Levenskunstbeurs 12 & 13 mei 2012

 

Landgoed Huize Bergen

De Levenskunstbeurs kwam er aan en ik was al een tijdje bezig met de voorbereidingen, waaronder de Lezing voor dit weekend. Maar voor het zover was had ik eerst met Anke afgesproken. Voor we naar Vught zouden afreizen bleef ik bij haar overnachten in verband met de reistijd. Er is iets grappigs met haar aan de hand als we het over tijd gaan hebben. Bij de vorige Levenskunstbeurs in september van het vorige jaar. Moesten wij heel erg haasten omdat we een uur te laat waren. We hadden zo zitten kletsen aan de ontbijttafel, dat we té laat waren. De klok in de huiskamer gaf 08.45 uur aan. Dat geeft bij mij toch altijd wel iets van stress (en zelf draag ik geen horloge) dus dat was heel snel inpakken en racen naar Driebergen. Mijn collega Bernadetta Maas was de avond ervoor al in Driebergen gearriveerd en wij hadden met haar afgesproken. Op het terrein en in de ruimte waar onze stand was, geen Bernadetta te zien. We snapten er niks van, want ze had er toch al moeten zijn, omdat de Beurs al geopend was. Tot we besloten verder het terrein te verkennen en we eens in de ontbijtzaal gingen kijken, waar de standhouders die de nacht ervoor al op het landgoed hadden geslapen op hun  gemakkie zaten te ontbijten. Hoi meiden, begroette Bernadetta ons enthousiast, jullie zijn er lekker vroeg bij. Anke en ik keken elkaar wat bevreemd aan. We moeten opschieten Ber, zei ik nog, want we zijn te laat. Té laat? vroeg Bernadetta en schoot in de lach, het is pas kwart voor negen. Dat was het tijdstip dat ik 's morgens op de klok had zien staan. In plaats van te laat waren we lekker vroeg op de beurs. Hoe het zo kwam met dat uur tijdsverschil snap ik heden ten dage nog steeds niet.

Zelf ben ik een hele lichte slaper en als ik dan al wakker word midden in de nacht of zo en er zijn geluiden dan kan het zomaar gebeuren dat ik niet meer in slaap val. Om dit soort narigheid te voorkomen heb ik al jarenlang oordoppen standaard in mijn toilettas zitten. Een paar weken hiervoor logeerde ik bij Anke en omdat zij door de weeks altijd vroeg opstaat, gaat haar wekker om 05.45 uur af. Zo ook in weekend. De logica ontgaat mij, maar daar heeft zij ongetwijfeld een uitgekiende en doordachte reden voor. De avond ervoor hadden wij zoveel bij te kletsen dat we niet voor 01.30 in ons bed lagen. Het duurt meestal altijd even eer ik in slaap val wanneer ik ergens anders slaap zo ook nu. In mijn beleving had ik die nacht hemelaal niet geslapen (dat laatste klopte uiteraard niet) toen ik om 05.45 uur de wekker in de kamer naast mij hoorde afgaan. Wel alle bommen en granaten dacht ik.......Nee hé! Goed gewerkt Anke, bromde ik nog vanuit mijn bed! Geen idee wat jij de kinderen leert (zij is Juf op een school in het speciaal onderwijs) maar vast geen klokkijken. We hebben er smakelijk om gelachen. Voor nu had  ze iets anders bedacht en zei  "ik zal voor morgenochtend de wekker een uur later zetten dan normaal. Leek mij een goed plan. Zo gezegd zo gedaan Anke zet de wekker om 06.45. We wilden  uiterlijk 08.00 gaan rijden om op tijd in Vught te zijn, zodat we alle tijd hadden om een en ander klaar te zetten . Pfff......dacht ik nog, toch nog een soort van uitslapen!

Jawel hoor, wie schertst mijn  verbazing de wekker liep niet om 07.15 uur af, maar al om 05.15 uur. Niks uitslapen en niks meer in slaap vallen. Maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen we hadden vooral veel aan onze dag, hij was ook zo lang!  Aangezien we  volop tijd hadden konden we  uitgebreid ontbijten, dat weer wel.

Het landgoed is prachtig, kreeg het gevoel alsof ik op vakantie was. Vogeltjes tjilpten dat het een lieve lust was en de Levenskunstbeurs had alles mee, een mooie omgeving, een prachtig landhuis, goede energetische plek  en vooral goed weer,

 Den Engelenbak

Wij (Triade Travel) zaten in een van de bijgebouwen van het landgoed, wanneer ik dit gebouw binnenloop kom ik in een ruimte waar de energie me als een ontplofte bom tegemoet komt. Oeps, hopelijk is mijn tafel niet hier denk ik nog terwijl ik doorloop op zoek naar mijn tafel kom ik in de andere ruimte en deze voelt licht. Daar vind ik mijn tafel met  aan een kant buren. In het midden zitten twee dames te zuchten en te steunen, ze zijn niet helemaal blij met hun plek, er worden uithangborden opgehangen, in het midden van de zaal. Hierop piept een andere standhouder "Oh, daar gaan toch geen mensen tegen aanlopen als ze bij MIJN stand staan?". Ik corrigeer mijzelf liefdevol in de gedachten die naar boven borrelen. Dit is een mooie beurs, waar licht, liefde en vooral het "geheel" samenkomt in de kunst van het leven.

Anke met haar enthousiaste elementalen energie heeft al rap kontakt met iedereen. Wat kan die meid dat toch goed! Twee kramen verder staat Den Engelenbak, wat een leuke stand, vol met Engelen. En wat word ik daar blij van. Joehoe......hoor ik Anke zeggen en ze sprankelt," heb je de mevrouw van den Engelbak al gezien". . Nee, had haar nog niet in mijn vizier gehad. Dan  verschijnt er  voor mij een echte Dame, met een outfit waar ik ter plekke verliefd op word, vooral op haar kousen. Gekleed in het blauw met daaronder bloemenkousen, wouw wat een blikvanger. Zij heeft een open , olijk gezicht, een  allerhartelijkste uitstraling en ze is vooral Licht. Ach hemel nog zo'n elementaal. We hebben het geweten,  met elkaar hebben we een heerlijke zaterdag gehad en vooral gelachen.

De engeltjes waren zo leuk, dat Anke (zie hier haar op een stoel staan) overal van die springengeltjes heeft opgehangen.

 Veel gelachen dus. Om 18.00 uur was het klaar voor die dag, dus op naar de bar. Omdat we in Brabant zaten had ik mij een Duveltje toebedacht. In het landhuis, met prachtige lambrizering, openslaande tuindeuren en gezellig ingericht bestelde ik aan de bar een Duveltje. De dame achter de bar was zo voortvarend, dat ik in heel mijn leven nog nooit iemand zo snel een Duvel in een glas heb zien schenken. Voor ik wat kon zeggen  was het flesje leeggeschonken en zat ik met argusogen naar mijn glas te kijken. Het was nog helder! Gelukkig en het Duveltje smaakte goed. In een prachtige zaal naast de bar kregen wij ons diner geserveerd. Heb lekker gegeten maar veel te veel. In onze hotelkamer zei ik tegen Anke dat ik me wel zou ontfermen over de wekker, want dat ik in haar wekkerkunsten niet zoveel vertrouwen had. Doet die wekker het niet. Met geen mogelijkheid in te stellen. Dan maar mobiel als wekker gebruikt.

Vandaag (zondag) gaan wij in het rood. Na een lekkere warme douche, opgetut en vol goede zin, gaan wij naar onze stand. De collega tegenover ons zit al achter haar tafel, jawel in het rood. De dame naast ons komt binnen, met een knalrode legging aan en een jurkje erop waar het knalrood in terugkomt. Engelien komt binnen (zo heet ze niet, maar zo heeft Anke  haar gedoopt), Knalrode jurk, schitterende kousen en later nog een rood vestje. Mirella (andere standhoudster) komt binnen, jawel in een rode jurk. Ik kwam niet meer bij, hoe hebben we het voor elkaar gekregen? Vermoedelijk toch ergens een fijn afstemming gehad.

De elementalen dames in aktie! Ook hier weer schitterende kousen van Engelien, dit keer in roze met rood en grote bloemen!

 Ook hier weer rood. De actie kleur, klaar om de reizen te promoten naar Egypte, Engeland en Schotland. We zaten zo in de engelenenergie, dat ik mij maar weer eens ga beraden op weer een engelenreis. Het was een leuk weekend, met vooral leuke collega's.