Bijzondere ervaring tijdens een healing aan de vooravond van mijn vertrek naar Down Under

Wat ben ik toch een gezegend mens. Al enige tijd geleden,  had ik volkomen intuïtief besloten, het graf van mijn nichtje Debbie een lang bezoek te gaan brengen, wanneer ik binnen een paar dagen weer in Australië ben.

De komende reis staat voor mij in het teken van een bezoek aan mijn moeder en dat niet alleen,  maar ook mediteren op de sephirots van de Kabbala, kaartleggen, zwemmen en plekken bezoeken die ik nog niet eerder gezien heb. Aan voorbereiding heb ik niet veel gedaan, behalve mijn koffer inmiddels al 6 keer opnieuw pakken, vanwege het overgewicht. Want het is niet niks, familie aan de andere kant van de aardbol hebben wonen, want zo ik krijg allerlei cadeautjes voor de familie mee, en dat niet alleen, zelf neem ik ook nog van alles mee en dan is de koffer ineens 25 kilo. Had mij nog zo voorgenomen dit keer licht te reizen! Nog maar te zwijgen van de handbagage. Niets is toeval en zo kruiste mijn pad zich weer met dat van Wieke. Zij had jaren geleden symbolen doorgekregen, en deze verwerkt in haar kunst en deze kunstwerken liggen en lagen te wachten tot de tijd rijp was, zodat ze gebruikt konden gaan worden. Blijkbaar was het nú de tijd en zo kwam ze gisteren bepakt en bezakt hier aan.

Samen maakten we de ruimte klaar om aan de slag te gaan. Het is de bedoeling 2 symbolen te plaatsen. Wieke had zich over het aantal nogal over verbaasd, omdat het fysieke lijf maar 1 symbool per keer aankan. Maar "" de andere kant""  was duidelijk in de instructies en het zouden er 2 gaan worden. "" Hoe lang ben je bezig? " vroeg ik haar. " Dat weet ik nooit van te voren", was haar antwoord. Ach, ja ik had het kunnen weten natuurlijk, dat gaat bij mij ook zo, als het "" uitgewerkt" is dan is het klaar.

Ik ga liggen op het enorme symbool (iets van 1.80 mtr) dat op het matras is gelegd. Sluit mijn ogen stel mij open. Het is het symbool van de diamant.

Dan ineens start " het" en wel in een heel pijlsnel tempo. Allerlei kleuren zie ik en ik voel de energie door mijn hele lijf stromen, maar voel ook de energie daarbuiten werken. De kleuren die ik zie, zijn geen aardse kleuren en dus maakt het soms moeilijk om woorden te vinden om te beschrijven hoe de kleur eruitziet. Het blijken allerlei goudtinten te zijn. Dan vlieg ik (net zoals ik vroeger achterover dook van de duikplank in het zwembad) in een zeer rap tempo door een bepaalde laag. Aan mijn voeten wordt gewerkt en dat is heel goed voelbaar. Het is net als of er iemand met zijn fysieke handen heel stevig in mijn voeten, enkels en in een stukje van mijn onderbeen aan het masseren is. Omdat ik met mijn ogen dicht lig, vraag ik Wieke waar ze is, ze zit een meter of 2 van mij vandaan. Zij is het dus niet, die met mijn voeten aan het werk is, maar zegt me dat zij diamanten en saffieren tussen mijn voeten heeft gelegd.

                             

Aan mijn hoofd wordt ook gewerkt en mijn hele systeem is in beweging en niet zo'n beetje ook. Met mijn bewustzijn kan ik dit op diverse niveaus waarnemen. Het grid van de walvissen en de dolfijnen zie ik.

Het doet me denken aan de paddo sessies, die ik jaren geleden heel af en toe deed. Paddo's is eigenlijk een verzamelnaam voor diverse soorten paddestoelen. Zowel de thee heb ik gedronken als ook op de paddestoelen gekouwd en samen met goede bittere chocolade had  ik toen heel lang plezier van die bewustzijnsverruimende middelen. Helaas staan ze nu op de lijst van de verboden middelen. De paddo's bebben mij indertijd weer stukken verder gebracht op het gebied van het verruimen van mijn bewustzijn.

 

 

 

Dan is er ook nog de Ayahuasca, de drank uit het Amazonegebied. Persoonlijk vind ik het niet te hachelen en in mijn optiek is het gewoon bocht, maar het werkt, en helpt om visioenen te krijgen.
Nu liggend op mijn ""diamanten bed" kan ik de reis ook zo maken, zonder paddo's en ayahuasca. Tijd en ruimte ben ik kwijt en na ongeveer 1,5 uur is het eerste deel klaar. De energie voelt rustig.

Het matras is snel opgeruimd en de massagetafel zetten we neer. Daar wordt nu een ander symbool opgelegd en ik neem wederom hier bovenop plaats. De trilling is totaal anders, minder ijl of fijn, maar wel heel krachtig. Ook nu weer start het proces "ineens". Wouw, zeg ik, ik dijd toch uit!,  en terwijl ik dit zeg, gaat het uitdijen in een razend tempo door.

 

Ook nu weer zie ik allerlei kleuren en het stuk waar aan gewerkt mocht worden, dient zich in alle zijn grootsheid aan. Wieke krijgt instructies en mag slechts aan 1 kant van mijn lijf werken en zij wordt steeds teruggebracht naar dit ene stuk van mijn lijf. Het laat zich aan mij zien, als iets groots en het is al heel oud, al ver van voor dit leven.

Maar dat is het niet alleen, ik zie ook mijn nichtje en Wieke, die

niets van Debbie weet, begint te vertellen, want ook zij ziet haar, en wat zij voor me gaat doen als ik in Australie ben. Aha, dus dat was de reden dat ik naar de begraafplaats moet en er ook mijn tijd voor mag gaan nemen. Ik ervaar diverse gevoelens, sensaties en kleuren, die tijdens mijn reis weer aan de orde gaan komen. Het is niet alleen dat ik daar wat ga krijgen, maar ga er ook wat brengen. Dan zie ik mijn wervelkolom oplichten in een kleur, heel sterk, heel krachtig en zo enorm helder. Het is iets wat ik nog nooit eerder op deze manier gezien heb en Wieke trekt een boek uit mijn kast en zegt, straks kom ik daar nog op terug. De Uraeus is geactiveerd.

 

De vleugels, die Wieke zag zijn me ineens duidelijk. Nu nog mediteren op een stuk aan de voorkant van mijn lijf, want op een voor ons "vreemde" plaats is ook wat. We hebben alle twee nog niet het antwoord op gekregen dan wel gevonden waar deze plek voor staat. Er ligt goud op mijn lichaam en ook nog een paar hele sterke edelstenen. Vanuit mijn voeten voel ik dat er een verbinding wordt gelegd naar boven. Ik zeg tegen Wieke dat de verbinding er nog niet is en ik "weet" dat het even tijd gaat kosten. "Het verbinden is een proces, zeggen ze tegen me" vertelt Wieke me.

Het hele proces heeft een uur of drie geduurd en op het moment dat we klaar zijn, stapt mijn buurvrouw binnen en zegt "Zo ben je weer eens aan het heksen?". Ik schiet in de lach en ga rechtop zitten, en nu voel ik toch wel mijn rug. Wat stijfjes kom ik van de massagetafel af, kijk in de spiegel en zie een groot verschil in energie.

Mijn ruggenprik liet zich aan haar zien. In eerste instantie kon ze het niet plaatsen, maar later zei ze de vloeistof laat zich energetisch nog als residu zien. Ook dit werd weggehaald tijdens deze sessie.

 

 

 

Mooi en heel goed werk Wieke! Ik heb in mijn leven al heel wat healingen bijgewoond, en ook zelf ondervonden/gekregen, maar nog nooit zoiets ervaren als dit. Dit was geen transformatie maar transmutatie. En, vandaag voel ik mij uitstekend, lichter en anders. Een groot kosmisch geschenk, een gezegend mens ben ik.

Voor informatie over dit werk of voor het maken van een afspraak bel je met Wieke 06-21941850.

Hillary's the Coast

Vandaag beloofde een mooie dag te worden. Volgens de meneer op de televisie zou het in de omgeving van Perth zo'n 29 graden worden. Jippie, ik spring een gat in de lucht, want zittend aan de ontbijttafel met een kopje groene thee en mijn blik naar buiten werpend, zie ik nog een fikse bewolking. Maar tegen de tijd dat we startklaar zijn om naar de kust te rijden breekt de zon door. Ergens ten Zuid Oosten van Perth verblijf ik en de omgeving is daar mooi, hoewel er in de afgelopen toch ook weer veel veranderd is. We rijden niet over de High Way of de Free Way naar Perth, maar nemen mooie binnenweggetjes. Waar nog een aantal jaren volop bush was, daar verrijzen uit het niets de Australische Vinexwijken. Hoewel deze wijken er wel heel wat beter uitzien dan bij ons, maar ten koste gaan van de prachtige natuur. Er is nog steeds een tekort aan huizen. Dan verandert het uitzicht en wordt het weer ouderwets Bush. Genieten, links en recht van de weg liggen wat boerderijen en veel druiven worden er verbouwd waar weer heerlijk Australische wijn van wordt gemaakt. Nog niet zo lang geleden was hier verder niets, behalve een mooie natuur, maar nu vind je locale gezellige restaurantjes en coffeeshops. Wanneer we bij de kust komen rijden we nog even verkeerd. Ook hier zijn veel nieuwe overigens luxe wijken bijgebouwd. Van de crisis is hier in Australië nog niet veel te merken. Vandaag 25 april is het Anzac day, dat is een nationale feestdag en wordt in heel Australië volop gevierd. Omdat Freemantle mijn voorkeur had om te bezoeken, maar vanwege de herdenkings ceremonies, de vele marsen en ndere festiviteitenwijkenn we naar Hillary's uit. Wanneer we uit de auto stappen is het heerlijk warm weer. Mijn bodywarmer was een overbodige luxe om mee te nemen, want zelfs aan de kust is het weer zacht. Het is er een gezellige drukke bedoening aan de haven.

Wanneer ik langs een Australian Shop loop waar ze Merino wollen truien hebben, moet ik mij ernstig bedwingen er niet weer een mee te nemen. De truien zijn werkelijk prachtig, zacht en hebben mooie patronen. Ze kosten een paar dollars maar ze zijn het meer dan waard een uitstekende kwaliteit wollen (zeer zachte) truien. Het worden 2 geinige t-shirtjes, die ik meeneem als cadeautje. Aan een soort van boulevard strijken wij neer, waar het overigens een hele goed plek is om mensen te bekijken en doen ons te goed aan de plaatselijke italiaanse espresso, capuccino en warme chocolademelk met hoe kan het ook anders marsmellows. Of ik mij weer in Engeland waan.

Jenny met een grote zonnebril op, de dag ervoor een oogoperatie gehad. Met al die zon was dat voor haar niet zo'n succes. Vanaf het terras was dit het uitzicht.

Het was er heerlijk vertoeven, mooi weer een relaxte sfeer en een heerlijke bak cappucino. Mijn dag kon niet meer stuk.

Down Under

Geheel onverwacht ben ik in het land van de Aboriginals aan de zuidwest kant van dit enorme contintent (eiland). Het weer is lekker, zeker na die koude wind en regenperiode in Nederland. Leuk om mijn familie weer te ontmoeten na zo'n lange tijd. De tijd vliegt 11 jaar geleden ben ik hier voor het laatst geweest. Inmiddels zo'n beetje het hele continent rondgereisd. Wat ik trouwens iedereen kan aanraden want het is bijzonder mooi.
Ook hier wordt het steeds drukker, waar niet denk ik dan. Vandaag had ik een gezellige lunch met mijn vriend Rob, inmiddels met vriendin en kind. Leuk om hen te ontmoeten. Zijn vriendin kende ik alleen van naam en hun dochter, die is pas 7 msanden. Hij brengt ons naar een super locatie. Midden in de Hills ligt een restaurant aan de voet van de heuvel ligt een nursery. Wat hij niet weet is dat ik helemaal verzot ben op rozen en wat kweken ze daar, jawel, rozen in allerlei soorten en maten.

Al sniffend en snuivend zijn we door de prachtig aangelegde tuinen gelopen. Wat een prachtige plek, totaal uit het zicht, het ligt ook een stukje van de weg af. Vandaag waande ik mij een klein beetje in het Paradijs. Als ik de omgeving volledig in mij opneem, kom ik tot de slotsom dat het er in het hiermamaals zo wel moet uitzien.


Ook kleine Hayley had het goed naar haar zin, maar het meest enthousiast werd ze toch van de vijver waar de eenden en de karpers werden gevoerd. Ja wat wil, als je net op zwemles zit, dan word je toch enthousiast van al dat gespartel met dit mooie weer.

Kijk uit naar mijn andere reizen.