6e en 7e chakra, El Kab en de Horus tempel en wonderen

Paars, paars, paars en nog eens paars, het is een van mijn favoriete kleuren, maar ik besluit toch maar indigo te dragen en als accent een paarse sjaal en fleececape. We gaan vroeg weg want het is wel een eindje rijden. Buiten is het fris en bewolkt. Hoe meer we naar het zuiden rijden hoe harder het gaat waaien. Na ongeveer 1,5 uur zijn we bij de tombes.

Eenmaal uit de auto, waai ik uit mijn verschoning en de wind voelt ijskoud aan. Een aardige gids loopt met ons mee en opent de tombes. De 1e tombe voelt heel licht, schoon en werkt op het 7e chakra. Op de muren zijn nog nog prachtige afbeeldingen te zien.

We kunnen er lang blijven, de guardian zit buiten en laat ons verder met rust.

De 2e tombe laat ook nog wat mooie afbeeldingen zien, maar de energie is daar voor mij zo naar dat ik heel snel wat foto's maak en als een haas mij naar buiten snel.

De 3e tombe voelt redelijk, maar de 4e is toch beter. Ieder gaat zin eigen weg in de tombes en doet zijn of haar ding. Nadat iedereen klaar is, hebben we onze lunch daar en houden we een meditatie gericht op het 6e en 7e chakra.
Daarna gaan we naar de Horus tempel.

Het ziet er naar uit dat we de tempel voor ons alleen hebben. Winkeltjes met souvenirs voor de tempel zijn dicht er zijn er nog maar een paar over. De crisis is goed merkbaar. Zodra ik mijn voet buiten de bus zet, klampt een Egyptenaar zich energetisch aan mij vast. Ik voel me direct verstrakken, haal diep adem en probeer te ontspannen. Het lukt me maar met behoorlijk wat moeite. De vliegen in Egypte zijn vergeleken hierbij nog alleraardigst. Binnen in de tempel gaan we eerst voor een goede bak illy koffie.

En die smaakt! Daarna naar de tempel, het is er redelijk rustig, heerlijk, genieten dus voor ons. Weer word ik getrokken naar het deel achter de ruimte met de prachtige shrine. Ook hier dwaal ik door de ruimte niet gestoord door toeristen of vervelende guardians. Die laatste categorie blijkt zich bij een deel van de groep op te houden. Er is een ruimte waar ik naar binnen word gezogen en in de linkerbeen blijkt een energetische deur te zitten. Ik ga door de deur en ervaar van alles in mijn lijf. Nieuwe deuren gaan zich openen!

Buiten de tempel worden we weer lastig gevallen door de verkopers, waar blijkbaar hen het water tot aan de lippen staat. Het is het beeld wat we ook zagen in Dendera, daar heeft de groep de plaatselijke middenstand geholpen. Hier duiken we snel de auto in, want iedereen krijgt er behoorlijk de niet goede kriebels van.
Het is tevens onze laatste avond samen, we gaan eerst nog naar de stad voor een lekkere bak koffie en aansluitend naar de soukh. Het is allemaal wat haasten want om 20.00 verzamelen we met z'n allen op het dak van het El Mesala hotel voor een gezamenlijk diner en een afsluitende evaluatie. Maar Egypte zou Egypte niet zijn als het weer eens anders gaat dan anders. Misty wil terug naar huis en hoopt op een wonder. Maybe they will evacuate me? Want de canadese ambassade stuurt haar dagelijks berichtjes dat het hier niet veilig is. Dat gevoel heb ik overigens niet. Ik loop naar de soukh als m'n telefoon gaat. Misty belt mij, maar het blijkt een man van de groep te zijn, die net een ticket voor Misty naar Canada heeft geregeld, het wonder is geschied. De betaling moet nog in orde worden gemaakt, dus hals over kop wordt het programma gewijzigd, want nu word ik ingeschakeld om een en ander te regelen. Ik heb nog niet opgehangen op Hassaan belt mij of ik het geld in ontvangst wil nemen, want het vliegticket moet dezelfde avond nog afgerekend worden en hij heeft het e- ticket inmiddels al op z'n bureau liggen. Met taxi en al vliegen wij in het gekkenhuis van luxor van de pinautomaat naar Hassaan waar ik het ticket overhandigd krijg. Ik lees het.......en schiet in de lach, maar er is nog iemand die niet meer bijkomt en dat is Hassaan. Het e- ticket is in het Arabisch en terwijl ik probeer iets te ontcijferen pakt hij heel galant het papier uit mijn handen, geeft me z'n allerliefste glimlach en draait het papier om zodat hij het in elk geval niet ondersteboven hoeft te lezen Het is een komische situatie. Hij vertaalt het en ik schrijf vluchtnummers vertrek en aankomst tijden over en de zaak ik geregeld. Eenmaal weer terug in het hotel springt Misty een gat in de lucht. Finally home after 3 years of Egypt. Ze is er klaar voor, ze heeft het helemaal hier gehad. Want Egypte haalt van alles naar boven, ofwel je transformeert of je gaat kapot. Een middenweg is er blijkbaar niet. Ook voor haar gaan er zich weer nieuwe deuren openen. India en wij gaan elkaar in Ierland zien. Inshallah! Tegen elven zitten we moe maar voldaan aan de dis.

4e en 5e . .chakra en een vreemde ontmoeting

Dendera tempel, gewijd aan de godin Hathor staat op het programma voor vandaag. Na het avontuur van gisteren met het ontbreken van licht en water heb ik mijn kleding reeds van te voren uitgezocht. Het wordt een combinatie van roze, groen en een blouse waar deze kleuren inclusief lichtblauw in terugkomen. Om mijn nek hang ik een prachtige groene agaat. De weg die ons naar Dendera voert herken ik niet, het lijkt op de weg die mij ooit naar het dorp gorgia bracht, waarvan "men" niet wist dat ik midden in de nacht ging. Blijkbaar neemt onze chauffeur nu een nadere route dan degene die ik ken. Voordat we bij de tempel aankomen zijn er al een paar mensen die de energie van de tempel al voelen. Een dame is in tranen en een van de mannelijke deelnemers voelt enorm zijn hart bewegen. Het is er toch nog redelijk druk met vooral Egyptenaren. Buiten de tempel doen we eerst een meditatie in het zonnetje en wanneer we klaar zijn gaan we de de tempel in. De rechterkant had ik al gezien nadat het gerestaureerd was en nu is ook de linkerkant gedaan.

Het is overweldigend, zo mooi. Er komt een politieman naar me toe en zegt me mee te willen nemen naar de isistempel. Goed plan, het is een klein tempeltje en ik heb isis daar al een paar keer eerder kunnen waarnemen tijdens eerdere reizen. Eenmaal aangekomen bij het tempeltje zegt hij dat we 5 minuten hebben, nu begint dus het onderhandelen, want dat is natuurlijk te kort. Uiteindelijk krijgen we alle ruimte en er gebeurt van alles in die ruimte.

De energie en de aanwezigheid van Isis is goed voel en merkbaar, voor ons allemaal en dat is heel leuk. Hoe lang we er uiteindelijk blijven weet ik niet maar op een gegeven moment is het voor ons allemaal klaar. We besluiten te gaan lunchen. Het restaurant blijkt te zijn opgedoekt door de crisis, lunchboxes had ik niet geregeld. Wat nu?

Dit is het lege overdekte terras, wat voorheen vol stond met tafeltjes en stoelen. Uit het niets komt er enthousiast een man op me aflopen en roept. doktora Welcome back. Hij snapt al snel dat we iets willen eten en werkelijk binnen 10 minuten zitten wij aan een geïmproviseerde tafel en hebben wij een uitgebreide lunch, die voortreffelijk smaakt.

Isis was dus nog volop aanwezig met haar magie. Terug naar de tempel, het is inmiddels stil. Dwalend door de vertrekken, beland ik in andere tijden en even ben ik alle tijd en ruimte weer kwijt. Een aantal van de groep gaat de crypte en een deel gaat naar het dak. We lopen op ons gemak de smalle trap op. Er komt een groep naar beneden met aan kop een Egyptenaar. Wij wachten in een smalle hoek in het tempeltrappenhuis. De Egyptenaar stopt kijkt mij aan en roept uit "Caroline " ik moet ongetwijfeld verdwaasd hebben gekeken want er is geen enkele blik van herkenning van mijn kant. Tot 3 keer toe roept hij mijn naam en kijkt mij aan met een blik alsof hij uit de modder omhoog kruipt. Het lijkt alsof het eeuwen duurt eer bij mij het muntje valt en ik zeg vragend zijn naam? Onderzoekend kijk ik of ik het bij het rechte eind heb, dat blijkt het geval. What happend to you? you are changed, zeg ik hem. Hij lacht naar me en nog steeds is het alsof ik hem totaal niet herken. Hij pakt mijn arm beet en zegt" when are you coming back to Abydos? Zijn ooit sprankelende energie is weg, de energie nu heeft een lage trilling. Terwijl ik hem omarm voel ik buiten de lage trilling helemaal niets. Mijn tarotdaglegging valt ineens op zijn plek. Hij wil op me wachten en met me praten. Ik wimpel het af, want ik ben hier met het 4e en 5e chakra in de weer. We nemen afscheid en ik ben nog steeds zo verbaasd dat ik hem niet herkende, want ik ben dagelijks met deze man opgetrokken en dat voor een periode van maanden. Misty heeft later die middag eenzelfde ervaring, ook zijn herkende hem niet en zij vertelt me later, dat wanneer je eigen trilling verhoogt en die van de ander niet, je zelfs je eigen familie straal voorbij kunt lopen omdat je hen dan niet meer herkent. Het was voor mij in elk geval een bijzondere ervaring. Zoals Misty al zei, " doors are closing"

Chanelled poem by Misty Fehus at Dendera temple.

Come follow me to a world divine to a place of healing to the heart sublime. Where love and laugther gently fly free where the heart is open to the deepest "me".
Come follow me to a world of bliss where time is lost and love uplifts where shadows dance upon the ancient times and the teams forgotten to make you blind.
Come follow me to the inner sight were your heart files free with gratefull flight where the darkness flees in the presence of heart, where the soul gets joy upon great delight.
Come follow me to the land of truth where nothing is seen yet all revealed where your eyes are mirrored in the deepest you, where your light files free.
Come follow me to you.

3e chakra en spuugbak

Vandaag gaan we allen in het geel aan het werk aan en met het 3e chakra. Er zitten er een paar in de groep die een excessief 3e chakra hebben. Het mooie ervan is dat er bewust zijn op is. We beginnen de reis bij de tempel van Hatsjepsut. Het is er een gekkenhuis, druk druk en nog eens druk. Hier krijgen een aantal van ons een les in het zich goed afschermen tegen de verkopers, want zowel naar de tempel toe als terugkomend van de tempel mag de toerist door het nauwe paadje van de verkopers, die als bijen op de honing afkomen. We betreden de trappen van deze prachtige tempel, die uitgehouwen is uit de rotsen.

Er zijn een paar mensen die wat met deze tempel hebben en bij een van hen begint het te werken. Al voelend, pratend en kijkend lijkt er op het eerste zicht nog niets aan de hand. Maar eenmaal aangekomen bij de tombes van Assasif begint het echt goed te werken. We gaan naar een deel waar toeristen normaal niet komen. Het is een krachtige energie die eruit komt, want we staan aan de rand en het is alsof we de afgrond ingetrokken worden.

Misty raakt in een trance en dat duurt een behoorlijke tijd. We laten nadat Misty uit haar trance is deze plek achter ons en we gaan naar de tombes. De 1e tombe die we bezoeken is prachtig, het haar van de danseressen is zo mooi afgebeeld en we zijn in de gelukkige omstandigheid er foto's van te kunnen maken.

De gids neemt ons mee naar een andere tombe. Daar ligt een mummie.

Binnen moet ik niet zijn. Mijn gidsen laten me voelen dat ik hier mag stoppen en ik ga een sinaasappel schillen. Genietend van het sappige fruit kijk een van de groepsleden aan en zie dat het gezicht inmiddels asgrauw is. " je ziet eruit alsof je moet overgeven" zeg ik tegen hem. Hij staat op en verdwijnt achter een muurtje en ik hoor hem kosten. Vergeten de spuugbak mee te nemen. Dat gaat lekker denk ik nog. Bij iedereen is er veel in beweging gezet. In de avond doet Misty readingen en waarnemingen bij de deelnemers en we werken met de astrologie. Tegen middernacht zijn we in het huis en Misty en ik kletsen na. Dan begint het te regenen, iets wat niet zo vaak gebeurt in Egypte. De vloer in de keuken wordt al nat.
De volgende morgen regent het nog steeds en in de straten zijn overal liggen plassen en bovenal is het koud. We gaan naar het hotel waar de gasten verblijven, maar voordat we daar aankomen krijgen we eerst nog een nat pak van een chauffeur die niet gewend is aan voetgangers en plassen. Misty krijgt het meeste modderige water over zich heen, ik zag het gelukkig op tijd aankomen en kon de kleine vloedgolf ontwijken. Druipend komen we in het hotel aan, we schijnen er nogal komisch uit te zien, want de gasten beginnen luid te lachen als ze ons zien binnenkomen. We beginnen met het trekken van een chakra kaart, daarna gaan we tekenen. Tegen het eind van de ochtend zijn we klaar, schijnt het zonnetje weer en duiken wij het terras op. Heeeerlijk die zon op onze huid.

2e chakra een dag van plezier, lekker eten en de volle maan in leeuw.

Al vroeg ben ik wakker en het belooft een warme dag te worden. Uitzonderlijk voor januari, want het is normaliter de koudste maand in Egypte. Vandaag hebben we het 2 chakra op het programma staan. Oranje, de kleur die bij het 2e chakra hoort, is een kleur die me niet staat, dus is het even zoeken eer ik een passend shirt gevonden heb wat ik eronder kan dragen. Fris en fruitig ben ik maar voor een korte tijd. Misty zoekt een bijpassende bindi voor me uit en plakt het op mijn 3 e oog. Het busje haalt ons op en de stemming zit er al snel in.

Leuk om te ervaren wat de kleur oranje doet. Het giebelen, geiten, plagen en lachen start bijna direkt, Bij medinet habu stappen we uit en bij happy habu gaan we op het dak zitten. Hier is het heerlijk rustig en we hebben een prachtig uitzicht op de tempel. Mijn kaart voor vandaag sluit precies aan bij het thema van vandaag. Wanneer we de tempel in gaan is het nog rustig, maar de energie voelt anders dan vorige week. Het ging ook allemaal een beetje anders dan gepland, maar ja dat is niets ongewoons voor hier. Hier doen we onze eerste meditatie. Het is een bij elkaar geraapt zootje om te zien, mensen zijn heel inventief om zich tegen de vliegen te beschermen. Daarna gaan we naar de tepel en als eerste worden de mensen een prachtige tempel mee ingenomen en de guardian laat ze dingen zien en ervaren. Daarna is er een andere aardige guardian die ons mee neemt naar het dak. Ik ben toch al heel wat keren in deze tempel geweest maar deze weg kende ik niet. De trap is zelfs heel goed begaanbaar.

Het gaf een mooi uitzicht en ik dacht dit is wel een mooie plek om de meditatie te doen. Deze gedachte werd al snel de grond in geboord want er ontstond beroering want een andere guardian wilde niet dat wij op het dak liepen en blies nogal hoog van een fictieve toren in deze prachtige tempel. Later bleek dat zijn collega en hij de " baas" waren over het achterste gedeelte van de tempel en werd ons door deze heethoofd vooral nadrukkelijk en met veel handgebaren ondersteund dat we vooral hier in zijn deel mochten bidden maar dan wel op een door hem aangewezen plek,......maar daar stond natuurlijk wel bakshiesh tegenover. Ik tel tot 10 haal diep adem, blijf allervriendelijkst en zeg Inshallah.

Aan de zijkant van de tempel heeft Misty een bijzondere plek gevonden. De energie is zachtjes, maar zeer sterk werkzaam, we brengen daar enige tijd door, om te voelen en om deze energie te gebruiken voor heling. We besluiten toch eerst maar te gaan lunchen en bij het verlaten van de tempel zeg ik tegen de 3 guardians dat we na de lunch terugkomen. Dit kan dus niet, we moeten dan weer een nieuw kaartje kopen. Het ticketoffice zegt echter heel iets anders, namelijk dat het ticket voor de hele dag geldig is, maar de drie musketiers op het bankje bij de ingang van de tempel beslissen unaniem iets anders. 5 minuten krijgen we in 1e instantie om te lunchen. We zijn nog niet uit onderhandeld en na wat blikken heen en weer, van mij naar de 3 muskieters en zij onderling, mogen we er uiteindelijk dan weer wel in. Dat gaat natuurlijk nooit lukken, waarop de slimste van de drie besluit dat we maar liefst 30 minuten krijgen. Ook dat zal niet gaan en na nog wat heen en weer soebatten, krijgen we dan uiteindelijk toch toestemming om terug te komen op hetzelfde kaartje maar........dan moeten we wel hen alle drie bakshiesh betalen. Daar ging het dus om. In deze tijd hadden wel allang kunnen lunchen, maar ja kniesoor die daar op let.. We zien het wel, dacht ik nog. De lunch is heerlijk en we besluiten na het nuttigen ervan naar de tempel terug te gaan, het is er inmiddels behoorlijk druk, niet echt een succes voor een wat langere meditatie. Dan naar het gerestaureerde tempeltje Qasr-El-Aguz, deze is gewijd aan Thoth.

De guardian ligt te pitten op een matje. In de tussentijd loop ik te soppen in mijn sandalen en klotsen mijn oksels van het synthetische oranje gewaad bij deze temperaturen.Het mag de pret niet drukken, we mogen ons ding gaan doen. President Morsi heeft het liever niet, maar als we baksiehs betalen mag het weer wel. Tijdens de meditatie hoor ik het grind knisperen wat betekent dat er nog anderen zijn. In plaats van 1 guardian zijn het er inmiddels 3 en allen willen, je raadt het waarschijnlijk al bakshiesh.

Ter afsluiting van deze dag gaan we in de tuin eten van het restaurant dreams of Memnon, met een kampvuur. Mijn vriendin uit Holland heeft inmiddels al de mannen en zonen van Misty afgepakt, hoezo een excessief werkend 2e chakra? Het wordt een dolle avond met lekker eten, veel tranen met tuiten lachen, de dames aan de sjiesha en een mooie volle maan in de leeuw.

Last but not least, een zwoele romantische avond. Dat vonden de muggen blijkbaar ook, want ik ben veelvuldig door hen betast, aangeraakt en gebeten, met flinke bulten tot gevolg. Het mocht de pret niet drukken.

Start van de helende chakra reis in Luxor

Vandaag is het boffen, het weer is bijzonder goed en de temperatuur loopt op tegen de 30 graden. In Nederland is het flink aan het vriezen en er schijnt ook weer een pak sneeuw te zijn gevallen, want zoals mijn vriendin whatsappte, " ik ken me huis niet uit". Als eerste arriveren de mannen uit België, doordat de vlucht een half uur vertraagd is, biedt mij dit de gelegenheid even wat vitamine d op te doen. Terwijl ik zo in het zonnetje zit, voel ik iemand op me af komen lopen. Een man van in de dertig, met een gebit vol gaten en met een restant van wat er nog aan stompjes in staat, ongeveer zo geel en net zo schots en scheef als de overblijfselen van sommige tempels, laat hij mij zijn allerliefste glimlach zien en vraagt me " can you change some euro's? Mijn hart smelt en ik duik in de chaos van mijn tas om m'n portemonnaie tussen alle sjaals, kaarten, fototoestel, papieren zakdoekjes en wat nog al niet meer op te vissen. Mijn hersenen werken hier op een toch wel wat anders. Dit betekent dat rekenen niet lekker gaat omdat het denken hier snel al het zwijgen wordt opgelegd, wat me overigens uitstekend bevalt. En om dit euvel te duiden heb ik een klein briefje in mijn zak zitten waar de wisselkoersen op staan, wel zo makkelijk. Toen wij aan het wisselen waren, zag ik vanuit mijn ooghoeken meer mensen naar me toe komen. Even later was ik een soort van wandelende bank, ontdaan van mijn ponden, maar een zak rammelende duiten rijker.

Inmiddels zijn de mannen gearriveerd en met hun dikke winterkleren, koffers en andere handbagage gaan we naar de auto. Eenmaal in het hotel aangekomen moet ik weer direct weg voor de volgende vlucht, waarna ik tegen een uur of 16.00 bezweet geniet van mijn late lunch. Veel tijd heb ik niet want er rest mij nog 1 keer ritje airport, waarop de groep luxor ingaat en ik lnog wel zal zien hoe het loopt. Uiteindelijk belandden we allemaal " on the roof, met uitzicht op de luxor tempel, die overigens nu na de revolutie maar tot 21.00 verlicht is. De verlichting van de bergen aan de westkant van de Nijl doen het nog wel, daar hoeft blijkbaar nog niet op bezuinigd te worden.
De volgende dag zal een drukke dag worden en dat werd het ook. Hoestend en proestend sta ik op, mijn keel voelt rauw en het lijkt alsof een dikke prop slijm zich daar genesteld heeft en nooit meer weg zal gaan. Een verlaat geschenk van ons bezoek aan een hotel waar we gisteren te lang in de rook hadden gezeten. Misty heeft de oplossing een ayurvedisch middel. Het is niet te hachelen, de smaak is meer dan verschrikkelijk, maar binnen het kwartier merk ik het effect. De rest van de dag geen keelproblemen meer.
Nadat we eerst met elkaar kennis hebben gemaakt op een andere manier dan gisteren, we de groepsenergie hebben neergezet trekken we eerst een chakra kaart. De boodschap is duidelijk. Daarna gaan we met het 1e chakra aan de gang, Door tijdgebrek laten we de kolossi van Memnon

even voor wat ze zijn en gaan we naar de Seti tempel. Het is al laat en we zijn de eerste gasten deze dag. Enthousiast neemt de guardian ons mee de tempel in, vertelt veel over de geschiedenis, wat mij weer de gelegenheid geeft veel foto's te maken, waarna we in een heel rustig deel van de tempel de rest kunnen afmaken. Eenmaal klaar gaan we naar een speciale plek. Het is een klein beetje klimmen, maar eenmaal gezeten, voel ik direct een stoot energie de achterkant van mijn hartchakra binnen denderen, waarop de energie gelijk naar boven en beneden stroomt vanuit het hartgebied. Wouw.....dit is heerlijk.

Allemaal nemen ze een voor een plaats en je voelt direct waar de blokkade zit, want daar stroomt het niet door en omdat het zo'n krachtige stroom is, wordt de blokkade opmeen dusdanige manier duidelijk dat je er echt niet ( meer) omheen kunt.
Het is een feestdag en ik voel het ongeduld van de guardian die naar huis wil. Het is inmiddels 10 voor 5, we besluiten de rest af te ronden in het hotel. De prachtige lange tuin leent zich hier prima voor.

Langs de Nijl doe ik mij te goed aan een berill, dat is een alcohol vrij biertje en laat mij de zwoele avond welgevallen.

Medinet Habu, bescherming en oude bekenden

Onze wegen, die van Misty en van mij,

hebben zich op een wonderbaarlijke wijze gekruist. Sinds een aantal jaren onderhouden wij per mail of sms contact en sinds 2011 is er een shift geweest en kwamen onze paden weer samen in luxor. Zij is een bekend medium uit Canada en leeft daar, waar haar spirits willen dat ze is. Al haar bezittingen passen in 1,5 rugzak. Persoonlijk moet ik er niet aan denken, maar ik bewonder haar manier van leven. Totaal niet gehecht aan materie en net als wij soms nog worstelend met egostukken, staat zij vol vertrouwen op wat haar spirits haar vertellen in het leven.
Haar tijd hier zit erop, dat werd haar duidelijk toen ze onverwachts in december in Abydos belandde. Haar terugkeer naar Abydos voor het einde van 2012 had ik haar al lange tijd geleden voorspeld. Overigens had ik zelf niet meer gedacht dit jaar nog in Egypte te komen, maar blijkbaar is het toch de bedoeling en zo zitten we hier samen in Luxor. Haar gechannelde boodschappen heeft zij verwerkt in een boekje, wat ze me een tijd geleden opstuurde. Zij wilde heel graag naar de Philae tempel in Aswan, want een van haar boodschappen ging overmdie tempel. Omdat het zuiden van Egypte haar onbekend is vroeg ze mij of ik mee wilde naar Aswan. Een dergelijke trip zat eigenlijk niet in mijn programma. Dus na wat afstemming met mijn gidsen en onderzoek binnen mijzelf zou het voor mij een toeristisch uitje gaan worden, met een leuke gelegenheid om de hekkenspringer uit Abu Simbel weer eens even te ontmoeten. Hij is weer dolenthousiast wanneer ik hem van mijn plannen vertel.
Wat mijn gidsen me lieten zien is dat we eerst naar de medinet habu mochten gaan.

Misty was zo enthousiast over de trip naar Aswan en de Philae tempel, want daar was ze nog nooit geweest dat zei ze" we need to go first to Aswan" ik liet het maar even zo. Het hotel waar mijn goede vriendin uit Holland zit, bracht mij dit keer een aangename verrassing. Hazel, een Engelse dame die hier woont, liep ik tegen het lijf en kort daarna Amani uit België. Haar herkende ik in eerste instantie niet omdat haar lange krullende haren nu eens niet verstopt waren onder een hoofddoek. Time flies when you are having fun, en ineens zei Misty, you are right Caroline, we need to go first to the medinet habu temple. Later hebben we nog een heel gesprek over ons ego, onze wil etc en zoals zij het zo mooi zegt "don't get trapped into the illusion" tja, niets menselijks is ons vreemd. Zo gingen wij gedrieën op een holletje naar de tempel. Problemen ondervonden wij bij het ticketoffice in verband met het ontbreken van wisselgeld. Dus eer wij de kaartjes hadden en het wisselgeld geregeld, was er alweer een half uur voorbij. Aangekomen in de tempel is er de oase van rust. De kleuren van de tempel zijn prachtig omdat we laat zijn en het zonlicht dan een prachtig schouwspel aan kleuren laat zien. De guardians heetten ons hartelijk welkom en we mogen zonder een enkel probleem naar een ruimte aan het eind van de tempel ons ding doen. Al pratend over hoe mooi deze tempel is stonden we in de courtyard en ineens hoor ik. " Habibi, what a nice surprise" . Die stem klinkt bekend, denk ik nog, en kijk in het allervriendelijkste gezicht van Salah. Hij is hier aan het werk, dus veel tijd om te kletsen is er niet om nog voor sluitingstijd op ons gemak onze dingen te doen. Uit het zicht zijn we en het is er heerlijk rustig. Ieder zoekt zijn plek en voor mijn vriendin duurde het even, want voor zij zich geïnstalleerd had, op een steen ( lees alternatief meditatiekussen) waren wij al reeds met onze mediatie begonnen en donderde ze met een " klap" op de grond.
Her herstel gaat snel want door de stilte en de energie in ruimte, ( de andere 2 zitten buiten) ben ik alweer snel ver weg. Bloedheet krijg ik het, het is alsof er van onderen en van boven iets wordt aangekoppeld op mijn lijf en ik voel het water uit mijn lijf overal stromen. Dan verschijnt er een enorme engel voor me, Kamael is zijn naam. Wouw.......wat een energie, hij is de engel die met draken vecht. Hij staat voor kracht, niet bang zijn en heeft het getal 5. Ineens realiseer ik mij dat ik deze engel ook in het vliegtuig had gezien. Dan voel ik dat de stroom van energie afneemt en wanneer het helemaal stopt, sta ik op, pak mijn dekentje, probeer het voorzichtig uit te kloppen en sta in een wolk van fijn stof. Zowel Misty als mijn vriendin hebben elk diepe ervaringen, we delen ze later wanneer we op een soort van stenen bankje in de tempel zitten.
Ineens schiet me de theebladeren lezing van Misty me weer te binnen, waar zij een Miss Piggy zag die zo ' n ding droeg waar allemaal kogels in zitten en ze had een samoeraizwaard in haar handend en die Miss Piggy was ik. Moet blijkbaar toch nodig wat aan mijn lijn gaan doen. Ook daar zag ze de engel en een mummie die me beschermden. We gaan het zien.
Wanneer we later aan de Nijl zitten,

komt Hassaan ons gezelschap houden en ik ben blij hem weer te zien. We praten over de komende demonstratie die voor 25 januari gepland staat. Egypte is er vol van, het leeft onder de hele bevolking. De lucht is vol met een energie die ik niet helemaal kan thuisbrengen, hij voelt beladen en geladen aan. Omdat het vandaag ook nog de geboortedag is van hun profeet Mohammed hebben wij weer dag en nacht water, dat dan weer wel. Door de moslimbroeders is het ook weer toegestaan om koopwaar aan te bieden, voor deze dag, met allerlei goedkoop uitziende plastic bruidspoppen, allerlei zoetigheden met als hoogtepunt een soort van suikerbeesten in de kleur fuchsia. Je tanden en kiezen vallen er al spontaan van uit wanneer je alleen maar naar de kleur kijkt. We zijn laat en inmiddels is het al aardig afgekoeld en dus gaan we naar huis. Eenmaal thuis, zie ik een enorme hagedis in mijn slaapkamer zitten, Misty begint te gillen en ik schiet in de lach. Zolang die niet in mijn bed zit, vind ik het allemaal prima. Tarek heeft me een steentje meegegeven wat ik gebruik om te mediteren. Het is een heftig klein steentje en bezit een enorme kracht. Ik probeer een paar posities uit en mijn hele energiesysteem wordt in beweging gezet. Dan hoor ik een harde gil en ben meteen uit mijn meditatie. Wat is er aan de hand? Vraag ik mijn kamergenoot. There is a big beatle in my bed and that 's a sign for protection. De engel schiet me meteen te binnen. Alle lichten doet zij aan, want zij is als de dood voor insecten. Ik word er niet warm of koud van en hervat ik mijn mediatie met het steentje. Even later wanneer ik weer ben weggezakt hoor ik weer een harde gil, ergens werd een schot gelost. Op wat blaffende honden en een balkende ezel na (elke keer wanneer er eentje dat doet zegt mijn vriendin, daar wordt er weer eentje opgepompt) keert de rust terug, draai ik mij om en val in een diepe slaap.

Luxor januari 2013

Het was nog even spannend of alles wel door zou gaan.

20 centimeter sneeuw lag er in mijn tuin op de dag dat ik vertrok naar luxor. Bepakt, bezakt maar vooral ook dik aangekleed, bracht mijn buurvrouw me naar het station. Het was windstil, maar akelig koud. Natuurlijk had de ns allerlei problemen, een van de redenen waarom ik niet graag met het openbaar vervoer reis, maar met wat omwegen kwam ik toch ruim op tijd op Schiphol aan. Had mazzel dit keer met m'n zitplaats in het vliegtuig, veel beenruimte, wat een genot is met mijn lengte. Onderweg raakte ik in geanimeerd gesprek met een mooie man. Nee, niet alleen qua uiterlijk maar het was vooral zijn uitstraling. Hij werkt voor de verenigde naties en was gestationeerd in Egypte en stond op het punt te verhuizen naar Libanon samen met zijn partner. Interessante levens. In Cairo was het snikheet, dat was natuurlijk niet zo, maar met mijn winterlaarzen, dikke skiesokken, dito trui en een goed gevoerde leren jas en het hebben van vooral haast om de aansluitende vlucht te halen, zorgden er wel voor dat ik met een verhit rood hoofd in Cairo airport liep en het zweet langs mijn rug sijpelde.
Aangekomen in Luxor maakt mijn hart een sprong. De kersosine dampen achter me latend, rijden we, (Ehab, Sjaib en ik) naar de Westbank. Egypte zou Egypte niet zijn als er weer een paar verrassingen me te wachten staan in de komende 24 uur. Allereerst wil ik wat brood, beleg, koffie en thee scoren. Bij de plaatselijke bakker schiet Ehab uit de auto en met het geld wat ik hem geef ( geld voor 4 broodjes) komt hij terug met 4 zakken brood. Ik schiet in de lach, want het is veel te veel. Ehab schenkt mij zijn meest ontwapende lach en zegt, " but you asked for 5 pound bread". Ach, denk ik dan, ja, dat was helemaal waar. Koffie kan ik onderweg maar niet krijgen, dat zal dan morgen moeten. Misty staat me enthousiast op te wachten, begroet mij met haar allerliefste hug en zegt. " before you enter the house, did you bring any anti high bloodpressure tablets with you? As you are going to need them, when you see the house. Wat nu weer..........en ja hoor, mijn huisbaas is in geen velden of wegen te bekennen. Het internetcafe, wat aan het begin van het jaar nog in mijn tuin stond, is weg. Nu is er een nieuwe trap in de tuin gemaakt. De buitenmuur van mijn huis laat een groot gat zien, zodat de hele buurt kan meegenieten wanneer ik naakt uit de douche stap en boven op het dak is inmiddels een slaapkamer gemaakt inclusief huiskamer en televisiekamer voor m'n huisbaas. Die woont hier dus. Zijn kleren, schoenen en andere persoonlijke dingen liggen her en der verspreid. De meditatiebanken zijn dus weg. Mijn slaapkamer laat een half opgemaakt bed zien en mijn muskietennet is in 1e instantie nergens te vinden. Het grote voordeel van ouder worden is, dat ik niet meer zo snel ontplof als vroeger. Well, i think i 'll need a coffee, zeg ik tegen Misty. You're sure you don't need anything stronger? Vraagt zij mij. In haar tas heeft zij nog een blik met een soort van half gare cappuccino en we beginnen eerst maar eens met een bakkie ondefinieerbaar slootwater.. Daarna de bedden in orde gemaakt en mijn nieuwe muskietennet opgehangen. Boven op de kast, waar ik, ondanks mijn lengte, maar net bij kan, staat een grote rieten mand, die trek ik van de kast, een stofwolk daalt op mij neer. Daar is dus mijn muskietennet, vies en stoffig. Eenmaal uitgeklopt en met wat kunst en vliegwerk heeft ook Misty het andere muskietennet boven haar bed hangen.

De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker en wil fris en fruitig onder de douche stappen, maar helaas geen water.. O, ja, dit was Egypte, bijna vergeten. Even later hoor ik de stortbak van het toilet doorlopen, waarop ik als een haas uit mijn slaapkleren schiet en onder de douche duik. Klap. Powerfailure, licht in de badkamer klapt er uit en zo ook mijn warme water. Al druipend kom ik er weer onder vandaan, schiet weer wat kleren aan en besluit om maar wat kaart te gaan leggen om zo de tijd te doden. In de tussentijd komt mijn huisbaas aangelopen, heet mij welkom en zegt blij te zijn me weer te zien. Op mijn vraag of hij mijn mobiel wil brengen, kijkt hij me schaapachtig aan en zegt, your mobile is gone. Volgens hem was mijn mobiel in het toilet gevallen en dus onbruikbaar, maar hij had nog wel mijn simkaart. De Egyptische simkaart eenmaal in mijn mobiel geplaatst, blijken alle ook zakelijke contact nummers en aantekeningen te zijn verdwenen, er is dus geen enkel telefoonnummer meer beschikbaar. Ik ontplof bijna. Hij blijkt nog een simkaart te hebben en dus zal die het wel zijn, zo vervolgt hij. Van de andere kaart word ik al net zo mistroostig als van de 1e. Mijn huisbaas snapt er niets van. Misty, belt m'n oude nummer en zowaar is dat nummer in gebruik en wie schertst mij verbazing: een man antwoord in het Arabisch, dus hij (mijn huisbaas) heeft nu wel wat uit te leggen. Hij trekt zijn meest onschuldige gezicht, en praat met de man aan de andere kant van de lijn. Deze man woont in Sohag en blijkbaar is ofwel mijn mijn oude mobieltje dan wel mijn simkaart daar beland. Egypte zou Egypte niet zijn met al die vreemde verdwijningen, dat ik terplekke en kordaat beslis om vandaag nog met beide simkaarten naar de Etisalat winkel te gaan.
Wandelend door Luxor kom ik onderweg Tarek tegen. Hij is een oude vriend van mij en trouwde 2 jaar geleden met een vriendin uit Nederland. Toen ik hen beiden aan elkaar voorstelde, schoot Cupido zijn pijlen af en vielen zij als een blok voor elkaar. Egypte doet vreemde dingen met mensen en ik heb haar binnen 24 uur zien veranderen van een vriendelijke goedlachse elementaal naar een soldaat op oorlogspad met mitrailleurvuur. Er viel geen goed garen meer te spinnen en haar rapen werden steeds gaarder en tot op de dag van vandaag is de reden over het hoe en waarom mij nog steeds volkomen duister. Haar offensief tegen mij startte in januari 2011 wat uiteindelijk tot een breuk met beide leidde.
Onze blikken kruisen elkaar en ik zeg tegen hem, think we need to talk. Hij kijkt me aan en begint spontaan te huilen. Wat ik in 2011 al vermoedde wordt bevestigd in het gesprek met hem. Zelf voel ik er weinig voor om de situatie van toen hier in egypte en daarna in Nederland tussen haar en mij met hem te delen. De hele kwestie is dan dus ook al snel uitgepraat. Het probleem met mijn Egyptische telefoon wil ik graag uit de wereld wil hebben en dus ga ik snel door en haast mij naar de winkel.
Eenmaal daar aangekomen krijg ik een nummertje en wacht geduldig op mijn beurt. Het duurt en het duurt.......een training in geduld. Een alleraardigste en goed Engels sprekennde Egyptische jonge vrouw staat mij te woord en checkt beide simkaarten en wat blijkt........ook dit vermoedde ik al, geen van beide kaarten is mijn oude simkaart. Mijn huisbaas heeft nog wat uit te leggen dus. Het gesprek wat zich toen ontvouwde en zijn kulverhalen zal ik voor mezelf houden, maar ik was pissed off.
's avonds landt mijn goede vriendin uit Nederland in luxor en Misty en ik zoeken haar op in het hotel. Gezamenlijk besluiten we langs de Nijl te gaan dineren. Het is voor haar genieten nadat ze Nederland met -15 graden Celcius deze ochtend verliet. Er komen nog wat Egyptische vrienden aangewaaid en tot een uur of 1 's nachts zitten we geanimeerd te kletsen. Eenmaal thuisgekomen wacht mij de volgende verrassing. Mijn slaapkamer is afgesloten met een hangslot. Nadat er al eerder problemen waren met hangsloten, doorgeknipt, sleutels kwijt etc. Heb ik een paar jaar geleden een nieuw hangslot gekocht waarvan alleen Lorraine en ik de sleutel hebben. Toen ik in mijn huis aankwam was het hangslot open en ik heb er verder geen acht op geslagen omdat er andere zaken waren die mijn aandacht opeisten. Het slot had ik dichtgeklikt voor we het huis verlieten. En wat blijkt: na een paar keer gemorreld en geprobeerd te hebben: mijn sleutel past niet in dit slot. Wel @&@0"?/€@"€&;: en nog meer bommen en granaten. Mobiel gepakt, met inmiddels een nieuw Egyptisch nummer en hierop bel ik mijn huisbaas, die neemt natuurlijk in 1e instantie niet op, want het is inmiddels half twee 's nachts. Na 3 pogingen heb ik geluk en hij komt op een holletje naar het huis. Slaperig, met een witte tulband op zijn hoofd en met een slaapstem vertelt hij dat hij niet snapt waarom ik het slot maar niet openkrijg. Op de vraag of het slot misschien vervangen was antwoordde hij natuurlijk ontkennend. Sesam open u: en ja hoor een wonder geschiedde, zijn sleutel paste wel en het slot klikte dan ook onmiddellijk open. De vergelijking met onze sleutels, liet zien, dat het inderdaad een nieuw slot was. Dit was nu net het zetje wat ik nodig had om definitief de knoop door te hakken. Ik blijf hier niet langer.

Happy New Year / Gelukkig Nieuwjaar

2013 has already begun and we wish our loyal customers and readers of our blog- and newsletters a happy, healthy, loving and spiritual new year. We thank everyone for their confidence in Triade Travel. As usual we are completely at your service during our unique and magical spiritual journeys, courses, workshops and individual readings. Last year we have added some new tours and destinations like our 8 days spiritual journey to Scotland where we visit various places of high energy, castles, abbeys and haunted places! New to our Egypt trips are: 8 days trip balancing Male and Female energies in Dahab, an gentle empowering trip to the Sinai. Last but not least our 8 days healing chakkra our to Luxor, which will the first and the last one in this form. This trip starts January the 24th and there are still a few places available.

During all our trips and tours you will work on your autonomy and your individual spiritual growth!

Some Other news In 2013 and the upcoming years Triade Travel will only offer Retreats, Desert Tours and City trips to Egypt. This is due to a change in legislation under the new regime of President Morsi. As a matter of fact all rituals, including meditations are now prohibited by the law. That includes for example the pyramids, temples and tombs. It is a legal offence! Triade Travel regrets this very much.

The good news is our announcement of the: Training/Evolving your Psychic Skills and our Chakra Course from bottom to crown.

There are really a lot of beautiful things to look back on, but even more to look forward to. We wish you on behalf of Triade Travel a happy, blessed, healthy, evolved, enriched and prosperous 2013.

2013 is begonnen en wij wensen onze trouwe klanten, blog- en nieuwsbrieflezers een heel gelukkig, liefdevol, gezond en vooral spiritueel nieuw jaar.

Wij danken iedereen voor het vertrouwen in *Triade Travel* en in 2013 staan wij uiteraard weer volledig tot je dienst met onze unieke magische en spirituele reizen, cursussen, workshops en trainingen.

Het afgelopen jaar hebben wij een aantal nieuwe reizen en bestemmingen aan ons aanbod toegevoegd: de *8 daagse spirituele reis naar Schotland* waar we diverse krachtplekken bezoeken, kastelen, abdijen en haunted places!!!

*Nieuw voor onze Egypte* reizen zijn de: *8 daagse balancing Male and Female energies* trip in de Sinaï en de *8 daagse helende chakra reis Luxor (start 24 januari a.s. en hier zijn nog een paar plaatsen beschikbaar). Bij Triade Travel werk je aan je autonomie en aan jouw individuele spirituele ontwikkeling!

Ander nieuws is, dat Triade Travel voor 2013 en de komende jaren alleen nog maar Retraites, Woestijnreizen en Stedenreizen in Egypte zal aanbieden. Dit heeft te maken met een wetswijziging onder het nieuwe bewind van President Morsi. Alle rituelen, waaronder ook meditaties zij nu bij wet verboden in de piramides, tempels en tombes en zijn dus strafbaar! Triade Travel betreurt deze ontwikkeling ten zeerste. Het goede nieuws is onze aankondiging van de *Nieuwe* Training Helder Waarnemen en de Chakra Cursus van stuit naar kruin. Een hoop moois om op terug te kijken, maar nog meer om naar uit te kijken. Wij wensen namens Triade Travel iedereen een voorspoedig en reislustig 2013!