Zo heb ik in de laatste 24 uur een paar keer echt pijn in mijn buik gelachen om de soms komische situaties, maar ook om de manier van uitdrukken van mijn vriendinnen en niet te vergeten mijn moeder.
Ik heb een aantal vriendinnen die alleengaande zijn en die zich hebben ingeschreven bij een datingsite.
Dat leidt dan soms tot (eenmalige) ontmoetingen, in een enkel geval tot een (al dan niet korte) relatie en soms al bij het eerste contact al helemaal tot niets. Veelal komische verhalen zijn het gevolg.
Gisterenavond, na een avondje proeven met één van mijn vriendinnen bij de Sligro, was daarna er wel gewoon misselijk van, genoten wij nog wat na van een overheerlijk kopje koffie. Al koffieleutend kwam het gesprek op haar vorderingen op de datingsite.
Nou, zo sprak zij, het is wel droevig hoor. Hoezo? vroeg ik haar. Wij zijn beiden in de 50 en zij ziet er (vind ik) goed en jong uit. Die mannen die op mijn profiel komen, zo vervolgde zij, het zijn allemaal ouwe lullen joh! Ik schiet in de lach. Zal ik je eens laten zien wat er zoal op die site aangemeld staat, biedt zij aan. Oké, zeg ik enthousiast, verras me maar. Op mijn ipad logt ze in en gaat ergens naar een pagina waar zij kan zien, wie haar profiel bezocht hebben.
Al scrollend zie ik wie haar profiel heeft bezocht. Wij hebben samen grote pret om wat we zien en ik nog meer om wat ik lees in de omschrijvingen van wat de heren zoal zoeken in een relatie. Omdat ik al mijn hele leven bezig ben met esoterie, kreeg ik vaak te horen (vooral door hen die er helemaal niets van wisten) dat ik mij met "zweverige" en niet reële zaken zou bezighouden.
De wensen van de heren doorlezend, grap ik al snel. "die zijn niet van deze wereld joh" . Bij het lezen van menig profiel, krijg ik pijn in mijn buik, een misselijkmakend gevoel en soms een niet te stuiten lachbui. Deze naar liefde hunkerende mannen zijn, de Engelsen kunnen het zo mooi zeggen, op zijn zachts gezegd "pathetic" en bij menig foto (wat een stumperds zeg) krijg ik de verkeerde kriebels. Of zou het oprispen van mijn maag nog een gevolg zijn van alle narigheid die ik net bij de Sligro heb gesnoept?
Meewarig kijk ik naar mijn vriendin. Waarop ze ineens zegt "het is toch wel droevig hé, dat ik 30 euro per maand betaal om naar die griezels te kijken".
Zelfspot is een mooi iets,
Vanmorgen sprak ik mijn moeder op de Skype. Zij is inmiddels 77 en ook zij ziet er goed uit voor haar leeftijd. Ze zag er wat "raar" uit, maar dat werd al snel opgehelderd, want zo vertelde zij "i had an exciting day". Oh, hoezo dat dan, vraag ik, mijn nieuwsgierigheid is reeds geprikkeld. Well, het kwam hierop neer, dat een grote vrachtwagen vanaf een laad/los plek ineens optrok en de auto's achter haar wel had gezien en haar auto niet. De chauffeur wilde nog net even snel voor die auto's optrekken, mijn moeder zag de aanrijding al aankomen gaf een dot gas en de truck pakte haar nog net bij de achterbumper, waarbij laatstgenoemde gelijk over de weg schoot.
De man helemaal in shock, die was zich rot geschrokken, want die had haar totaal niet gezien. Maar zo vervolgende mijn moeder "ik niet hoor, want ik zag het gebeuren". Eenmaal uitgestapt, heeft de chauffeur mij wel diverse malen zijn excuses gemaakt. Hij was "so sorry". Hier in the country stoppen mensen nog om te helpen. Ze vroegen wel heel vaak of ik wel oké was en zo vervolgde zij quasi verongelijkt. " ik moet toch hoog nodig naar een kapper om wat aan mijn haar te laten doen, als ze me dit soort dingen maar blijven vragen".
Nou ja zei ik nog, het is toch wel heel aardig, dat ze omkijken naar een dame op leeftijd die is aangereden.
Inmiddels is de auto bij een herstel bedrijf en viel de schade reuze mee. De chauffeur had haar zelfs nog later opgebeld en nogmaals zijn excuses aangeboden. Ach, zei ik nog tegen haar, hij deed het toch niet expres. Nee, zo sprak mijn moeder streng, dat zou er nog bij moeten komen. Want, zo vervolgde zij, ik werd daar vroeger altijd pisnijdig om, want als ik als kind per ongeluk iets gedaan had en ik kreeg ervoor op mijn kop, dan zei ik tegen mijn moeder "ik deed het niet expres" en dan zei zij altijd "dat zou er ook nog eens bij moeten komen". Tja, dat zijn zo van die kleine kinderfrustraties.
Last but not least, aan de overkant zijn ze een huisje aan het opknappen. Al maanden lang wordt er van alles aan gedaan. Inmiddels is er een soort van overkapping gemaakt van plastic golfplaat. Geen idee hoe ik het anders moet omschrijven en persoonlijk vind ik het er niet uit zien. Het loopt nu vanaf het huisdak tot een paar meter recht naar voren de tuin in en is aan de zijkant aan de schutting vastgemaakt. Dus het is dus nu een soort van dicht. De meneer die aan het werk is, is een leuke vlotte joviale vent met een zware Haagse tongval. Hij is net bezig de laatste schroeven erin te jassen en ik sta vol verwondering naar het bouwwerk te kijken. Hij voelt mij kijken en draait zich om.
Het leik wehl un heufkahr, zeg ik hem. Wielletjes der onduhr en je ken reie. Hij blijft erin en ik ook. Zoals Wim Sonneveld ooit zei, de humor ligt op straat.
No comments:
Post a Comment