Mitchelstown Cave

Vanuit Cashel is het een klein stukje naar Mitchelstown, een mooie route om te rijden. Er is daar in 1833 per ongeluk een grot ontdekt, die nog steeds in handen is van 1 familie. De overheid heeft ooit geprobeerd het stuk grond te kopen, maar de familie wil daar niet van weten. 

Ook onderzoek over het gesteente wordt steevast afgewezen als het de rotsformaties aantast. Dus is het wachten op technieken waarbij er niets van het gesteente afgenomen hoeft te worden. Het is een goed begaanbare grot ( ook voor mij ) met een constante temperatuur van 12 graden. Er is een flink gangenstelsel en de ondergrondse rivier heeft zich ooit daar in tweeën gesplitst. Iets wat blijkbaar niet veel voorkomt.

Er is prachtig calciet, blauwig en wat gelig de kristallen schitteren en het is een waar genoegen voor het oog. 

Om de grot in te komen moet je een trap af en die is behoorlijk stijl, daarna is het onderaardse pad heel goed begaanbaar. In de rotsformaties zijn met wat fantasie, dieren en mensen terg te zien. Ook per ongeluk een mooi fossiel gevonden waarvan men zegt dat het wel een paar miljoen jaar oud is. Eenmaal boven de grond is het temperatuurverschil goed merkbaar. Warm en vochtig is het. 

'S avonds worden we door de lady of the house uitgenodigd voor een kop thee, de whisky slaan we af. Al snel gaat het gesprek over geesten, elfen, aardmannetjes en dergelijke. De spookverhalen en rituelen van vroeger komen los. De huidige Ierse jeugd heeft er niet meer zo vee mee, zo wordt ons verteld, maar de meeste Ieren die wij ontmoeten staan er voor open of kennen op zijn minst wel een verhaal of iemand die iets bovennatuurlijks heeft meegemaakt. We zijn inmiddels weer helemaal " wakker" want na onze tocht in de grot, waren wij een soort van versleten.