Meditaties

Tijdens alle reizen in Egypte, maar ook Engeland en Schotland is het werken met meditaties één van de belangrijkste instrumenten alsmede de Tibetaanse Klankschaal, die ook helpt om het DNA te genezen door middel van geluid en trilling. Tijdens de meditaties luistert Caroline naar de wijsheid van haar hart en de haar altijd leidende Engelen. In het werken met Engelen en Gidsen vindt zij kracht door hun onophoudelijke steun en begeleiding. De kracht van de godinnen Isis en haar zusters van het oude Egyptische Rijk is voor haar niet onbekend. Een speciale affiniteit heeft zij met het oude Egypte. In onze samenleving denken de meeste mensen vooral vanuit het hoofd en niet vanuit hun hart. Toch is ons hart een orgaan dat ons in leven houdt, het bruist van de passie, het kan echt gebroken worden en als we echt naar ons hart luisteren dan leidt het ons. Het hart heeft veel wijsheid en het is nodig hiernaar te luisteren. De oude Egyptenaren wisten dit goed. Vandaag de dag met de snelle progressie van een geautomatiseerde wereld, zijn we vergeten wat de oude Egyptenaren wisten. Zij waren in contact met de aarde, de sterren, de zon, de maan, de getijden en de seizoenen. Zij werkten in afstemming met de geschenken gegeven door de schepping. Maar nu leeft de mensheid naar rationele en materiële waarden en neemt logische beslissingen waarbij het hart dit mag aanvaarden. Aangezien we nu in een andere tijd leven, zien we wel dat persoonlijke beslissingen genomen zonder de wijsheid van het hart zelden accuraat zijn. Als we gestrest raken door het snelle tempo van onze zeer technische wereld, zien we dat ons hart gaat sneller kloppen, er pijn kan optreden in de borst, en er geen duidelijke berichten kunnen worden ontvangen. Dan werk je vanuit je hoofd en rationele geest. Het hart chakra is een verbindingspunt tussen het hoofd en kruin-en onderste chakra's - als het hart chakra open is je luistert naar de wijsheid dan kun je handelen vanuit liefde en mededogen voor anderen en jezelf. Meditatie is een van 's werelds oudste disciplines, om de geest het lichaam en de ziel te verbinden. Hiervoor is nodig dat je lichaam schoon en gezuiverd is. Vervolgens ga je zitten of liggen op een rustige, serene plaats, je kunt beginnen om wat wierook te branden. Vervolgens ga je in een comfortabele positie zitten of liggen waarin je ontspannen blijft en visualiseert dat je in de buurt van de golven van de oceaan bent en je luistert naar de vogels die vliegen over je hoofd, en je blijft luisteren naar de geluiden van de natuur zoals de vogels, de wind, en voel de trillingen van al het leven in de oceaan. Iemand die mediteert, bidt en zingt, komt in een andere staat van "Zijn". Neem altijd de tijd om je beschermengelen, gidsen of begeleiders te danken voor hun hulp en verlichting en voor de dag. De soefi's zeggen: "Als de mensen hun eigen innerlijke geheimen zouden weten, dan zouden ze nooit elders kijken en zoeken naar geluk, vrede en innerlijk licht." Dit antwoord is heel simpel, kijk in jezelf om je ware zelf te vinden. De stem die je hoort is de echte persoon die je begeleidt bij de meditaties. Mediteer zo vaak als je nodig hebt voor ontspanning

3e chakra en spuugbak

Vandaag gaan we allen in het geel aan het werk aan en met het 3e chakra. Er zitten er een paar in de groep die een excessief 3e chakra hebben. Het mooie ervan is dat er bewust zijn op is. We beginnen de reis bij de tempel van Hatsjepsut. Het is er een gekkenhuis, druk druk en nog eens druk. Hier krijgen een aantal van ons een les in het zich goed afschermen tegen de verkopers, want zowel naar de tempel toe als terugkomend van de tempel mag de toerist door het nauwe paadje van de verkopers, die als bijen op de honing afkomen. We betreden de trappen van deze prachtige tempel, die uitgehouwen is uit de rotsen.

Er zijn een paar mensen die wat met deze tempel hebben en bij een van hen begint het te werken. Al voelend, pratend en kijkend lijkt er op het eerste zicht nog niets aan de hand. Maar eenmaal aangekomen bij de tombes van Assasif begint het echt goed te werken. We gaan naar een deel waar toeristen normaal niet komen. Het is een krachtige energie die eruit komt, want we staan aan de rand en het is alsof we de afgrond ingetrokken worden.

Misty raakt in een trance en dat duurt een behoorlijke tijd. We laten nadat Misty uit haar trance is deze plek achter ons en we gaan naar de tombes. De 1e tombe die we bezoeken is prachtig, het haar van de danseressen is zo mooi afgebeeld en we zijn in de gelukkige omstandigheid er foto's van te kunnen maken.

De gids neemt ons mee naar een andere tombe. Daar ligt een mummie.

Binnen moet ik niet zijn. Mijn gidsen laten me voelen dat ik hier mag stoppen en ik ga een sinaasappel schillen. Genietend van het sappige fruit kijk een van de groepsleden aan en zie dat het gezicht inmiddels asgrauw is. " je ziet eruit alsof je moet overgeven" zeg ik tegen hem. Hij staat op en verdwijnt achter een muurtje en ik hoor hem kosten. Vergeten de spuugbak mee te nemen. Dat gaat lekker denk ik nog. Bij iedereen is er veel in beweging gezet. In de avond doet Misty readingen en waarnemingen bij de deelnemers en we werken met de astrologie. Tegen middernacht zijn we in het huis en Misty en ik kletsen na. Dan begint het te regenen, iets wat niet zo vaak gebeurt in Egypte. De vloer in de keuken wordt al nat.
De volgende morgen regent het nog steeds en in de straten zijn overal liggen plassen en bovenal is het koud. We gaan naar het hotel waar de gasten verblijven, maar voordat we daar aankomen krijgen we eerst nog een nat pak van een chauffeur die niet gewend is aan voetgangers en plassen. Misty krijgt het meeste modderige water over zich heen, ik zag het gelukkig op tijd aankomen en kon de kleine vloedgolf ontwijken. Druipend komen we in het hotel aan, we schijnen er nogal komisch uit te zien, want de gasten beginnen luid te lachen als ze ons zien binnenkomen. We beginnen met het trekken van een chakra kaart, daarna gaan we tekenen. Tegen het eind van de ochtend zijn we klaar, schijnt het zonnetje weer en duiken wij het terras op. Heeeerlijk die zon op onze huid.

Het Nederlands Voetbal & de Oranje Gekte

Persoonlijk heb ik niks meer met het voetbal en al helemaal niet met de gekte rondom "Oranje" .  Ik weet het, ik maak hier geen vrienden mee, maar dat is dan maar zo. Elke keer sta ik weer verbaasd over hoe de Oranje koorts in de bollen van menig Nederlandse man of vrouw slaat. Hele straten zijn al (sommige een maand van tevoren) voor het festijn gaat beginnen oranje gekleurd.
Dit jaar is HET GROTE VOETBAL EVENEMENT in Charkow of all places, never heard of. Het schijnt in de Oekraïne te liggen. Onze jongens mochten daar niet overnachten, omdat dit politiek niet correct zou zijn. Wel zijn onze voetballers in Polen naar het voormalig vernietigingskamp Auschwitz geweest. Dat is dan wel weer mooi!

 Het had bij onze jongens diepe indruk gemaakt.  Je moet wel van beton of een psychopaat zijn,  wil dit kamp geen indruk maken. Jawel hoor, er is nog een kamp (Polen heeft er velen) vlak bij de Russische grens en die heeft op mij een diepe, maar dan ook een zeer diepe indruk gemaakt. Majdjanek, dit vernietigingskamp is zeker de moeite waard om te bezoeken, niet te vergelijken met Auschwitz. Polen heeft van de voormalige kampen musea gemaakt en ze zijn voor zover ik weet allemaal te  bezichtigen. Mocht er iemand ooit nog eens een horrorfilm willen maken dan kan ik dit  kamp van harte aanbevelen.

 Samen met de Engelen, Gidsen en mijn begeleiders heb ik in 2006 een "rondje" Polen gedaan. Dit is één van mijn meest indrukwekkende reizen geweest waarbij ik mij tijdens mijn verblijf in voormalig Oost-Duitsland en Polen me volledig heb laten "leiden". Dit laatste heeft net als het land een onuitwisbare indruk bij mij achtergelaten. Majdjanek heb ik "bij toeval" gevonden, want de wegbewijzering in Polen was toen niet al te bedt best, net als de wegen trouwens!. Helaas had ik indertijd nog geen digitale camera, maar wel een gewone camera, dus de foto hierboven is van het internet geplukt en in dit geval zonder kraaien. Want toen ik daar aankwam was het vernietigingskamp nagenoeg verlaten en alleen bevolkt door zwermen zwarte kraaien, die in grote getale op het prikkeldraad zaten. Majdjanek ademt wanhoop en de dood uit (voor mij nog meer dan in Auschwitz) waarbij de zwarte kraaien voor een lugubere en sinistere aanblik zorgden. Lange tijd heb ik op dit kamp rondgelopen door de barakken, gaskamers en het prikkeldraad waarbij ik nauwlettend werd gadegeslagen door deze levende wezens met hun kennis van goed en kwaad. De kennis van de kraai is van een hogere orde dan de kennis van de mensheid. 

Maar ik dwaal af. Ooit was ik wel in voor voetbal, maar dat is al heel lang geleden. Dat had wel een beetje te maken met onze Nees. Heimelijk was ik wel een beetje verliefd op de Nees, ik vond hem indertijd  een lekker ding.

 Of er in mijn jeugd ook zoveel oranje op straat was? ik kan het mij echt niet meer herinneren maar volgens mij niet. Wat ik nog wel weet is dat er ooit verwoede pogingen zijn gedaan om aan mij uit te leggen hoe buitenspel nu precies in elkaar stak. Echter men heeft de hoop maar opgegeven, want hoe ik het ook wendde of keerde, ik snapte er geen hout van. Uiteindelijk heb ook ik het maar opgegeven dat dit bijzondere fenomeen nog eens in mijn blonde hoofd zou gaan beklijven.
De laatste (volledige) voetbalwedstrijd die ik gezien heb was tijdens het WK van 1974. Toen Nederland tegen onze aartsrivaal Duitsland moest spelen. Nu ben ik van na de oorlog (gelukkig) maar wel met een klein beetje oorlogssaus overgoten, maar daar heb ik heden ten dage geen last (meer) van. Eerlijk gezegd eigelijk al jaren niet meer. In Argentinië verloor Nederland  deze wedstrijd met 2-1 tegen Duitsland en zowaar een nieuw nationaal trauma was geboren en toen de Nees ook nog eens in het huwelijksbootje stapte met zijn 1e vrouw, was het voor mij eens en voor altijd over en uit met de voetballerij. Mezelf overigens afvragend of zij toen ook al gesolliciteerd had naar de fantastische functie van voetbalvrouw. Kromme tenen krijg ik van deze term, nooit geweten dat ze bij de nationale vacature bank een dergelijke voetbalvrouwenbaan hadden.
Nu in 2012 is de Oranje gekte weer toegeslagen. Als nuchtere uit de klei getrokken Hollandse kan ik het niet ontlopen en aan alle kanten word ik hiermee geconfronteerd. Ga ik boodschappen doen bij de plaatselijke Albert Heijn krijg ik voetbalplaatsje in mijn handen geduwd. Bij een andere grutter poppetjes in het kader van de voetbal. Nog maar te zwijgen van alle oranje produkten zoals jumbo bollen, mijn  vullingen vallen er spontaan van uit als ik alleen al denk aan al die zoetige narigheid. Nog even los van alle kleurstoffen en smaakstoffen. Daar zag ik laatst op tv dat de paprika chips tijdens een evenement als dit de winkels uitvliegen. Hoe is het mogelijk denk ik dan! Maar ja, ik lust niet echt chips, dus dat zal het wel zijn.

Waar ik wel weer heel blij van werd was van de Boeddha die in het riante appartement staat van een goede vriend. Persoonlijk heb ik wel wat met het Boeddhisme en sommige Boeddha beelden vind ik zo mooi. Hij, mijn goede vriend,  is er nogal een van het nuchtere soort, samen hebben wij een voorliefde voor lekker eten, drinken, de Efteling én Eddy Wally. Vooral Eddy moet je een keer meemaken! Maar we delen nog meer. Ooit hebben we samen door Egypte getrokken en hoewel ik volgens hem gewoon een "heks" ben en ik hem beschouw als gewoon "onbewust bekwaam",  staat dit onze vriendschap geenzins in de weg. Tot mijn stomme verbazing heb ik hem  urenlang in een tempel op de grond zien liggen en het was hem ook nog goed bevallen. Wat we niet delen is de liefde voor voetbal. Hij is een Oranje fan en ik deed het zowat in mijn broek toen ik zijn Boeddha op facebook zag. De 1e variant ging nog maar de 2e deed mijn mondhoeken krullen.

  Geweldig toch!!!!

Alleen, helaas mocht het niet baten tot en met heden. Ik heb de conversaties over deze Oranje Boeddha een beetje gevolgd op facebook . Want er deden heel wat suggesties de ronde wat je allemaal met de Boeddha zou kunnen doen om het Nederlands Elftal te laten winnen. Mijn fantasie sloeg ervan op hol!

Persoonlijk weet ik als geen ander dat de andere wereld helpt en veel mogelijk kan maken, maar om een voetbalwedstrijd te winnen moet je gewoon een goeie ploeg hebben. Ik weet het, ik heb geen verstand van voetbal,  maar ik vermoed nu zomaar dat we dit nu nét niet hebben. Maar ondanks dat hebben wij Hollanders wel handelsgeest en laten we (de rest van Nederland) ons massaal in de luren leggen met al die Oranje produkten. Zondag mogen ze weer, zo heb ik begrepen, zucht!

Waarschijnlijk ben ik één van de weinigen die verlangt naar een tijd zonder al die uitzinnige Oranje Fans en dat de jumbo bollen weer gewoon van kleur zijn en dat al de Oranje vlaggetjes weer van de straat gehaald worden. Van mij mag het over en uit zijn met deze voetbalmania.

Het zijn niet alleen de bollen, de chips, de oranje drankjes, t-shirtjes, leeuwtjes, poppetjes, petjes toeters, voetbalmakelaars (hoe verzin je het), transferbedragen waar een paard de hik van krijgt en dan nog maar te zwijgen over al die voetbalvrouwen die ineens in de mode gaan, een eigen lijn krijgen, een eigen talkshow of  gewoon gespot worden in de PC Hooftstraat. Nog maar te zwijgen over ons overheidsgeld dat besteed wordt aan extra blauw op straat bij een voetbalwerdstrijd of het uit elkaar houden van Hooligans. Volgens mij is het mooie van sport dat het verbroedert en het leert je te incasseren, want verlies hoort bij het leven. Jullie begrijpen het zeker al, ik snap echt niets van voetbal!