Social Media

Van de week ben ik bijna weer eens van mijn stoel gevallen. Nee, niet omdat ik er naast ging zitten, maar omdat ik op het nieuwsoverzicht van facebook een berichtje voor bij zag komen.  De lezer moet weten dat ik een fervent dierenliefhebber ben en dat niet alleen, ook ik kan communiceren met dieren. Een soort van moderne Francisus, maar dan anders. Ongetwijfeld zullen er na het lezen van dit blog gaten gaan vallen in mijn balboekje met mijn dierbare vrienden en vriendinnen, maar dat is dan maar zo.

Mijn voorliefde gaat uit naar de Britse Korthaar. Een kattenras wat niet alleen mooi is maar vooral ook lief en rustig. Helaas heb ik mijn oude kat moeten laten inslapen en hiervoor in de plaats is nu Juffrouw Haaiepin. Een Egyptische witte korthaar uit Luxor met een zeer eigen karakter. Juffrouw Haaiepin en ik hebben nog zo nu en dan aanvaringen. Waarbij, als ik niet uitkijk of op tijd weg ben, zij haar blinkende maar vlijmscherpe hoektanden in mijn hand of in het voorbijgaan in mijn trui of broek zet. Waarna zij uiteraard heel snel,  de voor haar zo wel bekende ranke slanke witte benen neemt, omdat ze "weet" dat er dan wat zwaait. Voordat de lezer een verkeerd beeld krijgt en denkt dat ik mijn dieren sla, wees gerust dat doe ik nooit.

Zo was er een programma op tv over honden en omdat ik niets beters te doen had, bleef ik eens kijken. En wat zien ik!!! Dit soort taferelen.

 

Geen idee, hoe het de lezer vergaat, maar als ik lang naar deze foto blijf kijken, dan komt er een niet te stuiten lachbui opzetten. Bespottelijk al die toeters en bellen.
Accessoires voor de hond (tuurlijk). Wat er zoal verkrijgbaar is: een halsband van 200 euro, een relaxmand van 60 euro, om maar eens wat te noemen en natuurlijk moet het beest op een troon zitten. Een troon! En uiteraard moet het beestje aangekleed worden, anders krijgt 'ie het koud.

Dit is toch om van te gruwelen? Ja, ik weet het, ik maak hier ongetwijfeld geen vrienden mee. Natuurlijk hoor ik oordeel vrij te zijn, maar ja blijkbaar heb ik de staat van verlichting nog niet bereikt.
Mijn moeder had ooit Teckels, leuke beestjes, echt waar, maar ja ik liep toch met mijn 1.mtr 90 toch wel aardig voor joker op straat. Hoge hakken en dan 2 van die worstjes aan een lijntje, had bijna een verrekijker nodig om ze te zien. En luisteren ho maar. Ja dat komt omdat het jachthondjes zijn, zei mijn moeder als excuus voor die 2. Vooral toen ze pup waren kreeg ik van die visioenen van een broodje hotdog, of van zo'n worstje aan het spit op de barbecue. Hier werd door mij veelvuldig mee gedreigd, vooral als die kleine dondersteen weer eens niet luisterde. Maar mocht de lezer denken dat mijn dreigement indruk maakte op madam Teckel, laat ik je snel uit de droom helpen, zelfs niet een klein beetje!

Maar dat is nog niet alles, want  tegenwoordig worden er feestjes gegeven ter ere van een nest puppies, een dierentolk wordt geraadpleegd voor een hond met issues. Ooit had ik een kennis, die net als ik dol is op dieren en zij noemde mij ten overstaan van haar honden TANTE. Persoonlijk krijg ik dit soort aanspreektitels niet uit de bek, om maar eens in de dierentaal te blijven.

En zo kom ik op de social media uit, want er kwam een In Memoriam voorbij.
De gedenkwaardige tekst was als volgt:

"together for ever, never apart, maybe in a distance but never in heart" In loving memory en dan de datum van overlijden ( 2 jaar geleden) en een prachtige foto van de kop van de hond.

Snel kijk ik even naar de reacties:  "sterkte" Kuzz"' voel met je mee" . Is er nou echt niemand die eens tegen de persoon in kwestie zegt " Meid, ik denk toch dat je ergens een afslag hebt gemist?"

Uitvaartdiensten voor honden met gelegenheid voor afscheid nemen (voor de baasjes en de andere huisdieren) en de prachtigste doodskistjes het is er allemaal. Het enige wat er bij mij opkomt is big business! Mensen geven opvallend vaak aan dat ze hun hond zien als hun kind. Waar heb je de aansluiting met je eigen soort gemist? denk ik dan.

Maar als klap op de vuurpijl, gaf een van mijn  wordfeutvriendjes op het chatgedeelte het volgende aan. Een hond was overleden van vrienden van hem. Niets vermoedend stapte hij hun huis binnen en werd verrast door het altaar voor de overleden hond. Grote foto boven het altaar en op het altaar, de halsband met strass steentjes, de riem, bloemen en een brandende kaars. Nu moet de lezer weten dat hij nooit met een bek vol (mooie) tanden staat, maar dit keer wist hij niets te zeggen. "Caroline, ik heb me echt moeten inhouden om niet in lachen uit te barsten". Wat was blij dat ik er niet bij was.

Huisdieren? Ja graag, en ik zal er zeker goed voor zorgen! Maar... Zijn we nu niet een bééétje doorgeslagen?

de humor ligt op straat

Zoals zo vaak kan ik wel de humor van de dingen inzien. Dit is een groot goed, zeker gezien het werk wat ik doe. Want wanneer ik aan het coachen, trainen of therapieën ben,  en de goden zij gedankt,  doe ik dat alleen, want  het komt regelmatig voor dat ik inwendig niet meer bij kom.
Zo heb ik in de laatste 24 uur een paar keer echt pijn in mijn buik gelachen om de soms komische situaties,  maar ook om de manier van uitdrukken van mijn vriendinnen en niet te vergeten mijn moeder.
Ik heb een aantal vriendinnen die alleengaande zijn en die zich hebben ingeschreven bij een datingsite.

Dat leidt dan soms tot (eenmalige) ontmoetingen, in een enkel geval tot een  (al dan niet korte) relatie en soms al bij het eerste contact al helemaal tot niets. Veelal komische verhalen zijn het gevolg.
Gisterenavond, na een avondje proeven met één van mijn vriendinnen bij de Sligro, was daarna er wel gewoon  misselijk van, genoten wij nog wat na van een overheerlijk kopje koffie. Al koffieleutend kwam het gesprek op haar vorderingen op de datingsite.
Nou, zo sprak zij, het is wel droevig hoor. Hoezo? vroeg ik haar. Wij zijn beiden in de 50 en zij ziet er (vind ik) goed en jong uit. Die mannen die op mijn profiel komen, zo vervolgde zij,  het zijn allemaal ouwe lullen joh! Ik schiet in de lach. Zal ik je eens laten zien wat er zoal op die site aangemeld staat, biedt zij aan. Oké, zeg ik enthousiast, verras me maar. Op mijn ipad logt ze in en gaat ergens naar een pagina waar zij kan zien, wie haar profiel bezocht hebben.
Al scrollend zie ik wie haar profiel heeft bezocht. Wij hebben samen grote pret om wat we zien en ik nog meer om wat ik lees in de omschrijvingen van wat de heren zoal zoeken in een relatie. Omdat ik al mijn hele leven bezig ben met esoterie, kreeg ik vaak te horen (vooral door hen die er helemaal niets van wisten) dat ik mij met "zweverige" en niet reële zaken zou bezighouden.
De wensen van de heren doorlezend, grap ik al snel. "die zijn niet van deze wereld joh" . Bij het lezen van menig profiel, krijg ik pijn in mijn buik, een misselijkmakend gevoel en soms een niet te stuiten lachbui. Deze naar liefde hunkerende mannen zijn, de Engelsen kunnen het zo mooi zeggen, op zijn zachts gezegd "pathetic"  en bij menig foto (wat een stumperds zeg) krijg ik de verkeerde kriebels. Of zou het oprispen van mijn maag nog een gevolg zijn van alle narigheid die ik net bij de Sligro heb gesnoept?
Meewarig kijk ik naar mijn vriendin. Waarop ze ineens zegt "het is toch wel droevig hé,  dat ik 30 euro per maand betaal om naar die griezels te kijken".

Zelfspot is een mooi iets,

Vanmorgen sprak ik mijn moeder op de Skype. Zij is inmiddels 77 en ook zij ziet er goed uit voor haar leeftijd. Ze zag er wat "raar" uit,  maar dat werd al snel opgehelderd, want zo vertelde zij "i had an exciting day". Oh, hoezo dat dan, vraag ik, mijn nieuwsgierigheid is reeds geprikkeld. Well, het kwam hierop neer, dat een grote vrachtwagen vanaf een laad/los plek ineens optrok en de auto's achter haar wel had gezien en haar auto niet. De chauffeur wilde nog net even snel voor die auto's optrekken, mijn moeder zag de aanrijding al aankomen gaf een dot gas en de truck pakte haar nog net bij de achterbumper, waarbij laatstgenoemde gelijk over de weg schoot.

De man helemaal in shock, die was zich rot geschrokken, want die had haar totaal niet gezien. Maar zo vervolgende mijn moeder "ik niet hoor, want ik zag het gebeuren". Eenmaal uitgestapt, heeft de chauffeur mij wel diverse malen zijn excuses gemaakt. Hij was "so sorry". Hier in the country stoppen mensen nog om te helpen. Ze vroegen wel heel vaak of ik wel oké was en zo vervolgde zij quasi verongelijkt. " ik moet toch hoog nodig naar een kapper om wat aan mijn haar te laten doen, als ze me dit soort dingen maar blijven vragen".
Nou ja zei ik nog, het is toch wel heel aardig, dat ze omkijken naar een dame op leeftijd die is aangereden.
Inmiddels is de auto bij een herstel bedrijf en viel de schade reuze mee. De chauffeur had haar zelfs nog later opgebeld en nogmaals zijn excuses aangeboden. Ach, zei ik nog tegen haar, hij deed het toch  niet expres. Nee, zo sprak mijn moeder streng, dat zou er nog bij moeten komen. Want, zo vervolgde zij, ik werd daar vroeger altijd pisnijdig om,  want als ik als kind per ongeluk iets gedaan had en ik kreeg ervoor op mijn kop, dan zei ik tegen mijn moeder "ik deed het niet expres" en dan zei zij altijd "dat zou er ook nog eens bij moeten komen". Tja, dat zijn zo van die kleine kinderfrustraties.

Last but not least, aan de overkant zijn ze een huisje aan het opknappen. Al maanden lang wordt er van alles aan gedaan. Inmiddels is er een soort van overkapping gemaakt van plastic golfplaat. Geen idee hoe ik het anders moet omschrijven en persoonlijk vind ik het er niet uit zien. Het loopt nu vanaf het huisdak tot een paar meter recht naar voren de tuin in en is aan de zijkant aan de schutting vastgemaakt. Dus het is dus nu een soort van dicht. De meneer die aan het werk is, is een leuke vlotte joviale vent met een zware Haagse tongval. Hij is net bezig de laatste schroeven erin te jassen en ik sta vol verwondering naar het bouwwerk te kijken. Hij voelt mij kijken en draait zich om.

Het leik wehl un heufkahr, zeg ik hem. Wielletjes der onduhr en je ken reie. Hij blijft erin en ik ook. Zoals Wim Sonneveld ooit zei, de humor ligt op straat.

e-books and oracle book published by Misty D. Fehus

My dear friend and angel sister Misty D. Fehus has published a E-book about her life in Egypt. Of all places it was Abydos that brought us together. She is an amazing woman and a person that I really respect. All her belongings do fit in just one backpack, which amazes me. But as her slogan is don't get attached, which is true, i do understand why she (or we) don't need more then just one bag. Furthermore she is a lightworker, healer, reiki master, channel, shapeshifter and most of all warm, caring, positive and a versatile human being.

Her new book has been released this week is called " a mystic in Egypt "

"The following stories are about my 4 years of living in Egypt. I have encountered spirits, dark magic, a revolution as well as many occasions which have made me stronger as i faced the fears that were sent my way as well as within me. A 57 year old woman, alone in Egypt, with very different ways of living. May my travels invite you into a mystical journey of great strength.

Well she was really proud to present her new book and i am really happy for her. Her story is really worthwhile to read. As we talked about it when we were both in Egypt.

But there is more. Misty also published an oracle book. A special and unique project created with the help of over 80 artists worldwide from the ages of 3 up to 82....this is "their" soul's message to you channeled through my meditating on each drawing. this project is humanity's efforts to help bring the world together as one... "we are all artists at heart, we simply need to allow ourselves the courage to explore our inner beings" Blessings to one and all !

The e book as well as the oracle book can be ordered by the internet. Just click on the links. Both pictures have been made in january 2013 in Egypt, where the three of us had a great time. Hopefully she and I will meet again very soon, somewhere before she will go for her journey to India.

9 daagse keltische reis Ierland 2014

Ierland is  een magisch maar vooral ook een aards land. De tijden van weleer schieten aan je oog voorbij wanneer je door het lieflijke landschap rijdt, want overal doemen steencirkels, ruïnes, delen van ruïnes, kastelen, abdijen en kerken op. 

Triade Travel, biedt een unieke 9 daagse reis aan naar Ierland. Tijdens deze reis ziullen er dagelijks meditaties worden aangeboden.

Onze reis start in het zuiden van Ierland waar een van de grote leilijnen dwars door het land loopt. De oude heilige plaatsen die we bezoeken hebben een krachtige energie, die veel in beweging zet, dit kan zowel op persoonlijk als spiritueel vlak zijn. De meditaties die door ons gegeven worden zijn gericht op het vergroten van je bewustzijn. Maar ook je bewust te zijn of worden van het voelen en energetisch waar te ( leren ) nemen.

Vanaf de luchthaven word je door ons opgehaald. We rijden naar het zuiden waar we onze intrek zullen nemen in een gezellige Inn. Deze Inn is al 5 generaties in handen van een en eenzelfde familie. Het is een plek waar men zich meer dan welkom voelt. 

Hier vandaan bezoeken we op onze 2e reisdag de krachtige Steencirkel van Drombeg. Het bijzondere aan deze plek is, dat er een deel is wat een bijzondere hoge trilling heeft. We nemen de tijd om alles in ons op te nemen en gebruik te maken van deze energie.

Skibbereen is een leuk plaatsje waar we zulllen  lunchen in een verbouwde kerk. Dit is een buitengewoon gezellige plek. Er is tijd om het stadje in te gaan en voor wie dat wil de kathedraal te bezoeken. 

Het Ierland van nu is voornamelijk katholiek en heeft dan ook heel veel kerken en kathedralen. Niet alle kerken en kathedralen voelden voor ons even goed, dus wij hebben een kleine selectie gemaakt. De kathedraal van Skibbereen werkt vooral zeer grondend.

Dag 3 gaan we na ons ontbijt naar de Steencirkel van Kealkill, dit is een kleine cirkel met een bijzondere energie. Deze Steencirkel zullen te voet gaan bezoeken. Het is een wandeling van nog net geen kilometer met een steile weg naar boven. We doen alles op ons gemak, haasten is er niet bij tijdens deze reis. Aansluitend rijden door een prachtig natuurgebied richting Gouganebarra. Dit is een pelgrimsoort. Het kleine kerkje staat op een eiland in het water. Ook hier nemen we onze tijd. 

Dag 4 vandaag reizen we naar Bansha.

Bansha zelf is een gehucht, maar wel met een hele mooie b & b. Onze gastvrouw is er een die zeer direct is en een behoorlijk gevoel voor humor heeft. Nadat we ingecheckt hebben gaan we in de loop van de middag naar de Steencirkel van Lough Gur. Ook dit is een Steencirkel met krachtige maar hele fijne energie. 

Dag 5 op een korte afstand van onze b & b ligt Cashel. Dit is een leuk en gezellig plaatsje met de prachtige kathedraal, gelegen op de rock van cashel, de kathedraal is het bezoeken waard ondanks dat het grotendeels verwoest is.

Een prachtig uitzicht is de beloning. In de loop van de middag rijden we door naar Holy Cross, dit is een plek waar we alle tijd nemen om de energie te voelen, te ervaren en te mediteren.

Dag 6 we rijden door naar Shannonbridge, checken in bij onze b & b. 's middags brengen we een een bezoek aan Clonmacnoise.

Dit is een bijzondere plek met een krachtige energie. 

Dag 7. St. Brigids well staat op het programma. Dit is een helende plek met water wat bekend staat om de genezende werking.

Daarna brengen we een bezoek aan Durrow Abbey, ook op dit terrein is eveneens een well.

Dag 8. We bezoeken de Hill van Usnagh, een oude heilige plek.

In de loop van de dag gaan we naar Fore, dit is een plek van de 7 wonderen. De energie is hoog en heel krachtig.

Dag 9. Vandaag reizen we terug naar Cork naar de luchthaven waar je wordt afgezet. Houdt rekening met het boeken van een vliegticket dat je pas laat in de middag ( niet voor 16.00 uur ) terugvliegt naar Nederland of België. 

Start reis: vanaf Cork.  22 juli 2014 t/m 30 juli 2014

Prijs: 1195,00

Vroegboekkorting: € 95,00 als je voor 1 februari 2014 boekt en aanbetaald hebt.

Aantal deelnemers: minimaal 6 maximaal 10

Inclusief: alle transfers Ierland, logies en ontbijt op basis van 2/3 persoonskamer in b&b's, entreegelden, begeleiding door Loes Blok en Caroline Dekker. 

Exclusief, vliegticket naar Cork, alle overige maaltijden en persoonlijke uitgaven.

Verplicht: ziektekostenverzekering, reis - en annuleringsverzekering 

Opgeven: triadetravel@gmail.com of info@spiegelkamer.nl  of telefonisch 070-3692559 of 010-2202012 zodra je je hebt opgegeven krijg je van ons een factuur waarin je verzocht wordt per ommegaande het bedrag van € 500,00 aan te betalen. Je bent pas verzekerd van deelname wanneer je de aanbetaling hebt gedaan. De uiteindelijke reissom dient uiterlijk 6 weken voor vertrek betaald te zijn.

Deze reis is tot stand gekomen door de aanwijzingen van onze "gidsen" en onze intuïtie. Achteraf hebben wij ons verdiept in de achtergronden van de krachtplekken.

Vliegticket naar Cork: voor het boeken van je ticket wacht tot je fiat van ons hebt gekregen dat de reis definitief doorgaat. Voor de heenreis dien je een ticket te boeken met een aankomst tijd rond 10.00 uur. Voor de terugreis dien je een ticket te boeken met vertrek vanuit Cork rond 17.00 uur ( later mag ook).

Triade Travel en de Spiegelkamer hebben ervoor gekozen, in tegenstelling tot andere touroperators, jouw vakantiedagen zo effectief mogelijk te gebruiken en daarnaast zijn bij ons de entreegelden bij de prijs inbegrepen.

Wij willen zo min mogelijk kostbare tijd verloren laten gaan in verband met de reisdagen! De reis start vanaf de luchthaven Cork waar wij je al in de ochtend ophalen. Voor de reis terug word je niet eerder dan 17.00 uur op de luchthaven van Cork afgezet.

Klimaat: Ierland is heel groen en dat betekent dát het er veel kan regenen. De droogste maanden zijn mei en juni. In het zuiden ( en dan hebben we het over echt langs de kust) kan het misten. In het noorden regent het meer en in heel Ierland kan het winderig zijn met name in het noorden. De spirituele vakantie die wij aanbieden loopt van zuid tot midden Ierland. 

Eten en drinken: de keuken in Ierland is goed, maar is nauwelijks gericht op vegetariërs. Uit eten gaan is goed betaalbaar en lekker. 

Bevolking: de Ieren zijn erg vriendelijk, nemen de tijd voor je en zijn geïnteresseerd in wie je bent. Dit maakt dat je je welkom voelt in hun land.

De wegen: het reizen door Ierland vergt op sommige stukken wat tijd omdat de wegen zich niet lenen om hard te rijden ( bochten, heuvels, smalle wegen en mooie natuurgebieden).

Krachtplekken: alle krachtplekken tijdens deze reis  worden gebruikt om bij de deelnemers het vermogen om zelf te voelen, te helen,  te zien dan wel te ervaren (verder) te ontwikkelen. Wij zijn geleid naar een aantal plekken die niet in de boekjes dan wel bij andere touroperators te vinden zijn.

B & B's: in principe zal er gebruik gemaakt worden van de in de reisbeschrijving genoemde b&b's. Er kan van afgeweken worden.

Dronken zonder drank

Newgrange, the Hill of Tara en nog zo wat van Ierland bekende plekken uit de oudheid, zijn niet de plaatsen waar wij moeten zijn. Allebei voelen we er geen verbinding mee en onze gidsen leiden ons een heel andere kant op. Waardoor we er uiteindelijk ook niet komen.

Grappig hoe het weer werkt, want wij worden naar " beneden", lees het zuiden gezonden. Al vroeg laten wij shannonbridge achter ons. Het lage drukgebied ligt hier, dus het weer is maar zo zo. We hebben onderweg heel veel regen en nog meer regen en tegen de tijd dat we ter hoogte van Wexford zitten, zien we de dikke mist vanaf zee het land op komen drijven. Al afstemmend op boven komen we uiteindelijk uit in New Ross.

We hebben een goede b & b gevonden op loopafstand van het centrum. Het stadje heeft steile smalle straatjes, met en zonder verkeer, dus is het niet echt handig om met de auto de stad in te gaan. Tegen de tijd dat wij klaar zijn om te gaan wandelen is het droog en komt de zon door. De steile straatjes zijn echt steil. Hoe meer we de stad in komen hoe meer wee de energie voelen veranderen. We slenteren wat winkeltjes in en uit en we hebben allebei moeite om ons recht te houden. Loes zegt " ik heb moeite met mijn gronding" en ik antwoord dat ik mij behoorlijk  stom dronken voel worden. Het is een vreemde gewaarwording en in sommige winkels is het zelfs zo erg dat Loes zich aan de stellingen moet vasthouden. Als twee dronken torren wandelen we de steile helling weer op. Onderweg komen we een kerk tegen, die meer ruïne is dan nog kerk.

Langs de hoge muur van een flink aantal meters hangen bramen. Aangezien ik bovengemiddeld ben qua lengte was het voor mij een fluitje van een cent de rijpe bramen te plukken. Heerlijk zoet waren ze. Maar er gebeurde nog meer want de energie zorgt er ook voor dat we enorm melig, lacherig en vooral de neiging heb gek te doen. Eenmaal terug op onze kamer hebben we zo de slappe lach dat we niet kunnen stoppen. De tranen lopen over onze wangen.

Eens kijken wat er morgen gebeurt als we het stadje weer ingaan.

Een bijzondere dag en een moment van schrik.

Ierland heeft mooie plekjes, maar wij ondervinden toch wel heel regelmatig problemen om de betreffende plekken te vinden. Nu kan dat aan ons liggen natuurlijk, maar regelmatig komen we " ergens" een bordje tegen, om dan vervolgens tegen de tijd dat we het object bereikt zouden moeten hebben, er achter te komen dat er in geen velden of wegen nog een aanwijzing te vinden  is. Ditzelfde geldt ook voor sommige kleine ongenummerde wegen. Maar het leuke is wel dat wij, ondanks het feit dat we én regelmatig " verkeerd " rijden én bordjes niet zien omdat er een " bos" voor staat of hangt, er toch komen. Dit laatste is meestal dankzij de hulp van de allervriendelijkste Ieren. 

Vandaag gaan we een bijzondere plek bezoeken (althans,  we kregen een aantal tips van onze verhuurder). De 1e abdij gaf al problemen. Die was voor ons namelijk bijna niet te vinden. Het gat waar de kerk in staat wordt op een gegeven moment niet meer langs de wegen vermeld. Dus na een paar karrensporen te hebben gevolgd,  vonden we uiteindelijk de kerk.

De plek is prima, de kerk heeft een prachtige ingang, alleen binnen in de kerk ruiken we een zeer sterke schimmellucht. Niet echt uitnodigend om eens uitgebreid de tijd te nemen en daar te gaan zitten. Echt jammer, dan dus maar door naar de 2e bijzondere plek. 

Heel fijn ja, op onze wegenkaart is het hele plaatsje niet meer te vinden. Het is wat puzzelen voor de dames tussen welke wegen het bewuste dorp moet liggen. Eenmaal met de auto beland op een soort van grote weg, racen wij alweer een klein weggetje voorbij. Dus met gevaar voor eigen leven gekeerd en de auto geparkeerd bij de enige kerk die het dorp rijk is. 3 auto's staan er voor de deur en die van ons buiten het hek. We wandelen eerst naar de begraafplaats, waar een paar oude graven liggen en nog heel veel plek is. Een goed vooruitzicht mocht ik nu doodgaan, zeg ik nog tegen Loes. Terug bij de kerk wandelen we het terrein op en ineens vanuit het niets hoor ik een harde stem vragen: " are you looking for something special?" We schrikken ons allebei het lazarus. Ik kijk links van mij en zie tussen de bomen een alleraardigst gezicht met een hele vriendelijke glimlach naar mij kijken. Mens, antwoord ik in het Engels, je hebt me zojuist een hartverlamming bezorgd. Waarop haar gevatte antwoord was" well you are luckey my dear, the graveyard is over there". En terwijl ze dit zegt wijst ze in de richting van de begraafplaats waar we zojuist vandaan kwamen. " and there is plenty of room as well, antwoord ik haar. Ze lacht me toe en vertelt dat de kerk hun huis is. Ze hebben het ooit kunnen kopen toen het geveild werd en wij waren niet de enige die dachten dat dit DE plek was. Ooh No dear, zo vervolgt zij in het zangerige Iers. " we had a whole weddingrehurlsel here,

as they thought this was THE Church they could marry in. I was so luckey i didn't had to go to town to see latest fashion, it was all on my doorstep. Yes, I am really blessed. Sometimes people ask me,  well isn't is scary having a graveyard in your back garden?. Ze knijpt haar ogen een beetje toe en haar gezicht staat op ondeugend. " Ofcourse not" zo vervolgt ze, it is such a releave to tell confessions out loud in your own back garden. And I can assure you, zo vervolgt zij, they won' t tell a soul! Ik kom niet meer bij van lachen, wat een mens en wat een humor. Maar dat was het niet alleen, want ineens door haar toedoen, waren wij geen domme blondjes meer. Want zo vertelde zij ons, op een bijna samenzweerderige toon " Ireland is very good in hiding things"  dear. They place the signs behind the trees or they don't place it all. Dat was het dus! De goden zij gedankt,  denk ik, praise the lord, halleluja.  Het legt dit keer ech niet an mijn! 

We krijgen een korte heldere  uitleg, waar we dan wel moeten zijn, maar bovenal HOE! Dit keer ging het in 1 keer goed en we vonden de plek dus heel snel.  Ook ditmaal, was de bewuste kerk en well niet aangegeven en hadden wij het zonder haar hulp echt nooit gevonden. 

Dit is een speciale plek, met een goed bewaard gebleven Holy Cross in een prachig gerestaureerde kerk maar ook op het terrein en  uit ieders zicht een well. 

Sober en eenvoudig, maar met een hele goede energie.

Wij hebben er onze tijd voor genomen. Op de terugweg naar Shannonbridge mis ik een afslag en dit leidt ons naar jawel, een tearoom. Een heerlijke afsluiting van de dag.

Voor inspirerende, magische en spirituele reizen zie www.triadetravel.nl/ierland.html

Brigids Well

Onze verhuurder blijkt een meneer te zijn die geïnteresseerd is in de geschiedenis van Ierland en heeft zelfs een boekje geschreven. Er zijn meer locale celebraties hier, want in de plaatselijke pub kwamen wij Louise Killeen tegen, die ik in het echt niet herkende. Zij maakt mooie muziek en is te vinden op YouTube. We krijgen wat aardige tips mee voor bezienswaardigheden en bijzondere plekken en daar gaan we morgen mee aan de gang. 

Vandaag hebben we weer een mooie rit gemaakt.

Ierland blijft een prachtig land, met leuke dorpen en stadjes. Maar heeft bovenal overal restanten van ruïnes, kastelen of delen van wat ooit nog kasteel was, liggen of staan.

We belanden bij saint Brigids well, wat een heerlijke plek, maar bovenal wat een bijzonder water.

Door al dat water moeten de dames plassen. Alleen er is geen toilet te bekennen in de buurt van deze bron. Gewapend met zakdoekjes ga ik op zoek naar een geschikte plek. Helaas is deze niet echt goed te vinden, maar langs de weg staat het gras in de oplopende berm aardig hoog, dus met een beetje mazzel moet dat wel lukken. En Jawel hoor, met mijn fel gekleurde broek nog maar net op half zeven en met een fuchsia roze t- shirt val ik in de prijzen, want ik moet haast wel opvallen, voor de mij 2 passerende auto's. Het zij zo. 

Loes volgt even later mijn voorbeeld en terwijl ik bij st. Brigid sta te wachten, glijdt Loes van de helling en heeft een ellenboog die openligt en een flink geschaafde hand, 

Het water in St. Brigids well  is ijskoud. en het voelt een soort van plakkerig aan wanneer ik mijn handen eruit haal.  Als het water opgedroogd is dan voelt mijn huid heel zacht aan. 

Loes hangt haar zere hand lange tijd in het water.

We zijn er geruime tijd geweest en daarna doorgereden naar Birr. Onderweg doen we een roadhouse aan, het eten is er zo goed en zo veel dat we de avondmaaltijd kunnen overslaan. Want ook dat is goed in Ierland. Tot nu toe hebben we alle keren heerlijk gegeten, of het nu een warme maaltijd of een salade was, het is allemaal uitstekend.  

In Roscrea doen we een verwoede poging om een abdij te vinden, maar die hebben de Ieren dit keer weer goed verstopt.

Bij een kerk zet ik de auto aan de kant en Loes spreekt een lokale meneer aan. Doordat ik wat ver van hen af sta kan ik het gesprek niet horen, maar aan zijn gezicht zie ik al dat hij van geen bestaan van welke Abbey dan ook af weet. Ik schiet hardop in de lach en hij ziet mij lachen en komt dan zelf ook niet meer bij, maar zo verzekert hij dan ons, zijn collega, die zal het wel weten. Nou, ook hij was niet gehinderd door enige kennis en stuurde ons naar het kasteel. Tja, aan kastelen geen gebrek hier. We zijn uiteindelijk maar doorgereden naar onze b & b, de Abbey konden wij niet vinden.

St. Brigids well had goed haar werk gedaan, want van de wond aan Loes haar hand, was niets mee te zien.

St. Bridgids Well is opgenomen in de 9 daagse Keltische reis naar Ierland.