Dit proces is al een tijdje aan de gang en met verwondering sla ik het gade. Zo ook in mijn directe omgeving. Hier bevinden zich 2 dames, inmiddels op leeftijd, die, zo gezegd, niet helemaal sporen. Het paadje waar zij met hun huis aan zitten heb ik inmiddels het Zottepad gedoopt.
Allebei zijn ze bejaard, de een manisch depressief en overgoten met een stoornis van Gilles de La Tourette, wat nog wel eens tot bijzondere taferelen leidt.
De ander inmiddels dik in de 70 en naar het zich laat aanzien toch wel zachtjes dement aan het worden is, en daarbij de nodige agressie ten toon spreidt. Haar ogen staan wild, haar kapsel ziet eruit als een mislukte knipbeurt bij de Kinky Kapper, verward haar, kale plekken, het is een soort van haardos waarmee ze met een beetje fantasie zo het akkerveld op kan gaan om als vogelverschrikker dienst te doen.
Het verlies van decorum, dat is er ook, maar zoals het met de meeste psychiatrische zieken gesteld is, van enig ziekte inzicht is dan ook geen sprake. Met een hoop overlast als gevolg.
Op dit moment is de situatie zo, dat zodra ik mijn gezicht laten zien, er een lading agressie over me heen komt. Gelukkig ben ik niet de enige die in de prijzen is gevallen een andere buurvrouw is eveneens goed de klos. De scheldkanonnades, de provocaties en de bijbehorende zeer ernstige ziektes die wij regelmatig toegewenst krijgen zal ik hier dan ookmaar niet herhalen.
Regelmatig mag de Hermandad er aan te pas komen, die overigens ook weinig kan uitrichten, maar een bezoek van hen, leidt soms wel weer tot komische situaties. Want, heer agent ook niet van gisteren, weet soms met gevatte humor de vinger op de zere plek te leggen. En ons rechtssysteem heeft op dergelijk lastigvallen geen adequate oplossing.
Dit was nog niet alles, in de laatste 3 dagen gebeurde er nog veel meer, met als klap op de vuurpijl een onverwachtse bezoeker. Het is maandagavond en inmiddels 22.15 uur en ik zit ontspannen naar een detective te kijken wanneer er aan mijn deur wordt geklopt. Buiten staan mijn wel aardige en normale buurvrouw en een wat vreemd uitziende man met fiets bij mij op de stoep. De man kijkt alsof hij in een psychose zit, draagt een raar mutsje, heeft een verfrommeld briefje in zijn hand met TriadeTravel erop en het adres. Hij spreekt Engels en hij wordt door mijn buurvrouw met een veelbetekenende blik geïntroduceerd, als zijnde dat hij voor mij kwam. Ik zal ongetwijfeld niet bijster snugger hebben gekeken, want mij was niets bekend.
Hij stak direct van wal, want hij kwam om over spiritualiteit te praten, een normaal voorstellen was er niet bij. Een beetje wezenloos kijk ik naar het tafereel waar ik weer in beland ben en antwoord, dat het inmiddels kwart over tien is en dat ik hier nu echt geen behoefte aan heb. Hij houdt voet bij stuk, stapt van zijn fiets af en komt naar mij toe lopen, en zo vertrouwt hij mij toe, I am a healer ( de alarmklokken gaan direct luiden). En hij wil perse met mij hierover van gedachten wisselen!
Ik word al wat ongeduldig, en baal dat ik de rest van mijn detective mis en denk " waarom krijg ik de laatste dagen toch van die halve zolen op mijn pad en mensen die de weg kwijt zijn?". Het antwoord wil nog niet direct komen.
Hij wil gaan lesgeven, zo vervolgt hij zijn verhaal, en zo gaat hij in zijn enthousiasme verder, "you are going to teach me".
De roze olifant zie ik al inmiddels voor mij staan en voel tevens een enorme weerstand in mijn lichaam. Het is helemaal niet de bedoeling dat ik daar les in geef en dat ben ik dan ook niet van plan. Mocht dat wel de bedoeling zijn, dan zal "boven" me ongetwijfeld een signaal geven. Wat verward kijkt hij me aan, herhaalt wat ik zeg, maar hij is niet voor 1 gat te vangen, Nee, hij gaan samenwerken. Mijn hemeltje lief, denk ik nog, daar kan ik toch geen klant naar toe sturen? Ik besluit maar onomwonden mede te delen dat ik ook echt niet met hem ga samenwerken. Onthutst en met grote ogen kijkt hij mij aan en herhaalt wat ik zeg. Ja, zeg ik hem nogmaals, dat gaat niet gebeuren. Na nog wat heen en weer gepraat vertrekt hij eindelijk met zijn "grote gevolg" die hem overal brengt en deuren voor hem opent. Mijn buurvrouw en ik krijgen niet goed helder wat dat grote gevolg dan is en we laten het er maar bij.
Nadat hij weg is, verzucht mijn buurvrouw joh, ik dacht dat het een zwerver was en dat hij op zoek was naar huisvesting want hij stond bij Gerrit voor de deur, maar toen ik vroeg of hij iemand zocht zei hij dat ie bij jou moest zijn.
Nou dat is dan heel mooi......en nog hartelijk bedankt voor het brengen Buuv, zeg ik plagend, denk toch dat ik maar eens binnenkort bollen knoflook voor mijn deur ga hangen, want het salieplantje alleen is blijkbaar niet voldoende.
No comments:
Post a Comment