Tripje naar la douce France en het labyrint

Een nieuwe trip is in de maak. Loes en ik vertrekken in buitengewoon uitgelaten stemming richting Frankrijk. In no time zijn we in St, Quentin, een leuk plaatsje en we gaan eerst maar eens naar de plaatselijke tourist office. Een allervriendelijkste jonge dame staat ons te woord. Ze spreekt Engels, maar al snel blijkt, dat ons Frans beter is dan haar Engels, ze krijgt er een kleur van. Spreek maar Frans, als we het niet begrijpen dan vragen we je het wel, probeer ik haar nog aan te moedigen. Maar het kwaad is al geschied, want als een blozend schoolmeisje staat ze te stuntelen en zelfs het Frans wil bij deze authentieke Francaise, niet meer lukken. Ik heb met haar te doen, de rode vlekken zitten inmiddels overal in haar nek hals en ook haar gezicht ziet er uit als een kroot. Nadat we met een paar plattegrondjes en een voor ons volkomen onbegrijpelijke minimale  bron aan informatie de zaak verlaten, besluiten we aan de overkant maar koffie te gaan drinken.

Het is een wat alternatieve zaak, zo ook het personeel, alleraardigst, hulpvaardig en vriendelijk, maar ze zien eruit als strenge veganistische geitenwollensokken types, met een wat groezelige huid, haren en dito kleding. We begrijpen uit het verhaal dat er sprake is van " eerlijke koffie" vermoedelijk zonder pesticiden, maar helemaal zeker zijn we niet. Het rappe Frans gaat ons nog net iets té snel. Maar, de koffie was subliem, met een  G sleutel als topping in de opgeschuimde melk.

Op naar le baselique, als eerste voelen we allebei een wat vreemde (zeker geen schone) energie in de kerk. Het labyrint ligt bij binnenkomst aan onze voeten, maar we gaan toch eerst maar eens voelen wat er te voelen valt. Loes begint al redelijk snel te boeren en ik volg haar al snel. We starten met het lopen van het labyrint.

Wij ervaren allebei een bijzondere moeilijk te definiëren energie, wel één die het nodige in beweging zet. Het lopen van het labyrint ontspant en mijn voeten worden steeds warmer en warmer. Nadat we klaar zijn gaan we picknicken in het park, en delen onze ervaringen. We hebben allebei tijdens het lopen van het labyrint het orgel gehoord, heel zacht alsof elk moment het geluid vol zou gaan aanzwellen. Hoe lang de prachtige zachte muziek er was weten we allebei niet, maar zoals er ineens was, zo was het ook ineens weg. Het frappante was dat er geen organist in de kerk was!

 

We rijden naar Amiens, en nemen een route alternatief, die gaat dwars door allerlei dorpen en gehuchten en wij komen aan het eind van de middag aan. Het regent pijpenstelen en het is even zoeken voor een hotel. We vinden er eentje redelijk bij het centrum. We gaan naar de kathedraal, die al voor deel is

schoongemaakt aan de buitenkant. Wanneer we de kerk binnentreden is er een dienst aan de gang, de stemmen en het orgel bezorgen me kippenvel, zo mooi is het.

Wederom besluiten we eerst een rondje door de kathedraal te maken en weer waar te nemen. De energie is in vergelijking met gisteren totaal anders, en ook veel schoner. In totaal lopen we het labyrint 2 keer, tussen de 1e en de 2e keer zitten een paar uren. Beide keren ervaar ik als totaal verschillend, maar heel harmonieus. Amiens is een stuk drukker dan St. Quentin en er zijn wel wat bezoekers die een poging doen om het labyrint te lopen. Bijzonder is het om te zien dat sommige mensen de weg kwijtraken in dit labyrint. Er zijn ook een paar "spelregels" voor het lopen van het labyrint en niet iedereen is daar blijkbaar van op de hoogte. Zo zijn er ook mensen die de stenen lopen waar het labyrint is ingelegd, dat geeft ook bijzondere taferelen en je komt dan ook niet uit in het centrum van het labyrint. Daarnaast word je voor keuzes gesteld, ja en dan vallen verbaasde gezichten ons ten deel.

We blijven nog wat nagenieten in de kerk om vervolgens het stadje in te gaan. Er is markt, en een flinke grote trouwens. Omdat we worden verrast door een plensbui duiken we een brasserie in, waar ze tot mijn stomme verbazing Duvel verkopen. Mijn traktatie voor deze dag, maar dat is nog niet alles, ze hebben ook nog een Vlaamse stoolschotel op het menu staan, waarvan ik zomaar vermoed dat de l een f moet zijn en een potjevlesch.

 

 

We bestellen een kaasplankje, waar 9 stukjes kaas op liggen en nog wat stukjes stokbrood. Eerlijk zullen we alles delen, inclusief dat ene stukje kaas. Loes snijdt het door midden, geeft mij de helft en steekt de andere helft in haar mond. Het is nog wat hard en de structuur en smaak van de kaas is toch wel wat bijzonder. Ik proef, begin te lachen en spuug het uit in mijn servet, " het is geen kaas maar roomboter Loes"! ( vandaar dat  het maar een stukje  op het bord was).  Zonder blikken of verblozen eet Loes de klont boter op en trekt nadat ze het doorgeslikt heeft een vies gezicht. Jakkes, zegt ze, en neemt snel een slok wijn. De overige kaas is verrrrrrrukeluk en we laten het ons dan ook goed smaken.

Wil je meer weten of ben je geïnteresseerd in de reizen die we aanbieden, neem dan een kijkje op de website van Triade Travel. Voor het nieuwe aanbod voor de Labyrint reizen en dagtripjes, kun je contact opnemen met de Spiegelkamer Loes Blok 010-2202012 of met Caroline Dekker 070-3692559.