Verbinding op hartsniveau

Het gebeurt mij (helaas) niet al te vaak, om in een volledige hartverbinding met een ander te zijn. Iets mooiers dan dit bestaat er niet en wanneer dit gebeurt dan komt het hele energieveld in beweging. Een voelbaar opwaartse beweging waar blijheid, vrijheid en extase hun weg vinden. Voor mij persoonlijk komt dan de "tijd" even stil te staan en alles speelt zich als het ware in slow-motion voor mijn geestesoog af. Waarbij ik op hetzelfde moment de energie in mijn lijf en het veld om mij heen kan zien en voelen stromen en dit organisch proces ook bij de ander waarneem.

Op dit moment ben ik in de gezegende omstandigheid les te mogen geven aan vooral "hoofd" jongens en meisjes. Dit resulteert in energetische verbindingen van vooral het hoofd en uitzonderlijk zeldzaam vanuit het hart. Dit geldt overigens ook voor het overgrote deel van het docentenkorps. Maar net als onder de studenten zijn er onder de docenten ook uitzonderingen. Zo werd ik een aantal weken aangenaam verrast door een collega tijdens het wisselen van lokaal.

Terwijl de studenten en ik het lokaal weer in een ordentelijke staat trachten terug te brengen stapt er op dat moment een voor mij onbekende collega het klaslokaal binnen. Er is direct verbinding en wel eentje op het niveau van het hart. Wat er dan in een paar minuten gebeurt, is moeilijk in woorden uit te drukken. De energie begint te wervelen en wel op een zachte speelse manier en ik zie dat onze energetische velden oplichten en zich met elkaar vermengen. Er is weinig tijd, maar de collega, ik zal hem G noemen, wil heel graag met mij afspreken onder het genot van een kop koffie om eens uit te wisselen. Goed plan lijkt me, want afgezien van het feit dat ik wel wat wil weten over het vak dat hij geeft, ervaar ik ook iets heel anders tijdens ons korte samenzijn.

Lang leve google, G was snel gevonden. In één van de filmpjes vertelt hij over het in verbinding zijn met je hart. Wow, een man naar mijn hart, maar dat had ik al waargenomen tijdens ons eerste contact.

Afwachten dan maar wat er nu gaat komen, dat kan ik tegenwoordig uitstekend. Na 2 weken bij de wisseling van de wacht, stuift G het lokaal in en weer is er direct de verbinding. Hij struikelt bijna over zijn woorden als hij vertelt dat hij mij gezocht had maar mij niet had kunnen vinden en dus geen mailtje had kunnen sturen. Ik hoor dat wel vaker, ook van studenten, dat ik op de één of andere manier blijkbaar onvindbaar ben. Zijn uitnodiging om samen koffie te gaan drinken en uit te wisselen staat nog steeds en omdat ik hem wel gevonden had, sprak ik met hem af dat ik contact zou opnemen. Dit doe ik de volgende ochtend en daarna val ik van de ene in de andere verbazing.

Op mijn mail krijg ik geen enkele reactie. Als ik 2 weken later weer met hem van lokaal mag wisselen, is hij volledig uit contact, zelfs oogcontact wordt vermeden. Druk doende is hij met het schuiven van tafels en stoelen, zodanig dat hij geen contact kan maken met wie dan ook in zijn omgeving, want hij is heeeeel druk bezig en op mijn groet wordt evenmin gereageerd. Het schouwspel neem ik waar en ik bemerk bij mezelf een glimlach. Blijkbaar heb ik G enorm geraakt en was er vermoedelijk geen sprake van enig bewustzijn over wat er zich nu afspeelde tijdens onze eerdere ontmoetingen. Jammer voor G, dat hij deze kans mist en voor mij de oefening om vooral in liefde te blijven. Ik kijk nu al uit naar onze volgende ontmoeting.

Mooie dag bij Drombeg steencirkel

Wederom zijn de weergoden ons goed gezind. Een prachtige dag, volop zon en mooie kaarten waar we de dag mee zijn gestart.

Loes leidde de meditatie, zodat ook ik de mogelijkheid heb om mee te doen. Al snel ben ik ver weg en mijn gids neemt me mee naar de oceaan en al vlug ben ik in verbinding met de dieren van de zee. Op een gegeven moment is het zelfs compleet windstil, wat hier nagenoeg nooit gebeurd en de zon staat strak te stralen. Zowel met de aarde als met boven ben ik verbonden, dat ben ik altijd wel, maar nu tijdens deze meditatie ben ik mij er zeer van bewust.

Eenmaal terug merk ik dat ik helemaal niet weg wil uit deze meditatie en van deze plek. Mijn lijf voelt zwaar en ontspannen aan en wat mij betreft blijf ik hier zitten.

Er is een deel van de cirkel waar ik niet moet zijn, dat is in de afgelopen paar jaar nog steeds niet veranderd. 

Mooi zijn de ervaringen van de anderen, waarbij een van de deelnemers een initiatie heeft mogen ontvangen. 

Dit is waar wij het ook voor doen. Je beleeft je eigen reis binnen de reis, schoont op en als het mag dan kan je trilling verhoogd worden tijdens je verblijf in dit prachtige land.

Onderweg naar skibbereen komen wij dit soort prachtige stukken tegen, het is er stil en de natuur zorgt ervoor dat ik ontroerd raak van haar schoonheid.

Ierland zou Ierland niet zijn wanneer je niet een van hun heerlijke taarten of scones probeert. Zie hier het resultaat.

Hebzucht & Karma

Als westerse vrouw verblijven in landen waar grote armoede heerst, heeft wel wat nadelen. Heel makkelijk word je beschouwd als "rijk" en dit hoeft zeker niet altijd zo te zijn. Rijkdom is ook maar betrekkelijk, maar gezien door de ogen van iemand die nauwelijks geld heeft voor de meest noodzakelijke dingen, zoals voedsel, dak boven je hoofd en kleding, ben je enorm rijk.

Ooit ging Mw. Y met mij mee op een spirituele reis. Ze was toen in de 60, kittig kapsel, veel goud om hals en vingers en een mond vol kronen, waar de eerste beste pianostemmer jaloers op zou zijn geweest. Sommige krachtplekken doen wonderlijke dingen met mensen, het is niet de eerste keer dat ik met volle verbazing dingen zag gebeuren. Als een blok viel ze voor een jonge Egyptenaar die vermoedelijk jonger is dan haar eigen zoon. Onder het mom van oude zielenkontakten, helingen, hartverbindingen, spiritualiteit, echte liefde, en gedeelde voorgaande levens is een leeftijdsverschil van 28 jaar per slot van rekening niet aan de orde. Leeftijd is natuurlijk maar slechts een getal. Met lede ogen sloeg ik indertijd het tafereel gade, Y volkomen geobsedeerd door deze man. Zij moest en zou hem hebben. Het huis waar ik indertijd woonde en waar ik mijn spirituele werk deed, daar had Y ook haar zinnen opgezet. Want zo vertrouwde ze mij ooit eens toe in een telefoongesprek "ik ben uitverkoren om daar spiritueel werk te gaan doen" en ik zag de oude strijd van voorgaande levens weer aan mij voorbijtrekken.

Toen ik haar tijdens dit gesprek confronteerde met hetgeen ik zag en voelde, bleef van de dunne laag beschaafde vernis niets meer over. Zij ontpopte zich als een duivelin met een taalgebruik waar de eerste de beste bijstandsklant uit een achterstandswijk uit Rotterdam nog een puntje aan kon zuigen. Daar bleef het niet bij, zodra ik mijn hielen uit het huis in Egypte had gelicht werden door haar mijn persoonlijke bezittingen uit mijn kamer gehaald, kleding, persoonlijke spullen en diverse sierraden ontvreemd, mijn huisraad gebruikt en verkwanseld. Goede raad kreeg ik van mijn gidsen op mijn vraag wat te doen en zo vertrok ik naar Luxor, de slangenkuil achter mij latend. Deze wereld is klein en zo zag en hoorde ik op afstand welk drama er zich aan het afspelen was. In volle vaart werd zij de "zijne" bezeten en geobsedeerd als ze was en trok onder groots trompetgeschal het dorp binnen. Zijn vrouw en de rest van de enorme familie en kleine gemeenschap waren overal van op de hoogte. Zij zagen het schip met geld al binnenvaren. Goed achtergelaten door haar overleden man, bracht zij de euro's richting Egypte. Het huis, waar ik indertijd in verbleef werd verbouwd en door haar aangekocht. Weliswaar met een verhoging van haar huidige hypotheek in Nederland, en dit allemaal voor het goede doel. Welk doel dat precies was, daar zullen wij ongetwijfeld verschillend over gedacht hebben. Hij had voor zijn "belangrijke spirituele werk" een auto nodig en die kwam er dus. Spiksplinternieuw en geschikt voor trips in de woestijn aangekocht door Y.

Zo belde in januari 2011 één van de Egyptische heren of ik niet terug wilde komen, want Y hadden ze het dorp uitgegooid. Volgens hem was zij " no good ". Ondanks het feit dat hij zeker een punt had, heb ik vriendelijk voor de eer bedankt. Vermoedelijk is ze tot de laatste cent uitgeknepen en toen er niets meer te halen viel, kon ze vertrekken met achterlating van al haar bezittingen. Verlicht ben ik nog steeds niet, maar menselijk wel, want enig leedvermaak had ik wel.