Hebzucht & Karma

Als westerse vrouw verblijven in landen waar grote armoede heerst, heeft wel wat nadelen. Heel makkelijk word je beschouwd als "rijk" en dit hoeft zeker niet altijd zo te zijn. Rijkdom is ook maar betrekkelijk, maar gezien door de ogen van iemand die nauwelijks geld heeft voor de meest noodzakelijke dingen, zoals voedsel, dak boven je hoofd en kleding, ben je enorm rijk.

Ooit ging Mw. Y met mij mee op een spirituele reis. Ze was toen in de 60, kittig kapsel, veel goud om hals en vingers en een mond vol kronen, waar de eerste beste pianostemmer jaloers op zou zijn geweest. Sommige krachtplekken doen wonderlijke dingen met mensen, het is niet de eerste keer dat ik met volle verbazing dingen zag gebeuren. Als een blok viel ze voor een jonge Egyptenaar die vermoedelijk jonger is dan haar eigen zoon. Onder het mom van oude zielenkontakten, helingen, hartverbindingen, spiritualiteit, echte liefde, en gedeelde voorgaande levens is een leeftijdsverschil van 28 jaar per slot van rekening niet aan de orde. Leeftijd is natuurlijk maar slechts een getal. Met lede ogen sloeg ik indertijd het tafereel gade, Y volkomen geobsedeerd door deze man. Zij moest en zou hem hebben. Het huis waar ik indertijd woonde en waar ik mijn spirituele werk deed, daar had Y ook haar zinnen opgezet. Want zo vertrouwde ze mij ooit eens toe in een telefoongesprek "ik ben uitverkoren om daar spiritueel werk te gaan doen" en ik zag de oude strijd van voorgaande levens weer aan mij voorbijtrekken.

Toen ik haar tijdens dit gesprek confronteerde met hetgeen ik zag en voelde, bleef van de dunne laag beschaafde vernis niets meer over. Zij ontpopte zich als een duivelin met een taalgebruik waar de eerste de beste bijstandsklant uit een achterstandswijk uit Rotterdam nog een puntje aan kon zuigen. Daar bleef het niet bij, zodra ik mijn hielen uit het huis in Egypte had gelicht werden door haar mijn persoonlijke bezittingen uit mijn kamer gehaald, kleding, persoonlijke spullen en diverse sierraden ontvreemd, mijn huisraad gebruikt en verkwanseld. Goede raad kreeg ik van mijn gidsen op mijn vraag wat te doen en zo vertrok ik naar Luxor, de slangenkuil achter mij latend. Deze wereld is klein en zo zag en hoorde ik op afstand welk drama er zich aan het afspelen was. In volle vaart werd zij de "zijne" bezeten en geobsedeerd als ze was en trok onder groots trompetgeschal het dorp binnen. Zijn vrouw en de rest van de enorme familie en kleine gemeenschap waren overal van op de hoogte. Zij zagen het schip met geld al binnenvaren. Goed achtergelaten door haar overleden man, bracht zij de euro's richting Egypte. Het huis, waar ik indertijd in verbleef werd verbouwd en door haar aangekocht. Weliswaar met een verhoging van haar huidige hypotheek in Nederland, en dit allemaal voor het goede doel. Welk doel dat precies was, daar zullen wij ongetwijfeld verschillend over gedacht hebben. Hij had voor zijn "belangrijke spirituele werk" een auto nodig en die kwam er dus. Spiksplinternieuw en geschikt voor trips in de woestijn aangekocht door Y.

Zo belde in januari 2011 één van de Egyptische heren of ik niet terug wilde komen, want Y hadden ze het dorp uitgegooid. Volgens hem was zij " no good ". Ondanks het feit dat hij zeker een punt had, heb ik vriendelijk voor de eer bedankt. Vermoedelijk is ze tot de laatste cent uitgeknepen en toen er niets meer te halen viel, kon ze vertrekken met achterlating van al haar bezittingen. Verlicht ben ik nog steeds niet, maar menselijk wel, want enig leedvermaak had ik wel.