laatste heeft het te maken met wrijving en een lichte trilling die de beweging veroorzaakt. Price vindt de verklaring weinig aannemelijk. 'Het beeld staat daar al jaren en het bewoog nooit eerder. En waarom zou het in een perfect rondje draaien?' Vloek van de Farao Vroeger waren wetenschappers die de tombes van farao's onderzochten bang voor de 'vloek van de farao' (mythe die voorschrijft dat degene die het graf van de farao schendt hiervoor gestraft zal worden, red.), maar de meeste Egyptologen zijn niet bijgelovig zo valt te lezen op de blog van Price. 'Het beeld is een voorwerp dat met de mummie in de tombe terechtkwam. Rouwende mensen legden allerlei soorten offers aan de voeten van de overledene. Uit de hiërogliefen op de achterkant lezen we dat brood, bier en vlees nodig zijn.' 'In het oude Egypte geloofde men dat als de mummie werd vernietigd het beeld als alternatief voorwerp kan dienen om de geest van de overledene te huizen. Misschien veroorzaakt de geest de beweging.' Dit stukje nieuws heb ik in z'n geheel van het internet afgehaald, maar haalde ineens wel weer een herinnering naar boven. In 1988 zat ik op de houten vloer van mijn appartement, alleen thuis, een uitgebreide kaartlegging te doen. 21 tarot kaarten lagen in een bepaald patroon op de grond uitgespreid en de overige 56 kaarten had ik links van mij gelegd op een stapel. Verdiept als ik was in de legging en het duiden van deze kaarten was ik enige tijd mij niet meer bewust van tijd en ruimte. Eenmaal klaar, raapte ik alle 21 kaarten bij elkaar en wilde links van mij het restant deck pakken, om ze bij elkaar te voegen.......Niets dus, kaarten weg.........Ik kan de lezer verzekeren dat het kippenvel huizenhoog op mijn lichaam stond. De bewuste kaarten heb ik nooit meer gevonden, ook niet toen ik 6 jaar later verhuisde en 2 vriendinnen van mij, die mij kwamen helpen, er heilig van overtuigd waren dat mijn verdwenen kaarten dan wel weer boven water zouden komen. Het mysterie is door mij nooit opgehelderd en zij konden het niet verklaren. Uit arrenmoede heb ik toen maar een nieuw deck kaarten gekocht.