Grappig hoe het weer werkt, want wij worden naar " beneden", lees het zuiden gezonden. Al vroeg laten wij shannonbridge achter ons. Het lage drukgebied ligt hier, dus het weer is maar zo zo. We hebben onderweg heel veel regen en nog meer regen en tegen de tijd dat we ter hoogte van Wexford zitten, zien we de dikke mist vanaf zee het land op komen drijven. Al afstemmend op boven komen we uiteindelijk uit in New Ross.
We hebben een goede b & b gevonden op loopafstand van het centrum. Het stadje heeft steile smalle straatjes, met en zonder verkeer, dus is het niet echt handig om met de auto de stad in te gaan. Tegen de tijd dat wij klaar zijn om te gaan wandelen is het droog en komt de zon door. De steile straatjes zijn echt steil. Hoe meer we de stad in komen hoe meer wee de energie voelen veranderen. We slenteren wat winkeltjes in en uit en we hebben allebei moeite om ons recht te houden. Loes zegt " ik heb moeite met mijn gronding" en ik antwoord dat ik mij behoorlijk stom dronken voel worden. Het is een vreemde gewaarwording en in sommige winkels is het zelfs zo erg dat Loes zich aan de stellingen moet vasthouden. Als twee dronken torren wandelen we de steile helling weer op. Onderweg komen we een kerk tegen, die meer ruïne is dan nog kerk.
Langs de hoge muur van een flink aantal meters hangen bramen. Aangezien ik bovengemiddeld ben qua lengte was het voor mij een fluitje van een cent de rijpe bramen te plukken. Heerlijk zoet waren ze.
Maar er gebeurde nog meer want de energie zorgt er ook voor dat we enorm melig, lacherig en vooral de neiging heb gek te doen. Eenmaal terug op onze kamer hebben we zo de slappe lach dat we niet kunnen stoppen. De tranen lopen over onze wangen.
Eens kijken wat er morgen gebeurt als we het stadje weer ingaan.
No comments:
Post a Comment