Verbinding op hartsniveau

Het gebeurt mij (helaas) niet al te vaak, om in een volledige hartverbinding met een ander te zijn. Iets mooiers dan dit bestaat er niet en wanneer dit gebeurt dan komt het hele energieveld in beweging. Een voelbaar opwaartse beweging waar blijheid, vrijheid en extase hun weg vinden. Voor mij persoonlijk komt dan de "tijd" even stil te staan en alles speelt zich als het ware in slow-motion voor mijn geestesoog af. Waarbij ik op hetzelfde moment de energie in mijn lijf en het veld om mij heen kan zien en voelen stromen en dit organisch proces ook bij de ander waarneem.

Op dit moment ben ik in de gezegende omstandigheid les te mogen geven aan vooral "hoofd" jongens en meisjes. Dit resulteert in energetische verbindingen van vooral het hoofd en uitzonderlijk zeldzaam vanuit het hart. Dit geldt overigens ook voor het overgrote deel van het docentenkorps. Maar net als onder de studenten zijn er onder de docenten ook uitzonderingen. Zo werd ik een aantal weken aangenaam verrast door een collega tijdens het wisselen van lokaal.

Terwijl de studenten en ik het lokaal weer in een ordentelijke staat trachten terug te brengen stapt er op dat moment een voor mij onbekende collega het klaslokaal binnen. Er is direct verbinding en wel eentje op het niveau van het hart. Wat er dan in een paar minuten gebeurt, is moeilijk in woorden uit te drukken. De energie begint te wervelen en wel op een zachte speelse manier en ik zie dat onze energetische velden oplichten en zich met elkaar vermengen. Er is weinig tijd, maar de collega, ik zal hem G noemen, wil heel graag met mij afspreken onder het genot van een kop koffie om eens uit te wisselen. Goed plan lijkt me, want afgezien van het feit dat ik wel wat wil weten over het vak dat hij geeft, ervaar ik ook iets heel anders tijdens ons korte samenzijn.

Lang leve google, G was snel gevonden. In één van de filmpjes vertelt hij over het in verbinding zijn met je hart. Wow, een man naar mijn hart, maar dat had ik al waargenomen tijdens ons eerste contact.

Afwachten dan maar wat er nu gaat komen, dat kan ik tegenwoordig uitstekend. Na 2 weken bij de wisseling van de wacht, stuift G het lokaal in en weer is er direct de verbinding. Hij struikelt bijna over zijn woorden als hij vertelt dat hij mij gezocht had maar mij niet had kunnen vinden en dus geen mailtje had kunnen sturen. Ik hoor dat wel vaker, ook van studenten, dat ik op de één of andere manier blijkbaar onvindbaar ben. Zijn uitnodiging om samen koffie te gaan drinken en uit te wisselen staat nog steeds en omdat ik hem wel gevonden had, sprak ik met hem af dat ik contact zou opnemen. Dit doe ik de volgende ochtend en daarna val ik van de ene in de andere verbazing.

Op mijn mail krijg ik geen enkele reactie. Als ik 2 weken later weer met hem van lokaal mag wisselen, is hij volledig uit contact, zelfs oogcontact wordt vermeden. Druk doende is hij met het schuiven van tafels en stoelen, zodanig dat hij geen contact kan maken met wie dan ook in zijn omgeving, want hij is heeeeel druk bezig en op mijn groet wordt evenmin gereageerd. Het schouwspel neem ik waar en ik bemerk bij mezelf een glimlach. Blijkbaar heb ik G enorm geraakt en was er vermoedelijk geen sprake van enig bewustzijn over wat er zich nu afspeelde tijdens onze eerdere ontmoetingen. Jammer voor G, dat hij deze kans mist en voor mij de oefening om vooral in liefde te blijven. Ik kijk nu al uit naar onze volgende ontmoeting.