Tintagel en de rumpsteak

De kaartlegging laat een toren zien voor vandaag, oeps denk ik, welke narigheid komt er nu op mijn pad. Petra en ik zitten er een beetje over te filosoferen. We zien het wel. De auto haal ik op en al snel is alles gepakt en laten wij Glastonbury achter ons. Alles verloopt voorspoedig en na Exeter begint het. De toren wordt duidelijk, het regent Cats' and Dogs, de lucht ziet inktzwart en we zien geen hand voor ogen. Lekker rijden is anders.

In Boscastle is het droog en na een overheerlljke lunch gaan we naar het heksenmuseum. Het valt in de smaak bij de gasten. Het is zekere de moeite waard om een bezoek te brengen.

Tegen het begin van de avond komen we aan in Tintagel en nadat iedereen ingecheckt is, hebben wij wel trek. Een alleraardigste jonge man achter de bar bedient ons. Petra is geïnteresseerd in een rumpsteak en vraagt aan mij wat het is. Geen idee, antwoord ik, en stel de vraag aan de barman. Het is vlees van het rund, zegt hij waarop ik vraag welk de van van de koe. Hij geeft mij z'n allervriendelijkste glimlach en zegt " the most Nice part of the animal". Ze kunnen mij wegdragen na dit antwoord, want ik kom niet meer bij van het lachen. Ja, zeg ik hikkend, dat snap ik dat het lekker vlees is. Petra besluit dan toch maar een Ribeye te bestellen en ik houd het bij een vegetarische maaltijd. Als toetje gaan we voor een Brownie met custard. Goddelijk, zo ook de calorieën, maar morgen weer een dag om het eraf te lopen.