Een bijzonder verzoek kreeg ik van een Holistisch paardentrainster om eens "te kijken" naar een paard. Het paard heeft nogal een historie en zij was ingehuurd om het dier te healen. De fokkers, die het dier niet kunnen verkopen hebben nu besloten dat hij de kogel moet gaan krijgen. Zij is nogal betrokken bij dit paard en wilde een paar onafhanklijke mensen inhuren om op een ander niveau (ziels) te kijken. De ontmoeting met deze dame was een hele bijzondere. Wij zijn met elkaar in contact gebracht door een wederzijdse vriendin. Gewoon, zo had de wederzijdse vriendin gezegd omdat wij elkaar moesten ontmoeten. Al snel werd duidelijk dat wij beiden lichtwerkers, oude zielen, numerologisch een 33 zijn en een klik hebben.
We gaan naar de weide waar een prachtig groot paard staat en ik ben gaan zitten en heb eens rustig afgewacht wat er ging gebeuren. Het paard zou gevaarlijk zijn. Wanneer ik mij met het prachtige dier verbind, beginnen de tranen uit mijn ogen te stromen en ik voel een diep ongelukkig zijn, maar er is meer. Mijn hoofd doet zo'n zeer, het begint aan de achterkant alsof er met een mes in gestoken wordt en dan kruipt de pijn naar voren, een enorme hoofdpijn aan de voorkant van mijn hoofd. Vanuit mijn nek onstaat een stekende pijn. Mijn maag gaat opspelen en ik voel een ontzettende angst, maar ik voel ook een enorme kwetsbaarheid maar ook een zachtheid bij die paar honderd kilo die voor me staat. Mijn rechterkant laat zich voelen en ik zie ook dat de ziel van het dier niet meer in zijn lijf is. Hij voelt een soort van gespleten aan, dit is een zwaar getraumatiseerd dier. Het lijkt er wel een beetje op alsof hij het ook heeft opgegeven, moedeloos, radeloos en weer voel ik die kwetsbaarheid en zachtheid.
Het vreemde is dat ik geen gevaarlijk dier voel, maar wel een zwaar gehavend en angstig groot paard. Dat wanneer het angstig wordt vlucht tja en dan kunnen er gevaarlijke situaties ontstaan en dat is wat anders dan dat dit dier gevaarlijk zou zijn. Dan gebeurt er iets wonderlijks, wij (het paard en ik) hebben allang contact op gevoelsniveau, hij stapt heel rustig op mij af en komt mij begroeten en besnuffelen. Hij vertrouwt geen tweevoeters meer en ik ben een volslagen vreemde voor hem en hij komt uit zichzelf op mij af, wat hij normaal niet schijnt te doen, zo wordt mij verteld. Weer merk ik dat er heel veel gevoel bij dit dier zit.
Wanneer ik klaar ben met de reading, zit ik nog een beetje beduusd en geraakt in de weide. Want dit jonge dier is door mensen zo mishandeld en zo getraumatiseerd dat er vermoedelijk voor hem geen oplossing meer komt. Triest dat het nog steeds gebeurd en dat er mensen zijn, ook in de paardenwereld, die blijkbaar niet het paard paard kunnen laten zijn. Voor hem is waarschijnlijk te laat. Wij hopen uiteraard op een wonder. Ik zou graag nog eens een pleidooi houden voor alles in de natuur, behandel alles met liefde en respect, dieren, planten de oceanen het maakt eigenlijk niet uit wat. Want dit soort narigheid had gewoon voorkomen kunnen worden!
No comments:
Post a Comment