Mooie dag bij Drombeg steencirkel

Wederom zijn de weergoden ons goed gezind. Een prachtige dag, volop zon en mooie kaarten waar we de dag mee zijn gestart.

Loes leidde de meditatie, zodat ook ik de mogelijkheid heb om mee te doen. Al snel ben ik ver weg en mijn gids neemt me mee naar de oceaan en al vlug ben ik in verbinding met de dieren van de zee. Op een gegeven moment is het zelfs compleet windstil, wat hier nagenoeg nooit gebeurd en de zon staat strak te stralen. Zowel met de aarde als met boven ben ik verbonden, dat ben ik altijd wel, maar nu tijdens deze meditatie ben ik mij er zeer van bewust.

Eenmaal terug merk ik dat ik helemaal niet weg wil uit deze meditatie en van deze plek. Mijn lijf voelt zwaar en ontspannen aan en wat mij betreft blijf ik hier zitten.

Er is een deel van de cirkel waar ik niet moet zijn, dat is in de afgelopen paar jaar nog steeds niet veranderd. 

Mooi zijn de ervaringen van de anderen, waarbij een van de deelnemers een initiatie heeft mogen ontvangen. 

Dit is waar wij het ook voor doen. Je beleeft je eigen reis binnen de reis, schoont op en als het mag dan kan je trilling verhoogd worden tijdens je verblijf in dit prachtige land.

Onderweg naar skibbereen komen wij dit soort prachtige stukken tegen, het is er stil en de natuur zorgt ervoor dat ik ontroerd raak van haar schoonheid.

Ierland zou Ierland niet zijn wanneer je niet een van hun heerlijke taarten of scones probeert. Zie hier het resultaat.

Keltische Tour Ierland, Droom, beleef, reis, daal af en ontmoet de ware natuur.

Een unieke reis, samengesteld door Loes Blok van de Spiegelkamer & Caroline Dekker van Triade Travel.

Wij nemen je mee naar wel heel bijzondere krachtplekken waar de doorsnee toerist niet komt. Een reis, die staat in het teken van voelen en waarnemen.

tot 1 maart 2016 krijg je een vroegboekkorting

Voor meer informatie kun je contact opnemen met Loes Blok 010-2202012 of Caroline Dekker 06-22180976.

Reizen met Triade Travel, als je durft te groeien!

Durf te groeien en ontdek de ruwe vormen van schoonheid in jezelf en in de buitenwereld. Droom, beleef, reis en daal af en ontmoet de ware natuur

Bijzondere reizen naar Frankrijk, Engeland & Ierland.

3 daagse Labyrint reis Frankrijk, start 14 mei 2016.

9 daagse Keltische Tour Ierland, start 5 augustus 2016. Vroegboekkorting tot 1 maart a.s.

8 daagse Magical King Arthur Tour, start 22 augustus 2016.

Voor meer informatie: Loes Blok, Caroline Dekker & Petra Portheine

tel: 010-2202012, 06-22180976 of 06-45426007

Bijzondere energieën

Ierland heeft goed eten, dus start een aantal van ons met een full Irish breakfast. Zelf houd ik het maar bij bacon en egs, want de bacon hier is verrukkelijk. We beginnen zoals iedere morgen met het trekken van een kaart, die we bespreken.

Voldaan gaan we op pad, helaas blijkt dat we de Hill van Usnagh niet op kunnen, want die is afgesloten voor publiek, die gaat dus uit het programma voor het volgende jaar. Niet getreurd de rit erheen en de rit erna is prachtig. Mooi glooiende landschappen trekken aan ons oog voorbij. 

We hebben weer enorm geluk, het weer is goed, bewolking afgewisseld met zon. Fore is een warm bad. Net als vorig jaar zien we dat de kinderen hier weer helemaal los gaan. Dit heeft ook met dė plek te maken heeft. Wanneer wij in de ruïne zitten gebeurt ons hetzelfde. Ook wij gaan helemaal los, de tranen lopen over mijn wangen van het lachen. 

In deze prachtige binnenplaats gaat het gewoon verder. De energie maakt los en lacherig. Wanneer we uit gehinniked en gegrinniked zijn gaan we naar een mooie plek waar we de meditatie houden.

Aansluitend brengen we een bezoek aan de kerk, de energie is goed en wij ervaren allemaal de weldadige en hoge energie op deze plek. Een mooie afsluiting van deze reis.

Bijzondere dag

Vandaag bezoeken we een wel heel bijzondere plek. Een steencirkel, die nauwelijks bezocht wordt ligt in de prachtige heuvels van Zuid-West Ierland. We hebben geluk, want het is er nog wat drassig, maar door het mooie weer komen we met redelijk droge voeten aan. De energie is bijzonder, zowel positieve als negatieve energie is voor de meesten van ons goed voelbaar. Ik stem me af en vraag of ik mag zien wat zich hier heeft afgespeeld. Al snel verschijnt er een film voor mijn geestesoog. Ze laten me ook een vortex zien. 

Met mijn handen ga ik de energie voelen en het is een bijzondere ervaring, bij 2 stenen voel ik het magnetisme. Er zijn nog 2 dames die het kunnen voelen, zij geven er alleen wat andere woorden aan. 

Wanneer iedereen klaar is vertrekken we naar Gouganabarrah.

Dit keer hebben we zo'n geluk met het weer, het is zonnig en warm. Deze oude heilige plek is idyllisch en de energie  is goed. We zoeken onze plek voor de meditatie. Vandaag doe ik mee en net als de anderen kan ik er nog wel uren zitten. Een heerlijke meditatie, heerlijke plek, warm en zonnig, een dag met een gouden randje.

Een bijzondere dag en een moment van schrik.

Ierland heeft mooie plekjes, maar wij ondervinden toch wel heel regelmatig problemen om de betreffende plekken te vinden. Nu kan dat aan ons liggen natuurlijk, maar regelmatig komen we " ergens" een bordje tegen, om dan vervolgens tegen de tijd dat we het object bereikt zouden moeten hebben, er achter te komen dat er in geen velden of wegen nog een aanwijzing te vinden  is. Ditzelfde geldt ook voor sommige kleine ongenummerde wegen. Maar het leuke is wel dat wij, ondanks het feit dat we én regelmatig " verkeerd " rijden én bordjes niet zien omdat er een " bos" voor staat of hangt, er toch komen. Dit laatste is meestal dankzij de hulp van de allervriendelijkste Ieren. 

Vandaag gaan we een bijzondere plek bezoeken (althans,  we kregen een aantal tips van onze verhuurder). De 1e abdij gaf al problemen. Die was voor ons namelijk bijna niet te vinden. Het gat waar de kerk in staat wordt op een gegeven moment niet meer langs de wegen vermeld. Dus na een paar karrensporen te hebben gevolgd,  vonden we uiteindelijk de kerk.

De plek is prima, de kerk heeft een prachtige ingang, alleen binnen in de kerk ruiken we een zeer sterke schimmellucht. Niet echt uitnodigend om eens uitgebreid de tijd te nemen en daar te gaan zitten. Echt jammer, dan dus maar door naar de 2e bijzondere plek. 

Heel fijn ja, op onze wegenkaart is het hele plaatsje niet meer te vinden. Het is wat puzzelen voor de dames tussen welke wegen het bewuste dorp moet liggen. Eenmaal met de auto beland op een soort van grote weg, racen wij alweer een klein weggetje voorbij. Dus met gevaar voor eigen leven gekeerd en de auto geparkeerd bij de enige kerk die het dorp rijk is. 3 auto's staan er voor de deur en die van ons buiten het hek. We wandelen eerst naar de begraafplaats, waar een paar oude graven liggen en nog heel veel plek is. Een goed vooruitzicht mocht ik nu doodgaan, zeg ik nog tegen Loes. Terug bij de kerk wandelen we het terrein op en ineens vanuit het niets hoor ik een harde stem vragen: " are you looking for something special?" We schrikken ons allebei het lazarus. Ik kijk links van mij en zie tussen de bomen een alleraardigst gezicht met een hele vriendelijke glimlach naar mij kijken. Mens, antwoord ik in het Engels, je hebt me zojuist een hartverlamming bezorgd. Waarop haar gevatte antwoord was" well you are luckey my dear, the graveyard is over there". En terwijl ze dit zegt wijst ze in de richting van de begraafplaats waar we zojuist vandaan kwamen. " and there is plenty of room as well, antwoord ik haar. Ze lacht me toe en vertelt dat de kerk hun huis is. Ze hebben het ooit kunnen kopen toen het geveild werd en wij waren niet de enige die dachten dat dit DE plek was. Ooh No dear, zo vervolgt zij in het zangerige Iers. " we had a whole weddingrehurlsel here,

as they thought this was THE Church they could marry in. I was so luckey i didn't had to go to town to see latest fashion, it was all on my doorstep. Yes, I am really blessed. Sometimes people ask me,  well isn't is scary having a graveyard in your back garden?. Ze knijpt haar ogen een beetje toe en haar gezicht staat op ondeugend. " Ofcourse not" zo vervolgt ze, it is such a releave to tell confessions out loud in your own back garden. And I can assure you, zo vervolgt zij, they won' t tell a soul! Ik kom niet meer bij van lachen, wat een mens en wat een humor. Maar dat was het niet alleen, want ineens door haar toedoen, waren wij geen domme blondjes meer. Want zo vertelde zij ons, op een bijna samenzweerderige toon " Ireland is very good in hiding things"  dear. They place the signs behind the trees or they don't place it all. Dat was het dus! De goden zij gedankt,  denk ik, praise the lord, halleluja.  Het legt dit keer ech niet an mijn! 

We krijgen een korte heldere  uitleg, waar we dan wel moeten zijn, maar bovenal HOE! Dit keer ging het in 1 keer goed en we vonden de plek dus heel snel.  Ook ditmaal, was de bewuste kerk en well niet aangegeven en hadden wij het zonder haar hulp echt nooit gevonden. 

Dit is een speciale plek, met een goed bewaard gebleven Holy Cross in een prachig gerestaureerde kerk maar ook op het terrein en  uit ieders zicht een well. 

Sober en eenvoudig, maar met een hele goede energie.

Wij hebben er onze tijd voor genomen. Op de terugweg naar Shannonbridge mis ik een afslag en dit leidt ons naar jawel, een tearoom. Een heerlijke afsluiting van de dag.

Voor inspirerende, magische en spirituele reizen zie www.triadetravel.nl/ierland.html

Brigids Well

Onze verhuurder blijkt een meneer te zijn die geïnteresseerd is in de geschiedenis van Ierland en heeft zelfs een boekje geschreven. Er zijn meer locale celebraties hier, want in de plaatselijke pub kwamen wij Louise Killeen tegen, die ik in het echt niet herkende. Zij maakt mooie muziek en is te vinden op YouTube. We krijgen wat aardige tips mee voor bezienswaardigheden en bijzondere plekken en daar gaan we morgen mee aan de gang. 

Vandaag hebben we weer een mooie rit gemaakt.

Ierland blijft een prachtig land, met leuke dorpen en stadjes. Maar heeft bovenal overal restanten van ruïnes, kastelen of delen van wat ooit nog kasteel was, liggen of staan.

We belanden bij saint Brigids well, wat een heerlijke plek, maar bovenal wat een bijzonder water.

Door al dat water moeten de dames plassen. Alleen er is geen toilet te bekennen in de buurt van deze bron. Gewapend met zakdoekjes ga ik op zoek naar een geschikte plek. Helaas is deze niet echt goed te vinden, maar langs de weg staat het gras in de oplopende berm aardig hoog, dus met een beetje mazzel moet dat wel lukken. En Jawel hoor, met mijn fel gekleurde broek nog maar net op half zeven en met een fuchsia roze t- shirt val ik in de prijzen, want ik moet haast wel opvallen, voor de mij 2 passerende auto's. Het zij zo. 

Loes volgt even later mijn voorbeeld en terwijl ik bij st. Brigid sta te wachten, glijdt Loes van de helling en heeft een ellenboog die openligt en een flink geschaafde hand, 

Het water in St. Brigids well  is ijskoud. en het voelt een soort van plakkerig aan wanneer ik mijn handen eruit haal.  Als het water opgedroogd is dan voelt mijn huid heel zacht aan. 

Loes hangt haar zere hand lange tijd in het water.

We zijn er geruime tijd geweest en daarna doorgereden naar Birr. Onderweg doen we een roadhouse aan, het eten is er zo goed en zo veel dat we de avondmaaltijd kunnen overslaan. Want ook dat is goed in Ierland. Tot nu toe hebben we alle keren heerlijk gegeten, of het nu een warme maaltijd of een salade was, het is allemaal uitstekend.  

In Roscrea doen we een verwoede poging om een abdij te vinden, maar die hebben de Ieren dit keer weer goed verstopt.

Bij een kerk zet ik de auto aan de kant en Loes spreekt een lokale meneer aan. Doordat ik wat ver van hen af sta kan ik het gesprek niet horen, maar aan zijn gezicht zie ik al dat hij van geen bestaan van welke Abbey dan ook af weet. Ik schiet hardop in de lach en hij ziet mij lachen en komt dan zelf ook niet meer bij, maar zo verzekert hij dan ons, zijn collega, die zal het wel weten. Nou, ook hij was niet gehinderd door enige kennis en stuurde ons naar het kasteel. Tja, aan kastelen geen gebrek hier. We zijn uiteindelijk maar doorgereden naar onze b & b, de Abbey konden wij niet vinden.

St. Brigids well had goed haar werk gedaan, want van de wond aan Loes haar hand, was niets mee te zien.

St. Bridgids Well is opgenomen in de 9 daagse Keltische reis naar Ierland.

Mooie plekken en energieën in Ierland.

Via een mooie route rijden wij naar Hill of Usnagh.

Het is een plek die stamt uit de tijd dat de druïden nog door Ierland trokken. Onderweg zien wij Brigids Well, maar helaas, daar kunnen we niet bij. Afgezet met prikkeldraad. De auto parkeren wij onder aan de heuvel en we hebben mazzel, want ondanks dat er dreigende wolken voorbij schuiven, blijft het droog. We wandelen de heuvel op en ik voel direct dat de energie op het hartgebied werkt. Mijn voeten worden warm en ik blijf mijn hart voelen, dan ebt het langzaam weg. Boven op de heuvel is het uitzicht prachtig. Omdat het vannacht geregend heeft, heb ik mijn matje meegenomen en dat kwam goed van pas. Tijdens de meditatie in het natte gras blijf ik lekker droog. Loes moet op een ander deel van de heuvel zijn en heeft een heftige meditatie, waarin zij veel kan loslaten.

Zelf ervaar ik alleen maar rust, stilte en evenwicht in mezelf. Grappig om te ervaren dat in tegenstelling tot wat ik las over deze heuvel, het voor ons allebei  totaal iets anders was, wat wij waarnamen. Maar dit kan natuurlijk ook aan ons liggen en te maken hebben met waar we op dit moment zijn in onze ontwikkeling? Geen idee, maar voor mij is het een plek die zorgt voor heling, compassie en zachtheid.

Na een heerlijke lunch (met weer dat overheerlijke brood) rijden we door naar een hele bijzondere plek. 

De leyline is voor mij hier heel duidelijk voelbaar.

We brachten een bezoek aan het benedictijnse klooster, ooit gesticht in de 7e eeuw in Fore.

Fechin, was een man die vol vertrouwen en gelovig was. Hij was het die deze omgeving beïnvloede op miraculeuze wijze. Fore staat bekend om zijn 7 wonderen.

Het eerste wonder is het klooster zelf, dat het enige overgebleven benedictijns klooster in heel Ierland is. Het lijkt meer op een fort dan op een gebedshuis. Uit overlevering zou het klooster gebouwd zijn op een rots te midden van trillend drasland. 

Wat het trillen betreft, daar kan ik nog wel inkomen, want de plaats zelf heeft enorm veel energie en die energie is sterk bewegend. 

Wandelend naar het klooster voelde het voor mij alsof ik door een warme laag van energie liep, dit tot aan mijn knieën en de energie voelt licht. In het klooster zelf ervaar ik blijheid en lichtheid. Een hele fijne plek om te zijn.

Het water loopt omhoog. St. Fechin gebruikte zijn staf om het water op te stuwen. Hij laat het water vanuit de grond bewegen zodat de molen kan werken, zonder dat er een zichtbare watervoorziening was. De boom die niet kan branden, staat bekend als de geldboom. Alle pelgrims ( Fore is een pelgrimsplaats) lieten koperen munten achter. Naast deze boom vind je de heilige bron. Dit water zal nooit koken. Het sierlijke Griekse kruis was in het steen gegraveerd, alleen door de kracht van de gebeden van st. fechin.

Even later wandelen wij naar de kerk en er is niemand.

In deze kerk merk ik dat de energie met grote golven binnenkomt en het dompelt mij onder. Bloedheet krijg ik het en na verloop van tijd voel ik het zweet langs mijn lichaam lopen. Van binnen en buiten reinigt het, het voelt als een weldadig bad, voor lichaam ziel en geest.

Stil verlaten wij na lange tijd de kerk. 

Kastelen en steencirkels in Ierland

Vandaag houdt het weer niet over. Ben benieuwd wat het uiteindelijk gaat worden, mijn daglegging van de tarotkaarten is heel mooi. Dus vol vertrouwen gaan wij op pad, nadat we eerst het programma omgegooid hebben.

De eerste stop wordt het kasteel van Cahir, ik herken het, ben er ooit eerder geweest. Al snel regent het pijpenstelen dus weinig uitnodigend om daar nog iets te doen. Via een prachtige route gaan we naar Lismore. Onderweg zien we veel mist, regen en inderdaad een prachtig landschap dat met zon er adembenemend mooi uit moet zien. Het is nu allemaal wat mistroostig.

In Lismore is het droog en schijnt de zon. Het kasteel is reeds 5 eeuwen in familiebezit en dus kan het publiek alleen de tuinen bezichtigen. Deze zijn de moeite waard. Het stadje zelf stelt niet veel voor, althans dat vinden wij. We rijden door naar lough Gur, een mooie route vanaf Lismore en het weer klaart steeds meer op.

We vinden 2 prachtige steencirkels, hele fijne plekken om daar te zijn en laten de energie op ons inwerken. 

Na een wandeling door het weiland, waarbij we op moeten passen niet in koeienvlaaien te stappen gaan we weer terug naar onze b & b.

Ierland, een land om te relaxen

De vlucht naar Cork verliep voorspoedig, maar tijdens onze meditatie waren Loes en ik bijna weggetikt. Het zou kunnen zijn dat het te maken had met het feit dat we heel vroeg op moesten staan, voor deze ochtend vlucht. Eenmaal op de luchthaven zie ik bij de douane maar liefst drie zuilen staan, een blauwe, een groene en een rode. Die zuilen staan voor 3 paden waarlangs de reiziger zijn weg naar de uitgang kan vinden, al naar gelang uit welk land de reiziger komt en al dan niet iets aan te geven heeft. De totale breedte over die 3 paden was maar liefst 5 meter, waarop ik dacht, kan dat niet met 1 pad? Blauw was voor de eu residents en nog wat gepeupel, groen voor de non residents en nog wat andere landen en rood voor als je het niet meer wist. Althans dat stond er ook bij. Wij stonden wat te bakkeleien onder welke kleur wij nu vielen en de oplettende douanier zag mij wijzen naar de blauwe zuil en nodigde ons allervriendelijkst uit vooral zijn paadje te nemen. Wat wij dan ook deden, wat wij zijn per slot van rekening eu residents, hoewel ik mij meer een wereldburger voel, zonder wat aan te hoeven geven.

Een auto was snel geregeld en ik sjeesde van de luchthaven af, een groen ziende Loes naast me zittend in de doodsangst omdat ik links reed. " wat doe je nou"? Vroeg Loes, waarop ik de rem intrapte, geen erg hebbend dat deze auto  rembekrachtiging heeft ( wat ik met mijn paard en wagen thuis niet gewend ben) en wij door de bescherming van de veiligheidsriemen nog net niet met ons hoofd door de vooruit schoten. Wat is er aan de hand, vraag ik nog, niet snappend waar het over gaat? Je rijdt aan de verkeerde kant van de weg. Waarop ik m'n wenkbrauwen frons en Loes zich realiseert dat we in Ierland zijn. Het is even wennen. 

Wij scheuren door het schitterendere landschap. Smalle landweggetjes, baaien, gekleurde huizen vallen ons ten deel. In Rosscarberry is het de bedoeling dat we er zijn en niet zijn.

We komen er al snel achter dat we er niet gaan slapen, want onze gidsen leiden ons naar een leuke Inn, die al generaties lang wordt gerund door een en een zelfde familie. De kamer is enorm met een beetje vergane glorie, maar het voelt helemaal goed. 

In Rosscarberry spreekt een man ons aan, die naar hij later vertelt zich eenzaam voelt en verlegen zit om een praatje. Waarop ik in het Nederlands tegen Loes zeg, " daar heb ik nou net mijn werk van gemaakt". Hij neemt ons mee naar een tombe en hij kletst aan een stuk door en nog niet helemaal gewend aan het Ierse accent, begrijp ik er in ieder geval niet zoveel van. Maar Loes werd van harte uitgenodigd om bij hem thuis te komen, wat zij vriendelijk maar zeer stellig afwees. Hij besloot maar te gaan dansen, in de enige locale uitgaansgelegenheid. 

De Steencirkel Drombeg is er eentje waar we heel blij van worden. Evenals de Keltische kookpot van fulacht fiadh, waar ik direct op afliep zonder te weten dat dit het was. Een mooie lichte plek. Eenmaal terug in de Inn, bestellen we koffie en thee en genieten na van deze mooie dag.

6e en 7e chakra, El Kab en de Horus tempel en wonderen

Paars, paars, paars en nog eens paars, het is een van mijn favoriete kleuren, maar ik besluit toch maar indigo te dragen en als accent een paarse sjaal en fleececape. We gaan vroeg weg want het is wel een eindje rijden. Buiten is het fris en bewolkt. Hoe meer we naar het zuiden rijden hoe harder het gaat waaien. Na ongeveer 1,5 uur zijn we bij de tombes.

Eenmaal uit de auto, waai ik uit mijn verschoning en de wind voelt ijskoud aan. Een aardige gids loopt met ons mee en opent de tombes. De 1e tombe voelt heel licht, schoon en werkt op het 7e chakra. Op de muren zijn nog nog prachtige afbeeldingen te zien.

We kunnen er lang blijven, de guardian zit buiten en laat ons verder met rust.

De 2e tombe laat ook nog wat mooie afbeeldingen zien, maar de energie is daar voor mij zo naar dat ik heel snel wat foto's maak en als een haas mij naar buiten snel.

De 3e tombe voelt redelijk, maar de 4e is toch beter. Ieder gaat zin eigen weg in de tombes en doet zijn of haar ding. Nadat iedereen klaar is, hebben we onze lunch daar en houden we een meditatie gericht op het 6e en 7e chakra.
Daarna gaan we naar de Horus tempel.

Het ziet er naar uit dat we de tempel voor ons alleen hebben. Winkeltjes met souvenirs voor de tempel zijn dicht er zijn er nog maar een paar over. De crisis is goed merkbaar. Zodra ik mijn voet buiten de bus zet, klampt een Egyptenaar zich energetisch aan mij vast. Ik voel me direct verstrakken, haal diep adem en probeer te ontspannen. Het lukt me maar met behoorlijk wat moeite. De vliegen in Egypte zijn vergeleken hierbij nog alleraardigst. Binnen in de tempel gaan we eerst voor een goede bak illy koffie.

En die smaakt! Daarna naar de tempel, het is er redelijk rustig, heerlijk, genieten dus voor ons. Weer word ik getrokken naar het deel achter de ruimte met de prachtige shrine. Ook hier dwaal ik door de ruimte niet gestoord door toeristen of vervelende guardians. Die laatste categorie blijkt zich bij een deel van de groep op te houden. Er is een ruimte waar ik naar binnen word gezogen en in de linkerbeen blijkt een energetische deur te zitten. Ik ga door de deur en ervaar van alles in mijn lijf. Nieuwe deuren gaan zich openen!

Buiten de tempel worden we weer lastig gevallen door de verkopers, waar blijkbaar hen het water tot aan de lippen staat. Het is het beeld wat we ook zagen in Dendera, daar heeft de groep de plaatselijke middenstand geholpen. Hier duiken we snel de auto in, want iedereen krijgt er behoorlijk de niet goede kriebels van.
Het is tevens onze laatste avond samen, we gaan eerst nog naar de stad voor een lekkere bak koffie en aansluitend naar de soukh. Het is allemaal wat haasten want om 20.00 verzamelen we met z'n allen op het dak van het El Mesala hotel voor een gezamenlijk diner en een afsluitende evaluatie. Maar Egypte zou Egypte niet zijn als het weer eens anders gaat dan anders. Misty wil terug naar huis en hoopt op een wonder. Maybe they will evacuate me? Want de canadese ambassade stuurt haar dagelijks berichtjes dat het hier niet veilig is. Dat gevoel heb ik overigens niet. Ik loop naar de soukh als m'n telefoon gaat. Misty belt mij, maar het blijkt een man van de groep te zijn, die net een ticket voor Misty naar Canada heeft geregeld, het wonder is geschied. De betaling moet nog in orde worden gemaakt, dus hals over kop wordt het programma gewijzigd, want nu word ik ingeschakeld om een en ander te regelen. Ik heb nog niet opgehangen op Hassaan belt mij of ik het geld in ontvangst wil nemen, want het vliegticket moet dezelfde avond nog afgerekend worden en hij heeft het e- ticket inmiddels al op z'n bureau liggen. Met taxi en al vliegen wij in het gekkenhuis van luxor van de pinautomaat naar Hassaan waar ik het ticket overhandigd krijg. Ik lees het.......en schiet in de lach, maar er is nog iemand die niet meer bijkomt en dat is Hassaan. Het e- ticket is in het Arabisch en terwijl ik probeer iets te ontcijferen pakt hij heel galant het papier uit mijn handen, geeft me z'n allerliefste glimlach en draait het papier om zodat hij het in elk geval niet ondersteboven hoeft te lezen Het is een komische situatie. Hij vertaalt het en ik schrijf vluchtnummers vertrek en aankomst tijden over en de zaak ik geregeld. Eenmaal weer terug in het hotel springt Misty een gat in de lucht. Finally home after 3 years of Egypt. Ze is er klaar voor, ze heeft het helemaal hier gehad. Want Egypte haalt van alles naar boven, ofwel je transformeert of je gaat kapot. Een middenweg is er blijkbaar niet. Ook voor haar gaan er zich weer nieuwe deuren openen. India en wij gaan elkaar in Ierland zien. Inshallah! Tegen elven zitten we moe maar voldaan aan de dis.