Wanneer we op het perron van Aswan railwaystation uitstappen, kom ik helemaal bij, WARMTE! Als bijen, die afkomen op de honing, worden we omringd door welwillde taxichauffeurs die ons overal en nergens naar toe willen brengen. Vooral voor veel geld. Edwin zie ik om zich heen kijken en zegt dan stellig. " ik vind het hier helemaal niets".
Toeval bestaat niet en omdat we zo laat aankwamen hebben we ons bezoek aan de kalabsha tempel maar laten schieten. We gaan op zoek naar een eenvoudig en goedkoop hotel voor deze ene nacht. Het hotel was niet zo snel gevonden, want de ingang zit in een straatje achteraf. Eenmaal daar ter plekke krijg ik een enorme aanvaring met een man, die mijn koffer uit m'n handen grist in het veel te smalle trappenhuis, waarvan ik al een paar trappen had gelopen. De laatste 2 kleine trapjes neemt hij razend snel voor zijn rekening en hij zegt doodleuk bij de receptie dat deze dienst € 5,00 kost. Ik kijk hem aan en vraag of hij wel helemaal goed bij zijn hoofd is. Schaapachtig begint hij naar me te grijnzen. Oververhit als ik ben, kan ik er op dat moment niet de humor van inzien. Hij blijft maar zeuren over de € 5,00 en ik zeg hem dat hij dat in elk geval op zijn buik kan schrijven. Mezelf kennende zal dit laatste ongetwijfeld verre van vriendelijk hebben geklonken. Wanneer ik 5 pond pak en dat aan hem wil geven, trekt hij zijn uitgestoken hand terug en begint tegen me te schreeuwen dat hij € 5,00 wil. Ik ben er even helemaal klaar mee en stop het geld weg en ga met de receptionist naar boven waar onze kamers liggen. Het is een echt Egyptisch hotel, de badkamer ziet er niet uit, maar de lakens en de handdoek is schoon en we hebben een prachtig uitzicht over de Nijl.
Prima voor 1 nacht. Beneden bij de receptie staat de man blijkbaar nog op mij te wachten. Bij nader inzien wil hij toch wel die 5 pond, waarop ik zeg dat hij de boom in kan, de stoom van de hitte en irritatie komt nu toch wel uit mijn oren, Hij kiest eieren voor z'n geld, biedt zijn excuses aan en op aandringen van Edwin geef ik hem dan toch maar de 5 pond, hoewel niet van harte. Later op de Cornisch komen we het oudere Canadese echtpaar tegen, die we al eerder in Luxor hebben ontmoet. Zij was behoorlijk over haar toeren, want op klaarlichte dag werd zij bijna van haar tas beroofd. Het echtpaar op leeftijd had toen maar besloten om Aswan even te laten voor wat het is eerder naar Abu Simbel te vertrekken. De volgende ochtend maak ik een praatje met de nachtreceptionist. Hij blijkt een zeer spirituele en wijze man te zijn. We raken in een geanimeerd gesprek verwikkeld. Jammer dat we al weg moeten, ik word hier altijd zo blij van.
Met een klein lokaal busje, waar ik bijna opgevouwen en tussen de bagage klemt zit, reizen we naar het busstation en nemen de bus van 08.00 naar Abu Simbel. We zijn er sneller dan normaal, want de stop halverwege de rit slaat hij over.
De hekkenspringer uit Abu Simbel staat mij enthousiast op te wachten en het is leuk hem weer te zien. Deze plek is voor mij altijd een klein stukje hemel op aarde.
Stil, mooie omgeving een prachtige Lodge, indrukwekkende tempels en heerlijk eten.Deze middag doen we niets en ik ga met de hekkenspringer en een vriend naar het Nassermeer, het water is warmer dan het zwembadwater. Mahmoud denkt mij de stuipen op het lijf te kunnen jagen met de mededeling dat er een krokodil zit. Heb wel voor hetere vuren gestaan en blijf onverstoorbaar in het heerlijke water van lake Nasser.Niemand om ons heen, alleen maar rust, het kabbelende water en later wanneer de zon ondergaat is er de heldere volle maan schijnend op het meer.
Ik wil hier nooit meer weg. Later eten Edwin en ik een heerlijke maaltijd op het terras bij de Lodge. Ook wij waren een lekker maaltje, want 's middags had ik al overal en nergens vliegenbeten en de muggen deden later deze avond nog een extra duit in het zakje. Onze voeten en onderbenen zien er niet uit.
De volgende ochtend wandelen wij naar de tempel. Het is dan al heet. Al snel ligt het tempelcomplex er verlaten bij en hebben wij beiden tempels voor onszelf. Soms brengt de crisis ook is goeds, nou ja, voor ons dan. De rest van de dag brengen wij luierend en lezend door.
De volgende ochtend gooien we ons reisschema om vanwege de hitte. We nemen de bus van 06.00 's morgens en dat bevalt uitstekend. Laat in de avond hoor ik van het Canadese echtpaar dat de bus van 13.00 niet reed. Zij met een microbus naar Aswan zijn gereden, maar onderweg zijn aangehouden en de hele bus werd nagekeken. Wat bleek, de weg van en naar Abu Simbel was afgezet in verband met 2 strijdende Nubische families over een stuk land. De overheid was bang voor schietpartijen. Wij hebben dit alles gelukkig gemist en hebben in Aswan slechts te maken met een wachttijd van een flink aantal uren voor onze trein. We brengen deze tijd door in een luxe hotel met zwembad.
De trein van Aswan naar luxor vertrekt redelijk op tijd en ondanks de airco is het alsof ik in een sauna zit. Ik drijf uit mijn verschoning. Het lezen gaat moeilijk omdat door de warmte mijn ogen zelfs met luciferstokjes niet open te houden zijn. Dan maar mediteren, ik zak al heel snel, heeeeel ver weg. Tijd en ruimte ben ik kwijt en wanneer ik met een rotklap door Edwin teruggehaald wordt vlieg ik bijna uit m'n stoel vanwege de schok. Hij daarentegen, schrikt zich een hoedje van mijn reactie. Het duurt even eer ik mij realiseer waar ik ben. " Kijk", zegt Edwin enthousiast, nadat hij enigszins van de schrik was bekomen, daar is het karretje en de meneer met de koffie.
Eenmaal bijgekomen, zeg ik tegen hem " goed plan, kan ik wakker blijven, dus doe mij maar een bakkie en hopelijk kan ik terughalen wat ik net beleefd heb". Het laatste lukte slechts ten dele.
.jpg)
.jpg)
