Gekkenhuis

Egypte doet rare dingen met mensen, het heeft te maken met dit land en met de krachtplekken. Tijdens mijn langdurig verblijf in upper egypt heb ik meermalen mensen bezeten zien raken, ze zien veranderen in een zombie en gek zien worden.
Dit keer trof mij wel een heel aangrijpend verhaal. Via een vriend ontmoet ik een jonge Schotse vrouw, zij is in luxor voor de 3 keer in zeer korte tijd. Haar tweelingzus verblijft hier sinds november vorig jaar en is volkomen psychotisch geworden en helemaal de weg kwijt.
Ze leeft een soort van samen met een taxichauffeur, die denkt dat zij geld heeft. Door haar ziekte (en het ontbreken van ziektekinzicht) is de hele wereld gek ( er zit hier zeker een kern van waarheid in) maar zij natuurlijk niet en wordt ze letterlijk en figuurlijk door haar nieuwe liefde, de taxichauffeur uitgekleed. Daarbij is ze ook nog paranoïde. Ze was zo " gek als een deur " dat zij zich midden op straat in het drukke luxor heeft uitgekleed en met haar wanen rare dingen deed, dit alles onder het toeziend lachende Egyptische publiek. Uiteindelijk heeft de politie haar opgepakt, want bloot op straat kan natuurlijk niet hier, wat geen eenvoudige klus was, want door haar psychose en haar paranoia is ze zo bang dat ze heeft gevochten als een leeuwin. Er schijnt een gekkenhuis te zijn, dit ligt ver achter Aswan en ze hebben haar daar naar afgevoerd. Haar zus zorgt vanuit Schotland dat er voor haar geld is om te eten en te drinken. Al 2 keer eerder is zij overgevlogen om haar het land uit te krijgen, maar door haar ziekte weigert ze alles en wil niet mee. Na een verblijf van een paar weken in het ziekenhuis van Aswan en volgens de dokter reisklaar. Dit hield in: zodanig platgespoten dat ze minimaal 15 uur knock out zou zijn om de vliegreis naar Schotland te kunnen maken. Wat er gebeurde: Al stuiterend en niks knock out was ze niet kalm te krijgen en werd er nog wat extra medicatie toegediend, maar " weg" raakte ze niet. Inmiddels hadden 4 Egyptische vrienden allerlei hand en span diensten verleend om de geachte dame het land uit te krijgen en haar zus te ondersteunen in haar bijna mission impossible. Het personeel op de luxor luchthaven werd gevraagd haar niet te vertellen dat ze naar Schotland ging. Maar de gekke zus, was aan een stuk door aan het stuiteren en zei dat ze naar haar moeder in Cairo ging. Waarop de behulpzame Egyptische vriend nogmaals het personeel toefluisterde " laat haar nou maar in die waan". Maar nee, daar deed het grond personeel niet aan mee want de client had recht op een eerlijk antwoord en hij zei doodleuk tegen haar dat ze helemaal niet naar cairo ging maar naar Manchester. De lezer voelt de bui zeker wel hangen. Waarop de paniek bij haar toeslaat en zij weer de kuierlatten neemt. Niks vlucht naar Manchester, ze vliegt van de luchthaven af en duikt weer onder in haar waanwereld, letterlijk en figuurlijk, en gaat weer terug naar haar taxichauffeur. Haar zus vliegt hierop terug naar Schotland, want zij heeft daar een baan en moet weer gewoon aan het werk.
Tijdens mijn ontmoeting met haar, zij is dan weer voor de 3e keer terug in een zeer korte tijd, vertelt ze mij dat dit haar 3e poging is om haar volkomen psychothische zus dit keer wel op het vliegtuig te zetten. Maar gekke zus ook niet achterlijk neemt, zodra zij lucht krijgt van een eventueel vertrek, weer de benen. De wanhoop is van haar gezicht af te lezen. De politie kan en wil niet helpen, de ambassade doet niets, want ze hebben haar ooit al een keer eerder geholpen en dat doen ze niet nog een keer.
Deze jonge gezonde vrouw zit in een vreemd land, ze spreekt de taal niet en naar zus heeft dringend hulp en medicatie nodig. Onze gemeenschappelijke Egyptische vriend zorgt ervoor dat er contacten gelegd worden. Een privekliniek en een dokter in Cairo zijn alvast ingeseind en staan paraat. Nu de patiënt daar nog zien te krijgen. Uiteindelijk lukt het haar om haar zus de medicatie te laten innemen en met een list op de trein te krijgen naar Cairo. Luxor haalt inmiddels opgelucht adem, ze zijn onderweg naar Cairo en daar zal ze worden opgevangen en de nodige medicatie krijgen. Dit alles om haar op een dusdanig level te krijgen, dat ze terug kan vliegen naar Schotland.

Opgelucht zit mijn goede vriend in de koffieshop te genieten van een bakkie thee en hij is zichtbaar bevrijd van een zware last. What can i do Caroline? Vraagt hij me. Little and almost nothing, antwoord ik hem. Ze heeft dringend hulp nodig en ze zal in Schotland behandeld moeten gaan worden. Zijn telefoon gaat en ik zie zijn gezicht betrekken wanneer hij op de display ziet wie er belt. De trein naar Cairo is door demonstranten stopgezet en ze staan al meer dan 1 uur stil. De " gekke" zus wordt steeds wilder en haar zus is aan het eind van haar latijn. Ik kan het me zo goed voorstellen, een treinreis van ongeveer 10 uur met iemand die zwaar ziek is en dat in je eentje, ik neem echt mijn petje voor haar af. Ze wist niet of ze haar baan nog kon behouden door dit hele gebeuren. Tarek spreekt haar moed in. Fingers crossed dat ze niet in haar psychose halverwege de reis uitstapt. Het hele tafereel zie ik aan mijn geestesoog voorbij trekken. Wat heb ik met beide dames te doen, maar gelukkig komen ze een uurtje of 10 later veilig in Cairo aan waar een deel van de behandeling kan beginnen.

Op de Ferry naar de Westbank zit ik nog wat na te denken over deze hele kwestie en wanneer Edwin en ik van de boot afstappen loopt er een vrouw op hem af. Ze ziet er een beetje vreemd uit en hangt hele verhalen aan hem op in het Arabisch. Wij verstaan er niets van en ik zie een man lachend het tafereeltje gadeslaan en vraag hem waar ze het over heeft. Hij kijkt mij grinnikend aan en zegt " ze praat in zichzelf, ze is een beetje gek. Waarop ik zeg, well she can go to Aswan. Hij kijkt me aan en lacht breeduit.