Spirituele Ontwikkeling & Emoties

Mijn pad in dit leven is er één die leidt naar een onophoudelijke stroom van emoties, dit is iets waar ik mij eigelijk al mijn hele leven bewust van ben. Emoties zijn zo bepalend voor hoe wij reageren en daardoor ook functioneren. Dit geldt uiteraard niet alleen voor hoe we met ons zelf omgaan, maar ook voor hoe wij omgaan met onze partner(s), kinderen, collega's, vrienden en ga zo maar door. Al jaar en dag is mijn credo, "je spirituele ontwikkeling gaat hand in hand met je persoonlijke ontwikkeling". Hier bedoel ik mee dat je in het reine mag komen met alles wat conflicteert binnen jezelf met als doel je blinde vlek(ken) of je schaduwkant bewust te maken.

Tijdens onze jeugd vindt de conditionering plaats (de dingen die je al op zeer jonge leeftijd leert). Vaak is er tijdens die conditioneringsperiode veelal sprake van goede, foute, verkeerde of slechte emoties. De grootste misvatting ooit, want een emotie is eigenlijk nooit goed of fout. Misschien is het volgende voorbeeld herkenbaar voor je? als je als kind ergens om huilde, of omdat je gevallen was, of je misschien heel nerveus was voor school, dan werd dit al gauw afgekapt met "kom op, droog je tranen, het is tijd voor.....het valt allemaal wel mee, niks aan de hand, doe normaal, kop op" . De boodschap die we als kind dan meekrijgen is dat " foute" emoties er niet mogen zijn en dat alleen "goede emoties" worden toegestaan. Je leert hierdoor emoties te verdringen of weg te stoppen. Zo zie je in de opvoeding nog wel eens dat elke emotie die zich aandiendt onmiddellijk wordt afgebroken of wordt weggestopt. ALs kind weet je niet beter, heb je geen keuzes om het eventueel anders te doen en is het zaak dat je je aanpast. Wanneer je eens terugblikt op hoe jouw ouders of verzorgers met emoties omgingen, wellicht dat je dan wat opvalt?

Kinderen hebben soms de neiging om zich stilletjes af te zonderen wanneer zij verdrietig of boos zijn, zodat zij in de beslotenheid van hun eigen ruimte de tranen de vrije loop kunnen laten en dan kan het alsnog gebeuren dat er gevochten wordt tegen de tranen. Of hun boosheid op een autootje, pop of erger op dieren of op zichzelf botvieren. Misschien voelde je je wel zwak, beschaamd, of een onbenul. Als jouw norm thuis was dat je niet zwak mocht zijn of dat je je behoorde te schamen voor emoties en dan kunnen allerlei strategieën opkomen om alle emoties te niet te doen. Dat kan zijn doordat je er tegen vecht, je ertegen verzet, of het probeert weg te redeneren of te lachen, of het projecteert op anderen en zo zijn er nog wel een paar te bedenken. Zoals bijvoorbeeld, roken, drinken, eten, gamen, tv kijken, blowen en dit om de voor jouw onacceptabele gevoelens te ondrukken of te sussen. In de reguliere zorg krijg je wanneer je zo geplaagd, gekweld of anderszins gebukt gaat onder je " negatieve emoties" medicijnen voorgeschreven, zodat je vooral niet hoeft te voelen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben zeker niet tegen medicijnen! Maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik ook niet echt voor ben. Mijn houding ten aanzien van alle medicatie) is kritisch is en vooral terughoudend.

In de diverse spirituele stromingen vind je manieren om met (negatieve) emoties om te gaan. Zo kun je aan de gang met spreuken of mantra's die je gaat herhalen zodra er een negatieve emotie in je opkomt. Dit doe je dan om de eventuele kwalijke gevolgen ervan te vermijden. Zo kom je ook richtingen tegen waar mensen zich onderwerpen aan extreme vormen van onthouding en soberheid tot zelfs aan het jezelf kastijden toe, maar ook waar men zichzelf houdt aan vastenperiodes voor onzuiverheid. In de katholieke kerk is is er de biechtstoel, daar kun je tegenover de pastoor opbiechten welke onkuise gevoelens, gedachten of daden hebt gehad. Je mate van slechtheid bepaalt de taak die je opgelegd krijgt waardoor je zonde wordt kwijtgescholden.Voor mij persoonlijk zijn dit niet de wegen die bij me passen. Hoewel het vasten en reinigen zeker een zeer verruimende en louterende werking kan hebben en dat is wel iets wat ik voor mezelf regelmatig doe, maar niet in de reizen aanbiedt. Triade Travel biedt wel tijdens haar reizen naar Egypte, Engeland of Schotland aan het leren "waarnemen" op de krachtplekken en hoe paradoxaal het misschien ook mag klinken, vooral (weer) te voelen.

Je gaat leren om je over te geven aan alle emoties, waardoor je uiteindelijk uitkomt bij de rust en de vrede in jezelf. Je stelt je hart open en je geeft je volledig aan je emoties over.........oh......hoor ik je nu denken, dat is eng. Ja en nee, wanneer je je hier eenmaal aan overgeeft is er geen ontsnappen meer aan en uiteindelijk levert het je een hoop op. Ik kan je verzekeren dat je, wanneer je eenmaal weer volledig in contact bent met al je emoties, je nooit meer anders wilt. Want wat je eigenlijk doet is je laten vallen of lees overgeven in iets onbegrensd, wat je uiteindelijk de vrijheid geeft. Dus........is het voor jou al tijd om vriendschap te sluiten met je emoties? Want jouw emoties zijn echt de enige sleutels naar het oneindige, naar jouw pad en naar je Zelf. Gaat het al kriebelen om thuis te komen?

Voor meer informatie kun je kontakt opnemen met Triade Travel per mail triadetravel@gmail.com of bellen met Caroline Dekker 070-3692559 of met Petra Portheine 06-45426007

Leeuw en de God Horus

Geborenen tussen 21 juli en 21 augustus vallen onder het teken Leeuw. De Leeuw is het 2e vuurteken van de dierenriem en wordt gerekend tot het vaste teken. De heerser van de Leeuw is de Zon. Kenmerken van de Leeuw zijn onder meer zijn moed en het feit dat hij bekend staat geen vrees te kennen. De Leeuw is een geboren leider en dus is hij de baas. Je vindt onder de Leeuwen nogal wat ondernemers of directeuren dan wel leidinggevenden. Doordat de Leeuw nogal hoge eisen aan zichzelf stelt past dit goed bij hem. Overigens stelt hij niet alleen hoge eisen aan zichzelf, maar ook aan anderen. Warme, hartelijke persoonlijkheden zijn het de Leeuwen, goede gastvrouwen en heren, waarbij ze hun gasten met alle égards onthalen. De Leeuw heeft humor en weet anderen te vermaken. Ze zijn hulvaardig en eigenlijk altijd bereid anderen te helpen. Alleen het allerbeste is goed genoeg voor de Leeuw en dat brengt mij bij hun pronk en praalzucht. Doordat de Leeuw niet van middelmatigheid houdt en hij zich zelf centraal stelt moet dan ook iedereen het horen en weten, welke dure en vooral ook prachtige spullen hij heeft. Menige Leeuw is gek op merken. Zij hebben een flinke neiging tot spilzucht of ze hebben last van grootheidswaanzin, ze zijn ook arrogant en voornamelijk verliefd op zichzelf. Maar de mooie kant van de Leeuw is zijn groot hart. Want als een Leeuw geeft, dan geeft hij alles. Maar dan wel weer vaak ter meedere en eigen glorie. De Leeuw is het kind van de zon. Stralend, charismatisch en majestueus. Hij is ook de geboren leider over het dierenrijk, de koning gewoon. Kenmerkend van de Leeuw is dat waar hij ook opduikt de ruimte gauw gevuld is met zijn natuurlijke majestueuze manier van zijn. Zijn enorm zelfbewustzijn kan hem tot een echt lichtend figuur maken. Helaas zie ik dit laatste zelden bij de Leeuw. Wees echter zeer zorgvuldig met kritiek naar de Leeuw, want hij heeft uitermate lange tenen, hij reageert snel beledigd. Want o wee o wee hiermee wordt zijn waarde aangetast, althans zo ervaart de Leeuw dat veelal. De mogelijkheid om kritiek te accepteren en het vermogen om zelf na te denken behoren niet bepaald tot de sterke kanten van dit dierenriemteken.

De Leeuw heeft aanleg voor het gespeelde waardoor je onder dit teken van de Dierenriem veel acteurs en regisseurs tegenkomt. Ze hebben een talent voor drama en weten dingen zo neer te zetten als ware het een scène in een film, waarbij last but not least alle schijnwerpers uiteraard op hen gericht staan. Geef de Leeuw de nodige aandacht en hij zal je op handen dragen en uitvoerig verwennen. De Leeuw nodigt zijn geliefden uit in het beste van het beste restaurant of rijdt met in het maanlicht naar een meer, wel in een luxe dure bolide natuurlijk. Zijn verleidingen zijn helder en zouden op het filmdoek zeker niet misstaan. Emotioneel en materieel is hij erg gul. Het liefst wil de Leeuw dat zijn geliefden nooit ergens gebrek aan hebben. Dus met een beetje mazzel schopt de Leeuw het ver in zijn leven en zal hij zijn geliefdes een koninklijk huis bieden. Ze zijn dol op grote feesten waar hij natuurlijk in het middelpunt van de belangstelling staat. Steek hem nooit de loef af of wat nog erger is, wanneer hij vindt dat hij niet genoeg aandacht krijgt. Het wordt helemaal een drama als zijn partner met een andere man flirt. Dit zal de Leeuw niet gauw vergeten en vergeven. Leeuwen zijn temperamentvolle, vurige en bijzondere genieters, die het hofmaken graag met kreeft, kaviaar, ganzelever en champagne aanvangt. Als het maar luxe en duur is. Ze zijn graag trots op hun geliefdes en het pronken met hun partner is hen niet vreemd. De vrouwelijke variant is de diva onder de sterrenbeelden. Als ze een ruimte binnenkomt straalt ze haar aantrekkelijkheid uit, maar ze verlangt ook een hoop. Wat een dagelijkse noodzakelijke behoefte is, is namelijk de eeuwige zucht en hang naar bewondering, het is voor haar meer dan noodzakelijk dat men haar adoreert en zij heeft veel luxe nodig, vooral mooie kleding en waardevolle sieraden. Voor haar is de prins op het witte paard iemand met behalve een goed gevulde bankrekening ook iemand die veel begrip kan tonen en zich op de achtergrond weet te houden. Want zoals hierboven al vermeld de Leeuw wil altijd in het middelpunt van de belangstelling staan staan. Ze heeft en een groot hart maar weet als geen ander hoe je iemand moet verleiden. De Leeuw heeft humor en met zijn talent voor het vertellen is hij een aanwinst op ieder feestje.

De Bark van Horus, een replica in de tempel van Horus te Edfu. Deze tempel staat op het programma van een van de reizen van Triade Travel. Horus wordt in de tempels en tombes afgebeeld als de zoon van Osiris en Isis. Hij is verwekt door het magische werk van zijn moeder terwijl zijn vader dood was. Hij werd in de moerassen van de Nijldelta geboren om zo uit de handen te blijven van zijn aartsvijand Seth. Seth heeft ervoor gezorgd dat Osiris door een list vermoord kon worden. Zodat Seth plaats kon nemen op de troon. De spirituele traditie van Egypte stelde dat de beschaving werd ingehuldigd door de Heru Shemsu, de volgelingen van Horus en afstammelingen van de Goden die op aarde heersten in de eerste nevelen van de oudheid. In het oude Rijk was de Farao de representant van Horus, dit ging in direct nadat hij de troon had bestegen. Hij was de incarnatie van Horus en de mediator tussen de Goden en de mensen op aarde. Horus kent verschillende aspekten van persoonlijke kracht verkregen door zijn goddelijke afkomst. Deze aspekten zijn terug te vinden in de symbolische gang van de Zon. De opkomende zon is "het kind". De heer van de 2 horizons staat symbool voor de Zon op zijn hoogste punt, namelijk midden op de dag en de Oudere, namelijk wanneer de zon ondergaat. In de oudheid waren er ook nog 3 planeten aan deze fases gelieeerd, namelijk Horus als wreker op zijn vader is de planeet Mars (God van de Oorlog), Jupiter staat voor de Oudere en de Zon staat symbool voor de jonge Horus. Het zijn metaforen voor de spirituele aspiratie en het bereiken van het kongingschap zoals aangegeven in de cycly van het sterrenbeeld Leeuw. De Goden worden geassocieerd met de ingewijde, die Bewust is. Dit Bewust Zijn is manifesteert zich dan op verschillende niveaus.

Er is geen tempel in Egypte die de magnifieke krachten weet over te brengen van dit Huis van Goden als de de Horus tempel in Edfu.

Uw Zorg Onze Zorg, Lang Leve de Zorg

Laatst was ik in de gelukkige omstandigheid in een ziekenhuis in Nederland behandeld te mogen worden. Na ooit een Egyptisch ziekenhuis aan de binnenkant bewonderd te hebben, ben ik Allah eeuwig dankbaar dat ik hier in het rijke westen vertoef. Stof en bacterie vrij ( mits er geen ziekenhuisbacterie rondwaart) zijn de Nederlandse ziekenhuizen uitermate steriel, het personeel hoog en goed opgeleid en doet iedereen zijn stinkende best het de patiënt vooral naar de zin te maken.

Onderstaand een kleine impressie van het bezoek aan een ziekenhuis in de Kharga Oase te Egtpte(december 2011).

Overal is stof, de hal van het ziekenhuis lijkt wel een bouwplaats. brokken beton en afval liggen overal verspreid. Egyptenaren lopen in en uit. Er staat al een hele tijd een jonge man op de dokter te wachten met een gebroken voet. Maar er gebeurt dus verder niets met deze man. Mensen komen bij ons kijken, wat wij daar doen. Opeens zie ik een rode kat door de lange gang rennen en ik schiet in de lach. Dat kan hier
allemaal. Het blijkt een jong beestje te zijn, die speels op elk pluisje, papiertje afduikt alsof het een levensgrote rat of muis is, die minimaal gekilled moet worden. Dan voel ik narigheid de trap opkomen en stoot Tineke aan en zeg "weet niet wat er is maar iets voelt niet goed" en dan blijkt dat er een familie met een metalen
baar de trap op is gekomen en zij lopen ons voorbij. Wij zien een ingewikkelde overledene op de baar liggen. Alles is hier open, dus ook de dood wordt niet weggehouden. Dat vind ik zo mooi van hier. En tussen alle bedrijven door is het een net een mierennest van mensen die in en uit lopen en er is de rode kat die zich aangenaam vermaakt op de gangen van dit streekziekenhuis.

Een blik in de operatiekamer levert het volgende beeld op. Zusters met latex handschoenen pakken net zo vrolijk de deurknoppen beet als het operatiemes. Mensen lopen ook hier in en uit, met schoenen, zonder schoenen en de dokter heeft badslippers aan en dit allemaal in een operatiekamer die steriel zou moeten zijn.

Dit alles is ondenkbaar in Nederland en mijn narcose werd een ruggenprik, dat was even heel erg AUW! Maar dat leed was, op de korte heftige pijn na, snel vergeten. De anesthesist had een metamorfose ondergaan, want de man waar ik in eerste instantie het gesprek mee had gehad, was vervangen door een alleraardigste vlotte vent, met een gezellige babbel.

Het 6 koppig operatie team ging aan het werk en wij (de anesthesist en ik) waren in een aangenaam gesprek verwikkeld, tot de arts zijn guitige kop boven de blauwe doek uitstak en zei" kan het niet wat rustiger?" normaal krijgen we te horen dat wij zo kletsen". Volgens mij was hij gewoon jaloers omdat hij aan ons interessante gesprek niet kon deelnemen, maar het kan ook zo maar zijn dat hij van plagen houdt. Naarmate de operatie vorderde ging ik steeds meer geeuwen, hetgeen niets te maken had met mijn gesprekspartner. En na 1,5 uur werd ik naar de verkoeverkamer gereden, waar ook weer alleraardigste zusters aan het werk waren. Eenmaal stabiel genoeg, werd ik afgevoerd naar de verpleegafdeling.

Daar hebben ze me 1,5 dag zwaar gedrogeeerd, dit was nog het meest te vergelijken met de uitgebreide paddo sessie die ik ooit jaren geleden onderging. M'n bewustzijn zweefde boven mijn bed en er ontging me niets en op een gegeven moment was m'n bed omringd met allerlei lichtwezens. Yes, dacht ik nog, fijn dat jullie er zijn. De nachtploeg heeft me elk uur gecheckt, bloeddruk, temperatuur en zuurstofmetingen verrichten zij, zonder met met te praten. Chapeau, voor mij de perfecte aanpak. M'n kamergenote had haar hele familie op bezoek, ook zij was die middag geopereerd. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat zelfs haar bezoek was voor mij teveel en te druk was. Ondanks dat ik zwaar onder de medicatie zat ontging mij haar gesteun, gekreun en geklaag niet en op een schaal van 1 tot 10, had zij maar liefst 10 plus pijn en dat zonder te huilen. Dat was toch wel weer een prestatie op zich. De volgende dag heb ik voor een doedelzak aangezien, mijn ogen vielen steeds dicht en toch was er ook een deel in mij dat alert was. De arts kwam tijdens de zaalronde vragen hoe het ging en of ik pijn had. Het enige wat ik kon uitbrengen was " jullie hebben me helemaal gedrogeeerd". Waarop zijn stralend blauwe ogen begonnen te glimmen en ik zijn antwoord niet meer weet omdat ik weer wegzakte. Mijn zaalgenote had de hele nacht niet geslapen, dat was, ondanks de zware medicatie, ook mij niet ontgaan. Het gesteun, gekreun en gepiep ging de hele dag door. De volgende dag kregen we een nieuwe kamergenote, zij kwam die avond om 7 uur naar de zaal nadat ook zij geopereerd was. Haar entree was grotesk, want bij binnenkomst zag ik nog net een golf maagsappen richting het verplegend personeel spuiten. Goedenavond, welkom op deze kamer bij een zwaar gedrogeerde en een klaagmiep. Het bed rondom de klaagmiep zat weer vol met onze allochtone medemensen en het was eigenlijk weer veel te druk. Toen het bezoek allemaal naar huis was hoorde ik haar nog steeds kreunen, zuchten en steunen. Mijn andere kamergenote lag, net als ik, erbij als een soort van lijk. Het bezoek was inmiddels vertrokken, het ziekenhuis maakt zich op om te gaan slapen en toen begon het feest. Ondanks mijn drugs, oordoppen en me niet kunnen verroeren heb ik volop kunnen genieten van mijn allochtone kamergenote. Het was niet alleen het gezucht, gekreun en gesteun wat ons wakker hield, maar nu werd zwaarder geschut ingezet, namelijk de zusters werden aangeroepen. In plaats van de bel te gebruiken die binnen handbereik is, klonk haar stem als een misthoorn bij Scheveningen. Het was hierdoor een aan en afkomen van verplegend personeel, licht aan, licht uit, luid praten, dan weer roepen en dat ging een aantal nachtelijke uren zo door. Tegen het ochtendgloren maakte de nachtploeg koffie en thee voor ons, wat een welkome afleiding was. Mijn wond zag er prachtig uit en mijn drugskabel werd afgekoppeld het duurde ongeveer een uur of 4 eer ik weer een soort van normaal was, dus hup, mijn bed uit. Voorruit met de geit, ik wil het ziekenhuis uit. Mijn nieuwe kamergenote had ook geen oog dichtgedaan, maar durfde onze allochtone medebewoonster niet te confronteren en liep tegen mij te mopperen. Ze wilden me in het ziekenhuis eigenlijk nog 2 dagen houden. Hier dacht ik heel anders over nadat de nacht erop, zodra het licht en de teve uitging, het aandachttrekken, kreunen, zuchten, steunen en zeuren weer begon. Toen had ik het helemaal gehad. Want mijn oordoppen konden deze geluiden niet meer afstoppen, mijn hoofd was inmiddels helder aan het worden, dus was het onmogelijk om mij zachtjes in de armen van morpheus te vleien en mij mee te laten voeren naar de andere wereld.

De postoel was de druppel die de zeik-emmer deed overlopen, want het was blijkbaar onmogelijk om het metalen deksel zachtjes te sluiten, nog even los van het gekrakeel midden in de nacht om op dat verdomde ding te gaan zitten, terwijl ze gewoon naar het toilet kon lopen. Tegen de ochtend toen de nieuwe nachtploeg ons koffie en thee serveerde, was haar gordijn nog dicht, maar......toen het gordijn openging, heb ik haar aangesproken op haar a-sociale gedrag en het feit dat er geen fluisterstand op haar stem zat. Ik haar geblèr midden in de nacht absoluut niet kon appreciëren, het weinig getuigde van enige invloelendheid naar haar medepatiënten, want er lagen nog 2 zieken op de kamer. De arts was weer keurig op tijd....en mevrouw dekker hoe gaat het met u? Sprak hij monter. Ik keek hem recht aan en zei" met mij gaat het uitstekend en ik ga naar huis". Hij schoot hardop in de lach. Vermoedelijk was hij al op de hoogte van het nachtspook en van mij kreeg hij de verkorte versie van de afgelopen nacht. Zijn blik sprak boekdelen en toen hij informeerde bij deze bewuste dame, want uiteraard kreeg ook hij eerst een hele klaagzang te horen en toen dat "ze" van haar niet hadden kunnen slapen. Dat was nog zachtjes uitgedrukt. Het laatste wat ik nog van het gesprek opving was, dat de arts haar streng mededeelde dat ze haar bed uit moest, vooral moest oefenen en dat het hier geen rusthuis was. Ik dacht bij het laatste dat ik er in bleef. De moraal van mijn verhaal: met onze Nederlandse ziekenhuizen en verplegend (ook allochtoon) personeel is niets mis! Ze mogen wat mij betreft gaan screenen op het gedrag van de patiënten, mevrouw/mijnheer bent u wel geschikt voor het ziekenhuis? Die dag ging ik ook inderdaad naar huis, wat een opluchting, hiervoor ben ik echt niet in de wieg gelegd.