Spirits in huis

Al heel lang weet ik dat de plek waar ik nu ben vol zit met spirits. Het is ook een plek waar de afspiegeling van de maatschappij heel zichtbaar is. Dat maakt het leven leuk en nooit saai. Spirits zie ik in mijn huis, maar ook in de tuin, het is een komen en gaan. Het delen van dergelijke ervaringen is wel iets wat ik mis, niet iedereen kan ze zien. Het is trouwens ook een plek waar afzondering uitstekend ervaren kan worden.

Op dit moment kan ik dergelijke zaken delen met Misty en dat is wel heel prettig. Gisteravond toen ik terug kwam van een Hindoestaans feest en mijn oren nog aan het bijkomen waren van de harde muziek, zag ik al van alles voorbijschuiven toen ik uit de auto stapte.

Mijn kat kwam mij enthousiast begroeten en ik kwam tot rust in deze oase van stilte. Nadat we samen een gezamenlijke meditatie deden zag ik de kamer vol met spirits. Misty kijkt me aan en zegt voor mij ineens "out of the blue" . Wist jij dat er hier heel veel spirits zitten. Ik schiet in de lach en zeg, ja, ik weet het, maar ik vind het fijn dat ook jij ze ziet. Het is een onderwerp dat ik maar met weinig mensen kan delen.

In een van de kamers staat een strijkplank en ze ziet een kat op de strijkplank zitten, het blijkt mijn overleden kat te zijn. Haar verschijning voel ik regelmatig en ik hoor haar nogal eens lopen. Maar dat is niet het enige, want opeens raakt mijn huidige kat volledig in de stress, ze kijkt naar de strijkplank en laat aan haar lichaamstaal zien dat ze op oorlogspad gaat. Want zoals het deze gereïncarneerde tempelkat betaamt, duldt zij geen enkele andere kat in haar territorium ( zelfs geen overleden kat) en in plaats van een klein katje (ze is niet zo groot) gedraagt ze zich alsof ze een leeuw is.

Sechmet in optima forma.

3e chakra en spuugbak

Vandaag gaan we allen in het geel aan het werk aan en met het 3e chakra. Er zitten er een paar in de groep die een excessief 3e chakra hebben. Het mooie ervan is dat er bewust zijn op is. We beginnen de reis bij de tempel van Hatsjepsut. Het is er een gekkenhuis, druk druk en nog eens druk. Hier krijgen een aantal van ons een les in het zich goed afschermen tegen de verkopers, want zowel naar de tempel toe als terugkomend van de tempel mag de toerist door het nauwe paadje van de verkopers, die als bijen op de honing afkomen. We betreden de trappen van deze prachtige tempel, die uitgehouwen is uit de rotsen.

Er zijn een paar mensen die wat met deze tempel hebben en bij een van hen begint het te werken. Al voelend, pratend en kijkend lijkt er op het eerste zicht nog niets aan de hand. Maar eenmaal aangekomen bij de tombes van Assasif begint het echt goed te werken. We gaan naar een deel waar toeristen normaal niet komen. Het is een krachtige energie die eruit komt, want we staan aan de rand en het is alsof we de afgrond ingetrokken worden.

Misty raakt in een trance en dat duurt een behoorlijke tijd. We laten nadat Misty uit haar trance is deze plek achter ons en we gaan naar de tombes. De 1e tombe die we bezoeken is prachtig, het haar van de danseressen is zo mooi afgebeeld en we zijn in de gelukkige omstandigheid er foto's van te kunnen maken.

De gids neemt ons mee naar een andere tombe. Daar ligt een mummie.

Binnen moet ik niet zijn. Mijn gidsen laten me voelen dat ik hier mag stoppen en ik ga een sinaasappel schillen. Genietend van het sappige fruit kijk een van de groepsleden aan en zie dat het gezicht inmiddels asgrauw is. " je ziet eruit alsof je moet overgeven" zeg ik tegen hem. Hij staat op en verdwijnt achter een muurtje en ik hoor hem kosten. Vergeten de spuugbak mee te nemen. Dat gaat lekker denk ik nog. Bij iedereen is er veel in beweging gezet. In de avond doet Misty readingen en waarnemingen bij de deelnemers en we werken met de astrologie. Tegen middernacht zijn we in het huis en Misty en ik kletsen na. Dan begint het te regenen, iets wat niet zo vaak gebeurt in Egypte. De vloer in de keuken wordt al nat.
De volgende morgen regent het nog steeds en in de straten zijn overal liggen plassen en bovenal is het koud. We gaan naar het hotel waar de gasten verblijven, maar voordat we daar aankomen krijgen we eerst nog een nat pak van een chauffeur die niet gewend is aan voetgangers en plassen. Misty krijgt het meeste modderige water over zich heen, ik zag het gelukkig op tijd aankomen en kon de kleine vloedgolf ontwijken. Druipend komen we in het hotel aan, we schijnen er nogal komisch uit te zien, want de gasten beginnen luid te lachen als ze ons zien binnenkomen. We beginnen met het trekken van een chakra kaart, daarna gaan we tekenen. Tegen het eind van de ochtend zijn we klaar, schijnt het zonnetje weer en duiken wij het terras op. Heeeerlijk die zon op onze huid.