Een bijzondere dag en een moment van schrik.

Ierland heeft mooie plekjes, maar wij ondervinden toch wel heel regelmatig problemen om de betreffende plekken te vinden. Nu kan dat aan ons liggen natuurlijk, maar regelmatig komen we " ergens" een bordje tegen, om dan vervolgens tegen de tijd dat we het object bereikt zouden moeten hebben, er achter te komen dat er in geen velden of wegen nog een aanwijzing te vinden  is. Ditzelfde geldt ook voor sommige kleine ongenummerde wegen. Maar het leuke is wel dat wij, ondanks het feit dat we én regelmatig " verkeerd " rijden én bordjes niet zien omdat er een " bos" voor staat of hangt, er toch komen. Dit laatste is meestal dankzij de hulp van de allervriendelijkste Ieren. 

Vandaag gaan we een bijzondere plek bezoeken (althans,  we kregen een aantal tips van onze verhuurder). De 1e abdij gaf al problemen. Die was voor ons namelijk bijna niet te vinden. Het gat waar de kerk in staat wordt op een gegeven moment niet meer langs de wegen vermeld. Dus na een paar karrensporen te hebben gevolgd,  vonden we uiteindelijk de kerk.

De plek is prima, de kerk heeft een prachtige ingang, alleen binnen in de kerk ruiken we een zeer sterke schimmellucht. Niet echt uitnodigend om eens uitgebreid de tijd te nemen en daar te gaan zitten. Echt jammer, dan dus maar door naar de 2e bijzondere plek. 

Heel fijn ja, op onze wegenkaart is het hele plaatsje niet meer te vinden. Het is wat puzzelen voor de dames tussen welke wegen het bewuste dorp moet liggen. Eenmaal met de auto beland op een soort van grote weg, racen wij alweer een klein weggetje voorbij. Dus met gevaar voor eigen leven gekeerd en de auto geparkeerd bij de enige kerk die het dorp rijk is. 3 auto's staan er voor de deur en die van ons buiten het hek. We wandelen eerst naar de begraafplaats, waar een paar oude graven liggen en nog heel veel plek is. Een goed vooruitzicht mocht ik nu doodgaan, zeg ik nog tegen Loes. Terug bij de kerk wandelen we het terrein op en ineens vanuit het niets hoor ik een harde stem vragen: " are you looking for something special?" We schrikken ons allebei het lazarus. Ik kijk links van mij en zie tussen de bomen een alleraardigst gezicht met een hele vriendelijke glimlach naar mij kijken. Mens, antwoord ik in het Engels, je hebt me zojuist een hartverlamming bezorgd. Waarop haar gevatte antwoord was" well you are luckey my dear, the graveyard is over there". En terwijl ze dit zegt wijst ze in de richting van de begraafplaats waar we zojuist vandaan kwamen. " and there is plenty of room as well, antwoord ik haar. Ze lacht me toe en vertelt dat de kerk hun huis is. Ze hebben het ooit kunnen kopen toen het geveild werd en wij waren niet de enige die dachten dat dit DE plek was. Ooh No dear, zo vervolgt zij in het zangerige Iers. " we had a whole weddingrehurlsel here,

as they thought this was THE Church they could marry in. I was so luckey i didn't had to go to town to see latest fashion, it was all on my doorstep. Yes, I am really blessed. Sometimes people ask me,  well isn't is scary having a graveyard in your back garden?. Ze knijpt haar ogen een beetje toe en haar gezicht staat op ondeugend. " Ofcourse not" zo vervolgt ze, it is such a releave to tell confessions out loud in your own back garden. And I can assure you, zo vervolgt zij, they won' t tell a soul! Ik kom niet meer bij van lachen, wat een mens en wat een humor. Maar dat was het niet alleen, want ineens door haar toedoen, waren wij geen domme blondjes meer. Want zo vertelde zij ons, op een bijna samenzweerderige toon " Ireland is very good in hiding things"  dear. They place the signs behind the trees or they don't place it all. Dat was het dus! De goden zij gedankt,  denk ik, praise the lord, halleluja.  Het legt dit keer ech niet an mijn! 

We krijgen een korte heldere  uitleg, waar we dan wel moeten zijn, maar bovenal HOE! Dit keer ging het in 1 keer goed en we vonden de plek dus heel snel.  Ook ditmaal, was de bewuste kerk en well niet aangegeven en hadden wij het zonder haar hulp echt nooit gevonden. 

Dit is een speciale plek, met een goed bewaard gebleven Holy Cross in een prachig gerestaureerde kerk maar ook op het terrein en  uit ieders zicht een well. 

Sober en eenvoudig, maar met een hele goede energie.

Wij hebben er onze tijd voor genomen. Op de terugweg naar Shannonbridge mis ik een afslag en dit leidt ons naar jawel, een tearoom. Een heerlijke afsluiting van de dag.

Voor inspirerende, magische en spirituele reizen zie www.triadetravel.nl/ierland.html