Gekkenhuis

Egypte doet rare dingen met mensen, het heeft te maken met dit land en met de krachtplekken. Tijdens mijn langdurig verblijf in upper egypt heb ik meermalen mensen bezeten zien raken, ze zien veranderen in een zombie en gek zien worden.
Dit keer trof mij wel een heel aangrijpend verhaal. Via een vriend ontmoet ik een jonge Schotse vrouw, zij is in luxor voor de 3 keer in zeer korte tijd. Haar tweelingzus verblijft hier sinds november vorig jaar en is volkomen psychotisch geworden en helemaal de weg kwijt.
Ze leeft een soort van samen met een taxichauffeur, die denkt dat zij geld heeft. Door haar ziekte (en het ontbreken van ziektekinzicht) is de hele wereld gek ( er zit hier zeker een kern van waarheid in) maar zij natuurlijk niet en wordt ze letterlijk en figuurlijk door haar nieuwe liefde, de taxichauffeur uitgekleed. Daarbij is ze ook nog paranoïde. Ze was zo " gek als een deur " dat zij zich midden op straat in het drukke luxor heeft uitgekleed en met haar wanen rare dingen deed, dit alles onder het toeziend lachende Egyptische publiek. Uiteindelijk heeft de politie haar opgepakt, want bloot op straat kan natuurlijk niet hier, wat geen eenvoudige klus was, want door haar psychose en haar paranoia is ze zo bang dat ze heeft gevochten als een leeuwin. Er schijnt een gekkenhuis te zijn, dit ligt ver achter Aswan en ze hebben haar daar naar afgevoerd. Haar zus zorgt vanuit Schotland dat er voor haar geld is om te eten en te drinken. Al 2 keer eerder is zij overgevlogen om haar het land uit te krijgen, maar door haar ziekte weigert ze alles en wil niet mee. Na een verblijf van een paar weken in het ziekenhuis van Aswan en volgens de dokter reisklaar. Dit hield in: zodanig platgespoten dat ze minimaal 15 uur knock out zou zijn om de vliegreis naar Schotland te kunnen maken. Wat er gebeurde: Al stuiterend en niks knock out was ze niet kalm te krijgen en werd er nog wat extra medicatie toegediend, maar " weg" raakte ze niet. Inmiddels hadden 4 Egyptische vrienden allerlei hand en span diensten verleend om de geachte dame het land uit te krijgen en haar zus te ondersteunen in haar bijna mission impossible. Het personeel op de luxor luchthaven werd gevraagd haar niet te vertellen dat ze naar Schotland ging. Maar de gekke zus, was aan een stuk door aan het stuiteren en zei dat ze naar haar moeder in Cairo ging. Waarop de behulpzame Egyptische vriend nogmaals het personeel toefluisterde " laat haar nou maar in die waan". Maar nee, daar deed het grond personeel niet aan mee want de client had recht op een eerlijk antwoord en hij zei doodleuk tegen haar dat ze helemaal niet naar cairo ging maar naar Manchester. De lezer voelt de bui zeker wel hangen. Waarop de paniek bij haar toeslaat en zij weer de kuierlatten neemt. Niks vlucht naar Manchester, ze vliegt van de luchthaven af en duikt weer onder in haar waanwereld, letterlijk en figuurlijk, en gaat weer terug naar haar taxichauffeur. Haar zus vliegt hierop terug naar Schotland, want zij heeft daar een baan en moet weer gewoon aan het werk.
Tijdens mijn ontmoeting met haar, zij is dan weer voor de 3e keer terug in een zeer korte tijd, vertelt ze mij dat dit haar 3e poging is om haar volkomen psychothische zus dit keer wel op het vliegtuig te zetten. Maar gekke zus ook niet achterlijk neemt, zodra zij lucht krijgt van een eventueel vertrek, weer de benen. De wanhoop is van haar gezicht af te lezen. De politie kan en wil niet helpen, de ambassade doet niets, want ze hebben haar ooit al een keer eerder geholpen en dat doen ze niet nog een keer.
Deze jonge gezonde vrouw zit in een vreemd land, ze spreekt de taal niet en naar zus heeft dringend hulp en medicatie nodig. Onze gemeenschappelijke Egyptische vriend zorgt ervoor dat er contacten gelegd worden. Een privekliniek en een dokter in Cairo zijn alvast ingeseind en staan paraat. Nu de patiënt daar nog zien te krijgen. Uiteindelijk lukt het haar om haar zus de medicatie te laten innemen en met een list op de trein te krijgen naar Cairo. Luxor haalt inmiddels opgelucht adem, ze zijn onderweg naar Cairo en daar zal ze worden opgevangen en de nodige medicatie krijgen. Dit alles om haar op een dusdanig level te krijgen, dat ze terug kan vliegen naar Schotland.

Opgelucht zit mijn goede vriend in de koffieshop te genieten van een bakkie thee en hij is zichtbaar bevrijd van een zware last. What can i do Caroline? Vraagt hij me. Little and almost nothing, antwoord ik hem. Ze heeft dringend hulp nodig en ze zal in Schotland behandeld moeten gaan worden. Zijn telefoon gaat en ik zie zijn gezicht betrekken wanneer hij op de display ziet wie er belt. De trein naar Cairo is door demonstranten stopgezet en ze staan al meer dan 1 uur stil. De " gekke" zus wordt steeds wilder en haar zus is aan het eind van haar latijn. Ik kan het me zo goed voorstellen, een treinreis van ongeveer 10 uur met iemand die zwaar ziek is en dat in je eentje, ik neem echt mijn petje voor haar af. Ze wist niet of ze haar baan nog kon behouden door dit hele gebeuren. Tarek spreekt haar moed in. Fingers crossed dat ze niet in haar psychose halverwege de reis uitstapt. Het hele tafereel zie ik aan mijn geestesoog voorbij trekken. Wat heb ik met beide dames te doen, maar gelukkig komen ze een uurtje of 10 later veilig in Cairo aan waar een deel van de behandeling kan beginnen.

Op de Ferry naar de Westbank zit ik nog wat na te denken over deze hele kwestie en wanneer Edwin en ik van de boot afstappen loopt er een vrouw op hem af. Ze ziet er een beetje vreemd uit en hangt hele verhalen aan hem op in het Arabisch. Wij verstaan er niets van en ik zie een man lachend het tafereeltje gadeslaan en vraag hem waar ze het over heeft. Hij kijkt mij grinnikend aan en zegt " ze praat in zichzelf, ze is een beetje gek. Waarop ik zeg, well she can go to Aswan. Hij kijkt me aan en lacht breeduit.

Kracht Tour 2014

Triade Travel organiseert de Thema Reis :

              " (her) vind je Innerlijke Kracht"

                    

Tijdens deze Tour die op 4 april  2014 van start gaat, gaan we naar die plekken waar de Farao's en de Goden zijn vereeuwigd in de muren van de oude tempelcomplexen én tombes. Hier, op de diverse tempelcomplexen en tombes gaan wij onze Innerlijke Kracht (her) vinden.

Egypte is nog steeds een unieke vakantie bestemming met prachtige overblijfselen van een roemrijk verleden. De perfectie waarmee de oude Egyptenaren bouwden, de functionaliteit van hun bouwwerken, alles had bij hen een functie en een doel. Zo ook hun rituelen en heden ten dage is dit nog steeds voel- en zichtbaar. Genieten kun je van de schitterende, afbeeldingen, de beelden en kleuren die te vinden zijn in de vele tempels en tombes. Laat je onderdompelen in de sfeer en de energie van deze zeer oude beschaving.

Abu Simbel

In afstemming en op basis van onze brede Egypte ervaring is het programma van deze reis zo samengesteld, dat diegene die zoeken naar hun eigen authenticiteit, het op eigen kracht volgen, maar vooral ook durven vertrouwen op de eigen intuïtie. Je gaat  tijdens deze reis hierin  ondersteund en begeleid worden.
Het doel is dat jij jouw eigen Pad kan en ook daadwerkelijk gaat volgen. De reizen werken verdiepend, werken mee aan je persoonlijke-en spirituele ontwikkeling en zijn een combinatie van aktie en rust.
Het programma is zo opgebouwd dat er gelegenheid is om de tempels en de tombes te bezichtigen, te voelen, te ervaren en te gebruiken voor dat wat je nu nodig hebt en bij je eigen ontwikkeling past.
Er zal gebruik gemaakt worden van de astrologie, waarbij jouw persoonlijke horoscoop de leidraad is voor het (her) vinden van je eigen innerlijke kracht. Hiervoor hebben wij je geboorte datum, maand, jaar, plaats en tijd nodig.Daarnaast kun je op jouw behoefte en wensen afgestemde ondersteunende sierraden laten maken in Luxor. Kortom een reis voor heling en transformatie!
             

  

12 daagse Kracht Tour

Start: 4 april t/m 15 april 2014
Prijs:€ 899,-- minimaal 8 deelnemers
Prijs:€ 999,-- minimaal 6 deelnemers
Prijs:€ 1099,-- minimaal 4 deelnemers

Minder dan 4 deelnemers? vraag naar de mogelijkheden en prijzen
Inclusief: 7 nachten 3* hotel Luxor, 2 nachten 3* hotel Aswan en 2 nachten Abu Simbel, alle hotelovernachtingen zijn op basis van gedeelde kamer en inclusief ontbijt, alle transfers genoemd in het programma, entreegelden genoemd in programma en begeleiding.
Toeslag 1-persoonskamer: € 220,00
Exclusief: vliegticket, alle overige maaltijden, persoonlijke uitgaven en optionele excursies.
Verplicht: annuleringsverzekering, reis/ziektekostenverzekering.
Begeleiding: Caroline Dekker en/of Petra Portheine
Opgeven: triadetravel@gmail.com  
Leveringsvoorwaarden: zie de website www.triadetravel.nl

Vallei der Koningen.

">


Programma:

Dag 1:
Je wordt opgehaald van de luchthaven in Luxor.
We gaan inchecken in ons hotel in Luxor.
Dag 2:
Na het ontbijt vertrekken voor een bezoek aan de Karnak Tempel en er vindt een meditatie plaats.

                    

Dag 3:
Een bijzondere plek met krachtige energie vinden we bij de Hatsjepsut Tempel en de Assesif tombes.

Dag 4:
Vandaag bezoeken we de vallei der Koningen, waar prachtige graven zijn te vinden.
Dag 5:
Vandaag hebben we een vrije dag, voor wie dat wil is er de mogelijkheid om .

          

Dag 6:
We verlaten Luxor en reizen naar de Horus Tempel. Later op de dag reizen we door naar Aswan, alwaar we overnachten.

Dag 7:
Kalabsha tempel en de Unfinished Obelisk staat op het programma.

Dag 8:
We checken uit en vertrekken al heel vroeg in de ochtend naar Abu Simbel

                    

Dag 9:
Abu Simbel tempel, daarna vrij

Dag 10:
We verlaten Abu simbel en gaan terug naar Luxor, aan het eind van de dag gaan we in Luxor in ons hotel inchecken
Dag 11:
Vandaag brengen we een bezoek aan het Rammeseum op de Westbank van Luxor
Dag 12:
Vandaag eindigt de Kracht Tour, je wordt naar de luchthaven gebrachr van Luxor.
Voor wie is deze reis bedoeld?

Voor diegene die zich op het spirituele pad verder willen ontwikkelen, de innerlijke kracht willen (her) vinden,  willen werken aan verruiming van hun bewust zijn, het kontakt willen herstellen of intensiveren met hun eigen kracht en ervaringen met elkaar willen uitwisselen en delen.

Oude Egyptische Orakels, de Zodiak en geheime Kamers

Oracle of the temple of Amon at Siwa

Veel oude Egyptische tempels hadden geheime plaatsen, of kleine kamertjes waarachter of waarin de innerlijke heiligdommen van een priester zich bevonden en waar het orakel van de tempels wachtte. Deze tempeltjes waren van binnen donker welke naast het praktische hiervan ook bijdroeg aan hun geheimzinnigheid en geheimhouding.

Het daglicht reisde in directe en scherpe lijnen rechtstreeks naar de beelden van de goden wat bijdroeg aan de impact op hen die in hun in aanwezigheid vertoefden.

In de vloer van Kom Ombo tempel was een beweegbare steen, die, toegang verschafte tot een onderaardse gang, onder de muur tussen de twee heiligdommen van Sobek (links) en Horus (rechts), waren de heiligdommen duidelijk van elkaar gescheiden door een verborgen kamer. In deze “verborgen”kamer was de priester het 'Orakel'. Het werd de priester op deze manier mogelijke gemaakt te spreken, zonder gezien te worden, wat zou bijdragen aan het geloof in het advies van het Orakel, met name wanneer degene die advies vroeg in de aanwezigheid van een standbeeld van een God of Godin stond . (Margaret Murray beschreef deze geheime kamer in haar boek 'Egyptische tempels'

In de Dendera tempel is er een kamer gewijd aan 'De Zeven Hathors' die aanwezig zijn bij de geboorte van een kind, wanneer zij haar lot voorspellen. Ze worden ook opgeroepen voor hulp op het gebied van de liefde, maar ook als bescherming tegen


Dendera is beroemd om zijn cirkelvormige plafond met de Zodiak, te vinden in een kleine ruimte boven op het dak van de tempel. Wanneer je deze indrukwekkende tempel betreedt vind je in de eerste hypostyle hal prachtige astrologische tekens, die bekend staan als de ronde van de hemel waar je astrologische tekens van de hemel en goden kunt zien. Op dit moment (2009/2010) zijn ze deze tempel aan het restaureren en wat er onder de zwarte roetlaag te voorschijn komt is werkelijke adembenemend!

 

Alexander de Grote maakte een bijzondere reis door de westelijke woestijn naar het Orakel van Amon om deze te raadplegen. Hij wilde namelijk antwoorden krijgen op een aantal van zijn vragen. Deze kleine tempel was beroemd over heel Egypte en gelegen in de Siwa Oase.

Wij verschillen niet zoveel van de oude Egyptenaren want heden ten dagen zijn er veel mensen en wel over de hele wereld die tarotlezers, helderzienden en Orakels raadplegen. Zij hebben behoefte aan hulp en vragen adviezen voor hun toekomstig pad, of advies over problemen en hoe deze zouden kunnen worden opgelost of aangepakt.

Op de verschillende reizen door Egypte biedt Caroline Dekker een horoscooptekening voor iedere gast aan en mondeling uitleg, maar zij geeft ook Tarot lezingen.

 

Nieuw voor 2014 van Triade Travel is de Kracht Tour, Luxor en Aswan.

Spiritual Orbs at Gebel Silsila

Well my guests had a very unusual experience to get to Gebel Silsila. First of all, the day before we were suppose to go to Silila i asked the driver if he knew how to get there. The driver is a very gentle, soft hearted man and when he looked at me with eyes of an innocent child while he answered me in his double dutch English "I don't know". I bursted out of laughter, it was so funny, first of all the way he said it and second the way he looked at me. On the other hand and in the same time it crossed my mind "how on earth are we going to get there? So I do trust my spirits and thought....well, we are going to be allright tomorrow morning, I always am in Egypt.

When we got out of our hotel I bumped into  Hofny (brother of my agent). He is really a nice and gently young lad. He has the same handicap as the driver, they both don't speak English. As far as I understood, my agent had sent him on the train to Aswan at 4 am, to be with us and to guide us to Silsila.

So that morning our driver got lost,  bless him and so we ended up hiring two local fishermen and their boats to row us across the river to the tombs. We had to take this small metal boats, as their felucca, which they usually take to bring people across, was out of order. It was a real laugh and we all enjoyed the experience immensly. This area of the Nile is the narrowist point, and was once considerd to be the place where the soul of the nile resided.

 

We enjoyed a quiet meditation inside the tombs it was a very happy spiritual experience, and if you look closely you can see spiritual orbs in the room around Hans.

 

Usually when I do visit this particular temple, there is always something unexpected going to happen. Thanks to the spirits and the nice guardians overthere, we had a great day!

Kalabsha Temple

Whilst staying at Aswan we took a short journey to the banks of Lake Nasser and a motor boat trip across to a small granite island that rises out of the water with Kalabsha temple at its peak. Together with other monuments it had been rescued and rebuilt to save them from the rising Nile waters created by the construction of Aswan's High Dam.

 

There is something unique and wonderful about this small island with its winding cobbled pathways that lead to different monuments, the sun beats down and diamonds flash across the turquoise crystal waters surrounding the island, the wind enlivens your senses, and here I found myself initially drawn to the glorious little kiosk of Kertassi that stands proudly on the edge of the rocks looking out over Lake Nasser, the kiosk basked in the warmth and brilliance of the Egyptian sun, to the glory of the Goddess Hathor whose warm smile greets you from two of the columns, and welcomes you within her Kiosk, here I experienced a wonderful feeling of love, a blessing from Hathor herself, so I rested and found myself considering the course of my life all the twists and turns and how it had taken me on this path to Egypt.

As I rested I felt the warmth of Light energy infuse my body, offering me new light energy and inspiration and so I followed the path to the next monument on the island which is known as Gerf Hussein, the Egyptians knew it as Per Ptah, the "House of Ptah", it was created in the style of Abu Simbel and was originally rock cut with an inner chamber, and was created for Ramses the great by Setaw who was the viceroy of Nubia. Here on the island all that remains are statues of the outer courtyard, which I felt were the oddest looking statues I have ever seen of Ramses, they are short and dumpy and totally lacking in the usual elegant style of ancient Egyptian statues, so I continued on my way and followed the cobbled path back to the side of the main temple where I passed an interesting and unexpected collection of rocks that were created during the Neolithic period, with sketches of animals racing across the desert during a hunt. The path rose and swerved around the back of the main temple around the island until I arrived at another small monument known as Beit al-Wali, which means House of the Govenor, which was created by the viceroy for Ramses the great. I entered a small enclosed forecourt , and on the walls the small reliefs enact fighting scenes with Syrian and Libyan on the right side, Ethiopians on the left. Ramses grips the hair of his enemies whilst women plead for mercy. Entering Inside the small chamber there are two columns, behind me I saw Ramses gripping the hair of his enemy ready to smash his skull, then he calmly offers gifts to the gods. Two small niches are cut into the facing wall and have three seated statues inside them, here Anukis wears a large plumed headdress, in Egyptian mythology this goddess was the personification of the River Nile, and so we find here where the Nile starts its journey through Egypt. Her name means the Embracer, her bounty flooded the fields nourishing them and bringing new life.

De verhalen zijn goed maar de praatjes deugen niet.

Mijn huisje heeft iets troosteloos nadat vandaag alle spullen eruit gehaald zijn. Vanmorgen vroeg kreeg ik een telefoontje van Hofny die met een timmerman zou komen om de kast uit elkaar te halen maar ook komt helpen met het verhuizen van de spullen. Hij zou er binnen10 minuten zijn. Dat werd even aanpoten want ik was nog niet aangekleed. Een vrouw alleen in een huis met een onbedekt lichaam is met moslimmannen in de buurt niet echt een goed plan. De deur had ik op een kier gezet, maar Hofny klopt aan en als ik de deur open doe, sta ik oog in oog met een lange aardige maar vooral zachte mooie man. Zijn Engels is niet zo goed, maar met mijn Arabische kleuter- en gebarentaal komen we een heel eind samen.
Jan pakt de leuning an, de heren willen er tegen aan en hierdoor liet mijn 1e bakkie koffie een aardige tijd op zich wachten. De kast is met het juiste gereedschap al snel uit elkaar gehaald. Door de weinige voorbereidingstijd heb ik snel alle kleren uit de kast moeten halen en in mijn woonkamer neergelegd. Het lijkt wel alsof er een bom is ontploft. M'n huisbaas komt de heren gedag zeggen en staat er wat beteuterd bij. Vermoedelijk toch een beetje verkeerd ingeschat, want zoals later Hassaan tegen me zegt "He did not expect you to leave". Anne, mijn vriendin uit Engeland, die sinds 23 januari ook in luxor is, maakt zich al een week druk om m'n verhuizing, zij verwacht ernstige problemen. You don't know these people on the westbank Caroline" waarschuwt ze mij meerdere keren. But i can't be bothered. Tot nu toe ben ik steeds goed beschermd geweest en ik weiger me te laten regeren door angst. Buiten zie ik de vrouw van mijn huisbaas als een ijsbeer heen en weer lopen.

Ze is druk in de weer met haar man, die als een lulletje rozenwater met haar boodschap naar mij wordt gestuurd. De rode deken die klaar ligt om verhuisd te worden is van haar. Hofny kijkt mij aan en ik zie aan zijn houding dat hij niet goed raad weet met de situatie. Hij heeft een hele zachte energie dus zet ik al mijn mannelijke energie in en vindt er een heftige woordenwisseling plaats, met als eindresultaat dat de deken gewoon meegaat. Dat gaat weer lekker, denk ik dan, een beetje Egyptische man had het voor me geregeld, maar niet de zachte Hofny. Even later verschijnt Tarek om mee te helpen. Hij heeft het huis zo'n 2 jaar niet meer gezien en gelooft zijn ogen niet. We ruimen de laatste rommel op en gaan naar de Eastbank. In tegenstelling tot gisteren is het zalig weer en de zon doet me goed. Anne belt me, ze is onderweg vanuit Aswan naar luxor. We ontmoeten elkaar on the roof. Ze is nog steeds bezorgd om het restant van de spullen die in net huis staan Mocht hij het weghalen dan kom ik het land niet uit, want mijn paspoort en ticket liggen nog in het huis, maar eerlijk gezegd kan ik mij daar ook niet al te druk om maken. Hassaan komt afscheid nemen en probeert mijn telefoon zo te regelen dat ik minimaal 2 jaar mijn Egyptische nummer kan behouden. Het lukt hem niet, ik moet alsnog naar de Vodafone shop. Nadat ook dit geregeld is gaan Anne en ik naar de Westbank. We eten in het El Mesala hotel en loop Hazel tegen het lijf, ook van haar neem ik afscheid. Boven op het dak hebben we een schitterend uitzicht op de Nijl met ondergaande zon. Anne krijgt een telefoontje van ene Ahmed. Hij zoekt ons op Anne wil nog iets geregeld hebben. Hij rijdt met ons mee naar het huis. Binnen komt hij niet, want dat is ongepast. Anne is buiten met hem en ik ga nietsvermoedend naar het dak waar het aarde donker om mijn laatste was van de lijn te halen. Ik krijg zowat een hartverzakking, als uit het niets hoor ik " meen?" wat zoal betekent wie is daar. Het is mijn huisbaas die op het dak is en die niet meer bij komt van het lachen omdat ik mij een hoedje schrik. Alle was is droog en Anne helpt me vouwen en inpakken. De allerlaatste spulletjes staan dan nu klaar om ook afgevoerd te worden. Anne vertelt me in vertrouwen dat Ahmed met haar wil praten en kijkt mij vragend aan. Waarover dan? Vraag ik haar. Ze weet het niet, waarop ik begin te lachen. Hoe lang kom je nu al in Egypte? 12 jaar antwoordt zij. Dan moet je het toch zo onderhand wel weten, dan gaat het of over het feit dat hij met je wil trouwen of hij wil geld van je. Ze staart me met een glazige blik aan. Wake up Anne, zeg ik haar nog.
Mijn huisbaas dist mij weer een kul verhaal op. Zijn slaapzak ( we hadden eerder ruzie over de slaapzak) had zijn zoon gevonden in luxor en de slaapzak die ik in het huis in zijn bed had gevonden was inderdaad mijn slaapzak. Een geruststellende gedachte, dat we het daar nu eindelijk wel over eens zijn.

Mijn vlucht vanuit luxor is komen te vervallen en ik vlieg nu met een andere vlucht wat later naar Cairo. Om 21.00 word ik opgehaald. Ehab wil mijn ticket en paspoort hebben. Hij ziet dat mijn vlucht om 22.15 uur staat en vraagt mij waarom ik zo laat ben en hem niet gebeld heb. Hassaan had een en ander uitgezocht en vertelde mij dat het 23.15 uur was en hem vertrouw ik blindelings. Dus ik zeg, ik zag het net pas, wat ook zo was. De chauffeur zet de vaart erin want we hebben volgens Ehab niet veel tijd meer. Vlak voor we bij de luchthaven zijn, kijkt hij mij samenzweerderig en vervolgt: als ze vragen waarom ik zo laat ben, zeg maar dat je trein vertraagd was uit Aswan of dat je problemen had in je hotel. Ik schiet in de lach, dit is nu weer typisch Egypte. Ik haal m'n schouders op en zeg hem dat ik helemaal niets ga zeggen en al helemaal geen smoezen ga verzinnen.
Op de luchthaven van luxor krijg ik een telefoontje van Anne. Guess what? Voor mij is het niet echt gissen. " he wants to marry me". I told you! Ze zag er toch maar vanaf. Even later val ik zelf in de prijzen. 2 jaar geleden heb ik een mooie jonge Egyptenaar via Tarek ontmoet en ook dit keer hebben we elkaar weer gezien en gesproken. Die mannen hier weten toch maar moeilijk het 2e van het 4e chakra te onderscheiden. Hij belt me en vertelt me dat hij me graag beter wil leren kennen en dat hij al vanaf onze eerste ontmoeting 2 jaar geleden gevoelens voor me heeft. Hoe ga ik dit nu weer tactisch oplossen? Het leeftijdsverschil is zo groot dat hij de afdrukken van de pampers nog in zijn bovenbenen heeft staan. Wel strelend voor mijn ego, dat zeer zeker wel, maar ik ga vast problemen met de jeugd en zedenpolitie krijgen. Ach, zou Anne zeggen, " age is just number" wat waar is natuurlijk. Maar ja die heeft een issue op leeftijd, want "i refuse to reveal my age". Komisch, dit soort reacties. Enig idee waar ik met hem over kan praten dan? vraag ik haar, het antwoord blijft ze mij schuldig.
Graag vriendschap en geen verloving zeg ik hem, hij respecteert mijn keuze, maar vervolgt hij, ik zal het wel blijven proberen. Het klinkt zo grappig dat ik hardop in de lach schiet. Egyptische mannen, aanhouders zijn het. Ik moet opschieten mijn vlucht gaat zo zeg ik hem en hang op. Ben nog maar net geland in Cairo, het vliegtuig is nog aan het uitrollen naar de standplaats, of mijn telefoon gaat weer. Ja hoor, mijn baby aanbidder. Ik houd het gesprek kort, moet eerst het vliegtuig nog uit, mijn koffer ophalen en minimaal 8 uur wachten. Het is koud buiten en voor het eerst neem ik geen hotel in de stad vanwege alle problemen, ik durf het niet goed aan. Probeer wat te slapen maar ik krijg het na een paar uur koud maar ook mijn heupen en schouders gaan zeer doen van het liggen op de harde banken. Slaapdronken sta ik op, het is 03.47 uur. Een koffie zal me goed doen. Ik bestel koffie en sandwiches.

De dampende koffie en de broodjes staan op een tafeltje en ik stap uit de shop om m'n koffers te pakken. De afstand is nog geen 5 meter. Wanneer ik terugloop zijn mijn broodjes verdwenen. Ik kijk de man achter de toonbank aan en vraag waar m'n sandwiches gebleven zijn. Hij kijkt al even verbaasd als ik. Een schoonmaker zie ik met iets lopen dat op mijn broodjes lijkt en ik vraag hem of hij wellicht mijn broodjes heeft. Hij haalt ze uit het schoonmaakkarretje en legt ze terug op het schoteltje en verexcuseert zich. De man achter de toonbank verklaart dat hij (de schoonmaker) hier altijd komt schoonmaken en moet hebben gedacht dat het afval was. Toch wel een typische verklaring. Ingepakte sandwiches die opgeruimd worden maar de dampende koffie liet hij staan. Nee, net als bij mijn huisbaas, de verhaaltjes zijn goed maar de praatjes deugen niet.

En ondanks dit alles ben ik dol op Egypte.

Medinet Habu, bescherming en oude bekenden

Onze wegen, die van Misty en van mij,

hebben zich op een wonderbaarlijke wijze gekruist. Sinds een aantal jaren onderhouden wij per mail of sms contact en sinds 2011 is er een shift geweest en kwamen onze paden weer samen in luxor. Zij is een bekend medium uit Canada en leeft daar, waar haar spirits willen dat ze is. Al haar bezittingen passen in 1,5 rugzak. Persoonlijk moet ik er niet aan denken, maar ik bewonder haar manier van leven. Totaal niet gehecht aan materie en net als wij soms nog worstelend met egostukken, staat zij vol vertrouwen op wat haar spirits haar vertellen in het leven.
Haar tijd hier zit erop, dat werd haar duidelijk toen ze onverwachts in december in Abydos belandde. Haar terugkeer naar Abydos voor het einde van 2012 had ik haar al lange tijd geleden voorspeld. Overigens had ik zelf niet meer gedacht dit jaar nog in Egypte te komen, maar blijkbaar is het toch de bedoeling en zo zitten we hier samen in Luxor. Haar gechannelde boodschappen heeft zij verwerkt in een boekje, wat ze me een tijd geleden opstuurde. Zij wilde heel graag naar de Philae tempel in Aswan, want een van haar boodschappen ging overmdie tempel. Omdat het zuiden van Egypte haar onbekend is vroeg ze mij of ik mee wilde naar Aswan. Een dergelijke trip zat eigenlijk niet in mijn programma. Dus na wat afstemming met mijn gidsen en onderzoek binnen mijzelf zou het voor mij een toeristisch uitje gaan worden, met een leuke gelegenheid om de hekkenspringer uit Abu Simbel weer eens even te ontmoeten. Hij is weer dolenthousiast wanneer ik hem van mijn plannen vertel.
Wat mijn gidsen me lieten zien is dat we eerst naar de medinet habu mochten gaan.

Misty was zo enthousiast over de trip naar Aswan en de Philae tempel, want daar was ze nog nooit geweest dat zei ze" we need to go first to Aswan" ik liet het maar even zo. Het hotel waar mijn goede vriendin uit Holland zit, bracht mij dit keer een aangename verrassing. Hazel, een Engelse dame die hier woont, liep ik tegen het lijf en kort daarna Amani uit België. Haar herkende ik in eerste instantie niet omdat haar lange krullende haren nu eens niet verstopt waren onder een hoofddoek. Time flies when you are having fun, en ineens zei Misty, you are right Caroline, we need to go first to the medinet habu temple. Later hebben we nog een heel gesprek over ons ego, onze wil etc en zoals zij het zo mooi zegt "don't get trapped into the illusion" tja, niets menselijks is ons vreemd. Zo gingen wij gedrieën op een holletje naar de tempel. Problemen ondervonden wij bij het ticketoffice in verband met het ontbreken van wisselgeld. Dus eer wij de kaartjes hadden en het wisselgeld geregeld, was er alweer een half uur voorbij. Aangekomen in de tempel is er de oase van rust. De kleuren van de tempel zijn prachtig omdat we laat zijn en het zonlicht dan een prachtig schouwspel aan kleuren laat zien. De guardians heetten ons hartelijk welkom en we mogen zonder een enkel probleem naar een ruimte aan het eind van de tempel ons ding doen. Al pratend over hoe mooi deze tempel is stonden we in de courtyard en ineens hoor ik. " Habibi, what a nice surprise" . Die stem klinkt bekend, denk ik nog, en kijk in het allervriendelijkste gezicht van Salah. Hij is hier aan het werk, dus veel tijd om te kletsen is er niet om nog voor sluitingstijd op ons gemak onze dingen te doen. Uit het zicht zijn we en het is er heerlijk rustig. Ieder zoekt zijn plek en voor mijn vriendin duurde het even, want voor zij zich geïnstalleerd had, op een steen ( lees alternatief meditatiekussen) waren wij al reeds met onze mediatie begonnen en donderde ze met een " klap" op de grond.
Her herstel gaat snel want door de stilte en de energie in ruimte, ( de andere 2 zitten buiten) ben ik alweer snel ver weg. Bloedheet krijg ik het, het is alsof er van onderen en van boven iets wordt aangekoppeld op mijn lijf en ik voel het water uit mijn lijf overal stromen. Dan verschijnt er een enorme engel voor me, Kamael is zijn naam. Wouw.......wat een energie, hij is de engel die met draken vecht. Hij staat voor kracht, niet bang zijn en heeft het getal 5. Ineens realiseer ik mij dat ik deze engel ook in het vliegtuig had gezien. Dan voel ik dat de stroom van energie afneemt en wanneer het helemaal stopt, sta ik op, pak mijn dekentje, probeer het voorzichtig uit te kloppen en sta in een wolk van fijn stof. Zowel Misty als mijn vriendin hebben elk diepe ervaringen, we delen ze later wanneer we op een soort van stenen bankje in de tempel zitten.
Ineens schiet me de theebladeren lezing van Misty me weer te binnen, waar zij een Miss Piggy zag die zo ' n ding droeg waar allemaal kogels in zitten en ze had een samoeraizwaard in haar handend en die Miss Piggy was ik. Moet blijkbaar toch nodig wat aan mijn lijn gaan doen. Ook daar zag ze de engel en een mummie die me beschermden. We gaan het zien.
Wanneer we later aan de Nijl zitten,

komt Hassaan ons gezelschap houden en ik ben blij hem weer te zien. We praten over de komende demonstratie die voor 25 januari gepland staat. Egypte is er vol van, het leeft onder de hele bevolking. De lucht is vol met een energie die ik niet helemaal kan thuisbrengen, hij voelt beladen en geladen aan. Omdat het vandaag ook nog de geboortedag is van hun profeet Mohammed hebben wij weer dag en nacht water, dat dan weer wel. Door de moslimbroeders is het ook weer toegestaan om koopwaar aan te bieden, voor deze dag, met allerlei goedkoop uitziende plastic bruidspoppen, allerlei zoetigheden met als hoogtepunt een soort van suikerbeesten in de kleur fuchsia. Je tanden en kiezen vallen er al spontaan van uit wanneer je alleen maar naar de kleur kijkt. We zijn laat en inmiddels is het al aardig afgekoeld en dus gaan we naar huis. Eenmaal thuis, zie ik een enorme hagedis in mijn slaapkamer zitten, Misty begint te gillen en ik schiet in de lach. Zolang die niet in mijn bed zit, vind ik het allemaal prima. Tarek heeft me een steentje meegegeven wat ik gebruik om te mediteren. Het is een heftig klein steentje en bezit een enorme kracht. Ik probeer een paar posities uit en mijn hele energiesysteem wordt in beweging gezet. Dan hoor ik een harde gil en ben meteen uit mijn meditatie. Wat is er aan de hand? Vraag ik mijn kamergenoot. There is a big beatle in my bed and that 's a sign for protection. De engel schiet me meteen te binnen. Alle lichten doet zij aan, want zij is als de dood voor insecten. Ik word er niet warm of koud van en hervat ik mijn mediatie met het steentje. Even later wanneer ik weer ben weggezakt hoor ik weer een harde gil, ergens werd een schot gelost. Op wat blaffende honden en een balkende ezel na (elke keer wanneer er eentje dat doet zegt mijn vriendin, daar wordt er weer eentje opgepompt) keert de rust terug, draai ik mij om en val in een diepe slaap.

Kreeft & Nebt-Het de Godin van de Geheimhouding

Kreeft het 2e hoofdteken van de dierenriem. De Kreeft is een waterteken en dit teken loopt van 21 juni tot 22 juli. Voor mij is het niet een van de makkelijke tekens om mee om te gaan. Wat hen kenmerkt is dat dat ze nogal humeurig, lichtgeraakt, overemotioneel en (over-)beschermend kunnen zijn. Ik krijg het er vooral Spaans benauwd van, zeker als ze als een moederkloek over mij zich (ongevraagd) gaan ontfermen. Maar ja met een maan in waterman is dat dan ook niet echt een goede combi. Als ze dan ook nog met allerlei onbedoeld goede adviezen aankomen, worden de rapen helemaal gaar. De Kreeft kan timide, verlegen en vooral ook teruggetrokken overkomen. Maar innerlijk gebeurt er van alles bij hen. Zij beschikken over een rijk innerlijk gevoelsleven en vooral ook een creatieve geest. Zij zijn nogal huiselijk ingesteld en voor hen is een stabiele thuisbasis meer dan noodzakelijk. De Kreeft kan indrukwekkend overkomen en dan kan de Kreeft een kant laten zien die juist niet emotioneel is. Ze kunnen ook onwrikbaar, koppig, doelgericht, sluw, intuïtief en wijs zijn met een filosofische diepgang die grenst aan inspiratie. De Kreeft is gesteld op intimiteit, ze zijn meevoelend en vriendelijk voor andere mensen. Ze beschikken over een groot inlevingsvermogen en kunnen zich makkelijk inleven in situaties van anderen. De watertekens staan bekend om hun aan-en invoelend vermogen maar ook omdat ze een grote verbeeldingskracht en een rijk emotioneel gevoelsleven hebben. De andere kant is hun neiging tot dagdromen, waarbij ze soms hun leven proberen om te smeden om aan een of ander romantisch ideaal te voldoen. Kreeften zijn dol op lekker eten, of zorgen dat er lekker gekookt is, kunst, literatuur en toneel, maar ook een goede film spreekt de Kreeft erg aan, waarbij ze helemaal op kunnen gaan en zich inleven in de actie en gevoelens van de personages. Om die reden vinden ze het vaak ook leuk om zelf te schrijven of toneel te spelen. Dankzij hun scherpe ogen en tong en gave voor mimiek kunnen ze hier zelfs erg succesvol in zijn, al moeten ze wel uitkijken niet té ver door te gaan in hun emoties en niet te veel overdrijven. Je komt bij hen nogal eens een mengeling van stoerheid en zachtheid tegen en ze zijn heel romantisch soms op het ziekelijke af. Wanneer een kreeft in een langdurige relatie zit dan is hij of zij qua emoties juist heel standvastig. De Kreeft ziet zichzelf vooral als beschermer van het gezin en bij hen staat de partner en kinderen altijd voorop. Zij hebben een uitstekend geheugen, zeker wanneer emotioneel beladen gebeurtenissen zich afgepeeld hebben. Zij kunnen zelfs nog na jaren de kleurrijke details herinneren. Kreeften zijn vaak rommelig, chagrijning en ze hebben de neiging om te zwelgen in zelfmedelijden (meestal omdat ze een minderwaardigheidscomplex hebben). Ze kunnen lang blijven tobben over (veelal ingebeelde) beledigingen. Kreeften zijn niet altijd erg stabiel. Ze raken makkelijk ontaard en omdat het zulke overtuigende romantiseerders en inlevers zijn, zijn het ook succesvolle oplichters. De relatie met de Kreeft en het Oude Egypte is de Godin Nebt-Het (ofwel Nepthys genaamd). Nebt-Het de godin van de geheimen wordt in het Oude Egypte geassocieerd met de Kreeft. Zij is de zuster van Isis en Osiris en zij zorgde voor de Egyptische gewoonten en begrafenis protocollen. Zij wordt vaak afgebeeld met Horus, het kind van haar broer en zus, waarbij zij de lerares, verzorgster en bewaakster is. Zij is de passieve beschermvrouwe. Haar afbeelding vind je in tempels en tombes als een gevleugelde beschermster en gids. Zij staat symbool voor het moederinstinct van de woestijn gier. Deze vogel staat bekend om haar kracht, zeer beschermend naar haar jongen en zij kan zowel heel laag over de aarde maar ook erg hoog boven de aarde vliegen. De krachten zijn een toespeling op ons astrale lichaam die zij beschermd. Haar naam zinspeelt op " het huis" wat ons lichaam representeert . Als beschermvrouwe van ons lichaam werkt zij in op ons autonome onbewuste functies wanneer we slapen. Ze zorgt niet alleen voor ons fysieke lichaam maar zij staat ook nog voor de meer subtielere vormen van voeding. De levenden staat zij bij wanneer het voedsel aan de Goden wordt geofferd. De oude Egyptenaren gingen er vanuit dat de essentie in het voedsel door de Goden werd opgenomen. Wat overbleef had het stempel van de Goden meegekregen wat door de stervelingen weer gebruikt kon worden als spirituele voeding. Het teken van de Kreeft heeft een relatie met het voeden van de zojuist geborene, zoals haar traditionele werkzaamheden werden afgebeeld namelijk het voeden van Horus, het geincarneerde zonprincipe. Het ritme van de maan wat geassocieerd wordt met de Kreeft. De maan is de heerser van de Kreeft, heeft te maken met gewoonten, geheugen en het organische deel van het lijf de spijsvertering (maag) en het elimineren van afval. Dit dubbele proces staat ook weer centraal in haar bestaan in de Duat, namelijk de ontvanger van de nieuw overledene die het innerlijk leven binnentreedt en als vroedvrouw voor dezelfde ziel die deze regionen weer verlaat om opnieuw te incarneren. Haar kroon is een op een voetstuk staande plengofferkom. Dit was de traditionele offerkom die zowel in de tempels als de tombes werd gebruikt. Het is het symbool van haar goddelijke taak voor het transporteren van het spirituele equivalent van fysiek voedsel van de aardse en de hemelse regionen. De uil is haar dier en de oude Egyptenaren geloofden dat zij het medium was voor de spirits van onze innerlijke stem. Haar afbeelding werd gevonden door heel Egypte op duizenden begrafenis heilgdommen. Vaak wordt zij samen afgebeeld met haar zuster Isis. Samen voerden zij de magische riten uit om de natuurlijke krachten te herstellen van de persoon die door het Heilige Land reisde. Isis staat garant voor bescherming door middel van haar toverspreuken en Nebt-Het biedt haar gevederde armen aan om de overledenen te beschermen tegen negatieve krachten. Door het hele graf leidt Isis de ziel van de overledene door het land van Osiris terwijl Nebt-Het de gelederen sluit en als beschermster fungeert. In de Philae tempel te Aswan, wat één van mijn favoriete tempels is vind je afbeeldingen van de heilige rituelen van de vernieuwing, waarbij uitgebeeld wordt de belangrijke connectie en de functie die de de 2 zusters hebben in de Osirus mythe. Zij wordt daar afgebeeld als het spiegelbeeld van haar zus bij het balsemen, de ceremononie van het inprenten van het leven als mede het herstel van de vitale krachten voor de ingewijde. De Philae tempel staat regelmatig op het reisprogramma van Triade Travel. Het is een mooie (welliswaar) verplaatste tempel in het Zuiden van Egypte.

Vissen en de Godin Noet

De Vissen worden geboren rond 20 februari en 21 maart. Zij zijn het laatste teken van de dierenriem. De eigenschappen die bij de Vissen horen zijn vriendelijk, geduldig en vooral meegaand. Vissen staan bekend om hun gulheid, ze zijn aardig, goedgehumeurd en mededogend. Zij zijn zeer goed in staat de gevoelens van de mensen om zich heen goed aan te voelen en zij reageren met veel sympathie en tact op het lijden dat ze zien. Ze zijn ook wel gevoelig voor het lijden van anderen. Je vindt in verzorgende beroepen veel vissen. Door het zachtaardige karakter van de vissen zijn ze heel populair bij verschillende soorten mensen, voornamelijk vanwege hun aard die relaxed, hartelijk is en hun aanpassingsvermogen, waardoor ze voor sterkere en uitbundigere persoonlijkheden niet bedreigend zijn. Vissen zijn heel goed in staat mensen te accepteren en zich aan de omstandigheden aan te passen. Zij hebben het vermogen geduldig af te wachten tot problemen zich vanzelf oplossen in plaats van moeite te doen om ze op te lossen. Ze zijn eerder druk bezig met de problemen van anderen dan hun eigen problemen. Dat afwachtende (en soms passieve) is ook een valkuil van de vissen. Vissen leven vaak vanuit hun emoties in plaats van hun verstand en vanuit hun instinct in plaats van hun intellect. Ze willen ook graag dat anderen inzien hoe creatief ze zijn. Ze hebben een hekel aan discipline en opgelegde beperkingen. Ze moeten absoluut geen negen-tot-vijf-leventje hebben. Dromers zijn het en ze kunnen zich terug trekken in hun eigen wereld, die voor anderen niet te volgen is. Zij zijn veelzijdig, intuïtief, vlug van begrip, observeren, luisteren goed, en zij staan open voor nieuwe ideeën en omgevingen. Mediamieke gave komen bij vissen vaak voor. Het symbool van de vissen is op deze afbeelding 2 vissen die elk een kant op zwemmen.




Deze foto is gemaakt in de Hathor Tempel december 2011, waar het gerestaureerde plafond prachtige kleuren en adembenemende afbeeldingen laat zien.
Triade Travel organiseert spirituele reizen naar Egypte naar bijzondere krachtplekken en tempels.

De Godin Noet wordt beschouwd als de Godin van de Kosmische Vloeistof. Haar domein is de Hemel. Samen met haar broer Geb, hij is de God van de aarde, zorden zij voor de geboorte van 4 aardse krachten. Deze krachten werden voorgesteld door vier Hoofdtekens, zoals wijdie ook in de Westerse Astrologie kennen. Deze mooie Godin wordt grootst afbeeld op bijvoorbeeld de plafonds van de tempels. Haar langgerekte lichaam omvat de hele aarde en omhult alle creatie.
Elke ochtend laat ze de zon opnieuw geboren worden en in de avond slikt ze de zon in, dit als symbool voor een continue stroom van hemelse vernieuwing, waar zij als Godin symbool voor staat. Zij wordt ook afgebeeld met een vaas op haar hoofd, de vaas symboliseert het hemelse vocht. Alle levende dingen gaan door haar lijf voordat ze geboren worden. Haar hemelse baarmoeder bevat het kosmische vruchtwater, waaruit alle leven ontstaat en dus is zij de brengster van de kosmische geboorte. Na het overlijden verwelkomt zij de overledene en zij zorgt ervoor dat je kunt rusten en je kunt verfrissen onder haar 2 platanen. Het fruit dat zij voorbrengen zorgen voor het eeuwige leven. Deze hemelse bomen staan aan iedere kant van de hemelse opening (haar lichaam) een Egyptische voorstelling van de Vissen.


Hier sta ik bij een "opening" opgenomen in de Magikal King Arthur Tour




Je vindt onder veel deksels van sarcofagen mooie afbeeldingen van deze Godin. Zoals zij ook vaak wordt afgebeeld op het plafond van een tombe. Zo is de overledene omhuld en in de armen van wie ooit het leven werd verkregen. Een geruststellende gedachte.

Omdat Noet symbool voor de hemel staat vind je haar afbeelding in alle tempels van Egypte. Een kapel gewijd aan haar kan aangrenzend zijn of nabijgelegen van de hoofdtempel. Dit als erkenning van haar levensbrengende kracht, het voortbrengen van de Zon, het huis van de planeten en het belichamen van de sterren. In de tempels van Dendera, Philae en Edfu vind je kapellen gewijd aan de Godin Noet op het dak vind je gaten waar stangen in werden geplaatst die dienden voor de priesters die zich bezig hielden met astronomie. De eerste helft van de Zodiac staat symbool voor de ontwikkeling van de mens hier op aarde terwijl de tweede helft symbool staat voor de spirituele ontwikkeling in het kosmische koninkrijk.

De Philae Tempel in Aswan. De tempel is indertijd verplaatst, maar ligt prachtig op een eilandje. Deze tempel is gewijd aan de Godin Isis. Zij is ook aardse moeder die het fysieke bestaan geeft door de geboorte van haar nageslacht (Horus). Zij laat hem vrij om zich te verheffen tot het verkrijgen van een hemels bestaan. De Godin sluit de ervaringscyclus door als hemelse moeder de teruggekeerde ziel te verwelkomen, deze ziel is als een verlichte ster aan het firmament van haar lichaam .


De replica van de boot in de Horus Tempel.

belevenissen Egypte december 2011

Wanneer ik land op luxor airport, kom ik weer thuis, een warm gevoel
stroomt door mijn lichaam en ik voel mij blij. Bernadetta die mij naar
het station bracht, voor mijn reis naar schiphol, zei toen zij uit
haar auto stapte " ik voelde me zo blij worden, toen ik jou kant op
reed en het is niet mijn blijheid" . Jij bent echt heel blij dat je
weer naar Egypte kan, zegt ze. Ja, het is waar, kan bijna niet wachten
tot ik er weer zal zijn.
Het is stil op Luxor airport, er staat naast ons vliegtuig nog 1
ander vliegtuig. De meeste van de reizigers blijven zitten om door te
vliegen naar Hurghada waar zij een heerlijke en onbezorgde zon dan wel
duikvakantie tegemoet zien. Wanneer ik de trap afloop adem ik diep in
en later wanneer ik met Hassaan in een plaatselijke koffieshop in
Luxor stad ben, ruik ik Luxor. Een mengeling van jasmijn, de Nijl,
shisha en stof. Het is nog licht wanneer ik vlak bij de karnak tempel
in dit bruisende stadje ben.

We kletsen bij en Hassaan vertelt me dat het leven aan het veranderen is voor de Egyptenaren. Ze hebben een meer dan zwaar jaar achter de rug en het is nog niet over voor hen. Later wanneer ik ook met andere Egyptenren praat dan zijn ze eigenlijk
allemaal hoopvol gestemd op een betere toekomst. InsAllah, dat wel natuurlijk.


Ik verblijf op de Westbank en het valt me op dat er nauwelijks een
toerist te zien is, niet op de eastbank maar ook niet op de westbank.
Het is heel stil op straat. De eens zo uitbundig brandende
kerstversiering, ligt waarschijnlijk ergens te verfstoffen in een
opslagruimte.



Mijn huisbaas blijkt in de kreukels te liggen, hij heeft
een ernstig auto-ongeluk gehad en mag echt van geluk spreken dat hij
er nog is. Hij kan nu niet werken, rib, enkel en bovenkaak gebroken,
wat een ellende. Hij ziet eruit als een dood vogeltje.

Door de revolutie neemt iedereen het waar en is men als een bezetene
aan het bouwen. Ik moet er ook wel om grinniken, net kinderen. De juf
is uit de klas en dus nemen we het gelijk waar. Zo ook mijn huisbaas,
voor zijn ongeluk is er flink vertimmert aan het huisje. Of het het er
allemaal zoveel beter op is geworden? De nieuwe trap is net zo knudde
als de oude en veel van mijn spullen zijn in eerste instantie
onvindbaar omdat hij die voor de verbouwing overal en nergens had
opgeslagen. Inmiddels komen uit alle hoeken en gaten spullen vandaan
waardoor mijn huisje ineens weer een soort van huis wordt. Nou ja het
is en blijft primitief en het blijft een soort van luxe camperen.





Laat in de avond krijg ik een enthousiast telefoontje van mijn
hekkenspringer uit Abu Simbel. Met zijn elementalen energie neemt hij
me mee in zijn optimisme en enthousiasme. Welcome Welcome Caroline to
Egypt. How are you, how was your flight? Door zijn enthousiasme
buitelen de woorden over elkaar. ik schiet in de lach en realiseer mij
weer eens wat energie kan doen met mensen. We gaan het niet over
moeilijke dingen hebben beslist hij, even genieten van het moment Nu.
Een wijs besluit. Mijn eerste nacht was toch wel bijzonder. Het
muskietennet wat over mijn bed hangt voldeed niet helemaal. Midden in
de nacht hoor ik het hoge snerpende gezoem van mijn
muggenvriendinnetje, zij is blijkbaar heel blij dat ik er ben. Duik
diep onder mijn deken en dekbed, want veel zin om eruit te gaan heb ik
niet het is nogal koud.




's morgens blijkt dat erheen stuk of 10 muggen in mijn muskietennet
zitten in plaats van er buiten en mijn huid lijkt wel van een puber
met een enorm puistenprobleem. Nadat ik de opening had gevonden, slaap
ik weer heerlijk en sta zonder bulten op.

De volgende ochtend besluit ik als eerste mijn visum te gaan regelen.
Terwijl ik op mijn gemak door de straten loop, valt het me weer op hoe
stil het is. Geen toerist te zien. Het visum laat even een paar uur
op zich wachten en ik besluit bij Hein even een bakkie te doen. Nou ja
bakkie niet echt, nadat ik acuut gestopt ben met koffiedrinken heb ik
enorme last van mijn gal en voel me behoorlijk beroerd. Hein is een en
al glimlach wanneer hij mij ziet, wat een heerlijke relaxte vent. Hij
heeft in het centrum van Luxor een Hollandse zaak met uiteraard onder
andere kroketten, moet er even niet aan denken. Hij maakt een lekker
kopje kruidenthee voor me en een bruine boterham met kaas. Heerlijk,
we kletsen wat bij. Later die ochtend zal ik mijn vriendin uit Dahab
met een aantal dames vanuit daarontmoeten.




De eerste ontmoeting loopt niet helemaal soepeltjes en als ik me
afstem op de groep is het eerste wat ik wil rechtsomkeert maken. Als
uitgehongerde dieren zitten ze aan de trog bij een van de meest mooie
zaken in Luxor. Een ober haalt een stoel voor mij en ik bestel een
granaatappelsap. Wanneer ik zit vindt er kort een uitwisseling van
namen plaats. Het is een gemêleerd gezelschap. 2 dames uit
Scandinavië, 2 uit Duitsland en 2 uit Nederland. Op de Nederlandse na,
onthoud ik verder nog een enkele naam. Iris kijkt mij aan zegt " jij
zit slecht in je energie". Het seintje voor mij om op te staan, de
dames gedag te zeggen en naar huis te gaan. Ik duik mijn dak op en
zoes wat in het zonnetje, om aansluitend een hete douche te nemen en
mijn bed in te duiken.

De volgende ochtend ben ik verkwikt en voel me op en nog wat zeurende
hoofdpijn na goed. Wanneer ik aankom bij het hotel waar de dames
logeren is de dame aan Noorwegen in een klaagzang beland, van hoe koud
het was, de kamer gehorig en er geen dekens waren ......het hield niet
op. Goedemorgen denk ik, ik ben juffrouw Jannie en kom de kippen
voeren. Sluit me af en geniet van mijn kopje groene thee en het
zonnetje. Iris haar computer zit zonder stroom en dat zorgt ervoor dat
ze de meditatie niet kan doen. Ze is druk om een en ander in goede
banen te leiden voor de klagende dame. Het ontbijt wordt in etappes
aangeleverd omdat de dames op verschillende tijdstippen aankwamen
waardoor het programma in de war liep. De dame uit Denemarken schoot
in de rode vlekken, want hoe moest dat nu met de tijd en het
programma? Iris in de stress vanwege het gezeik en gezeur en
spanningen onderling. Een uur later dan gepland doe ik een
geïmproviseerde meditatie waardoor de energie wat rustiger is en de
dames redelijk weer bij zichzelf zijn. Het is niet echt een groep
waarin iedereen zich met spiritualiteit bezig houdt en dat is
duidelijk merkbaar. De energie schiet alle kanten op en het is geen
homogeen gezelschap in de zin dat de energie stroomt. Mooi om te
ervaren en te zien. We gaan als eerste naar de vallei der koningen. De
graven tausent & sehknakt staan op het programma maar ook Siptah en
het graf van Rames III. De eerste 2 zijn mijn favorieten. Als ik
alleen ben zijn dit de graven waar ik veelal te vinden ben. Buiten het
feit dt ze prachtige afbeeldingen hebben, is de energie in beide
graven meer dan goed.


Ook hier weer is het rustig en lekker warm in de vallei. Genieten van
de bergen, de rust en het weer, we lopen het graf in van tausent, mijn
oren slaan met een enorme klap dicht. Het is zo heftig dat ik weer
terugloop naar buiten en wacht tot mijn oren weer open zijn. Langzaam
daal ik af in het graf, het is prachtig, de uitleg van Iris haalt mij
uit mijn waarnemingen en ik besluit door te lopen tot aan het eind van
het graf waar ik in alle rust ga zitten mediteren. Wanneer we met
zijn allen buiten zitten zie ik aan de guardians dat er iets
bijzonders te zien moet zijn. 2 donker gekleurde dames uit Londen
lopend in uitgaanstunue door de vallei. De mannen hebben ogen op
steeltjes en het kwijl loopt nog net niet uit hun mond. Een van de
oudere guardians geeft aan dat dit toch echt niet kan. Alles erop en
eraan, minimaal cup d flink omhooggedrukt met een diep decolleté,
benen die zeer zeker de moeite waard zijn om aan te zien en zichtbaar
tot aan de bilnaad. Zwaar opgemaakt en vermoedelijk in een bad met
parfum gelegen, waar een bordeel op zaterdagavond niets bij is, met
hakken van minimaal 10 centimeter door het grind van de vallei. Moet
zeggen ook ik kon m'n ogen er niet van afhouden. Totaal ongepast voor
een moslimland. Maar, de eerlijkheid gebied mij te zeggen, ze kon
zeker zo de catwalk op!

Sinterklaas, totaal niet mee bezig geweest totdat Iris erop kwam. Ooit
geprobeerd aan een stel buitenlanders Sinterklaas uit te leggen? Ik
kan je verzekeren, dat valt niet mee. Toen het concept duidelijk was
en ik de goden zij gedankt onder het schrijven van een
sinterklaasgedichtje uitkwam, kwamen de lotjes aan bod. Gelukkig had
ik een makkelijke en de opdracht was een aardigheidje voor diegene die
je getrokken had te kopen. Met Hazel was ik snel klaar, zij fungeerde
evenals hulpsinterklaas. De dame uit Scandinavië bleef maar vragen
wie nu wie had en we kregen het haar niet aan het hoge noordse
verstand gepeuterd dat dit nu net niet de bedoeling was. Het ging er
niet in dat we niet mochten weten wie nu voor wie het cadeautje had
gekocht. Uiteindelijk bleek Iris als echte schorpioen uitgevogeld te
hebben wie nu wie had. Deze onnozele vis heeft heerlijk genoten van
alle commotie rond Sinterklaas en vooral welke leuke cadeautjes er
uiteindelijk op tafel kwamen, zeker in ogenschouw genomen dat de dames
elkaar niet goed kenden. Als klapper op de vuurpijl had Annet een
mooi gedicht in het Engels gemaakt. Chapeau Annet wij deden het je
niet na!



Even buiten Luxor hebben we de tempel van Isis bezocht, het was even
zoeken, niet voor Iris, want zij wist de tempel beter te vinden dan de
chauffeur. Genieten, van de gebaande toeristische weg af, dwars door
het land, naar een klein dorp even buiten Luxor. Helaas konden we de
tempel niet in, maar de energie op het complex was heerlijk. De dames
wilden wel aan zich zelf werken en waren in voor meditaties. Het
merendeel van de vrouwen hebben een goed en ruim ontwikkelde
mannelijke energie en de vrouwelijke energie kon wel een boost
gebruiken. Allereerst hebben we de plek uitgezocht, dat was even
puzzelen want in de schaduw is het in december toch echt koud te
noemen als je stil gaat zitten mediteren en het merendeel van de dames
wilde niet in de zon. Uiteindelijk zaten Cathi en ik in het zonnetje
en de rest te vernikkelen in de schaduw. We zijn begonnen met het
trekken van een kaart van de Voyager tarot, deze nog even dicht te
laten tot aan het eind van de meditatie om dan te bezien welke
informatie de kaart gaf. De meditatie zelf was gericht op het helder
krijgen van je eigen mannelijke en vrouwelijke energie en waar dit
eventueel niet in balans is. Om vervolgens door middel van deze
speciale meditatie beide principes weer in evenwicht te brengen.

De meditatie was voor een aantal van de dames een eye-opener en goed
te gebruiken voor henzelf om met dit thema verder aan de slag te gaan.
Aan het eind van de dag waren de meesten van ons tempel en tombe moe.
Ik in ieder geval zeker, want al die verschillende energieën op de
diverse plekken hadden even tijd nodig om weer op z'n plek te komen.
Het voorstel was om 's avonds nog naar de Luxor tempel te gaan en daar
haakte ik af. Beetje teveel van het goede. Uiteindelijk was het voor
ons allen teveel, alleen de dame uit Scandinavië raakte van de leg,
omdat het programma net weer even anders was. Oeps dat was net even
raak en midden in de roos van mijn allergie. Nadat ik op een nette
manier maar toch met een niet te miskennen ondertoon van inhouden
ergernis haar de dingen teruggaf, was het helemaal bal. De rode
vlekken tot aan haar kin en vanaf dat moment kon ik geen goed meer
doen en werden wij geen vrienden meer. Het goede van dit al was dat
zo uit mijn buurt bleef en het gezanik en gejammer over het programma
ging nu naar de andere dames van de groep. Die het blijkbaar toch wat
lastiger vonden om hier op een adequate manier mee om te gaan.
Mercurius retrograde was niet echt behulpzaam om het op het gebied van
de communicatie vlekkeloos te laten verlopen. Integendeel!

Stenen, zowel Iris als ik werken graag met stenen, bewerkt maar ook
onbewerkt. In een klein winkeltje, nou na het is nauwelijks een
winkeltje te noemen tegenover de Luxor tempel is een meneer die alleen
maar stenen verkoopt. Ooit een aantal hebberige vrouwen gezien? Nou ik
wel hoor, met ons zessen hebben we gegraaid in allerlei bakken met de
meest mooie stenen. Te kust en te keur als het op agaat aankomt. Wist
niet dat er zoveel kleuren agaat zijn. Voor we het wisten waren er zo
2 uur voorbij en dat gaf weer een wijziging in het programma. Je voelt
hem zeker al wel aankomen? Lekker afsluiten en genieten van de mooie
momenten.
Voor mijn retraite heb ik een sneeuwvlokobsidiaan gekocht, die deed
zijn werk goed! Het waren een paar pittige dagen, zeker dag 2 en 3, de
steen maakte wat los uit de krochten van mijn onbewuste.
Op de dag van Sinterklaas bracht Hazel een dame mee. Als uit het niets
was het alsof er een alien aan onze tafel stond. Een lange rijzige
gestalte, met een lange cape aan met de capuchon over haar hoofd
getrokken. In het donker zag de cape eruit alsof die van turkoois
was, een hoofdje volledig gedrapeerd in lang wit haar, dat was
samengebonden tot een soort paardenstaart, die over haar middel
reikte. Haar ogen verscholen achter plus brillenglazen en met een
lieve zacht stem stelde ze zich voor, m'n naam is Lotus. Mijn god
dacht ik, van welke planeet is zij in hemelsnaam gekomen? Geboren in
IJsland, gewoond in spanje de Canarische eilanden en uiteindelijk
beland in Denemarken, was deze nimf naar Egypte getogen om de Nijl
schoon te maken. Mijn hemel, dacht ik nog dan heb je wel een paar
decennia wat te doen. Ze is kunstenares en in directe lijn verbonden
met boven, wat een geschenk! Een mooie lieve vrouw, maar niet helemaal
va deze wereld. Ze wilde mee met de 15 daagse reis naar de Kharga &
Dahkla oase, dat was niet meer mogelijk omdat de groep volzit. Soms is
het de bedoeling dat we op andere plaatsen mogen zijn enzo gebeurde
dit dan ook voor Lotus, want vermoedelijk is het niet de beodeling dat
ze de woestijn in gaat. Met Bea een Engelse dame die ik in 2008 mee op
sleeptouw had genomen in Luxor, gaat ze naar Aswan en naar elephantine
island.
De dag van vertrek was even druk als alle andere dagen. Wij hadden 'S
morgens nog wat op het programma staan en Lotus zou ons bij het hotel
ontmoeten, ze was zo in de wolken over de ontmoeting, dat ze een uur
tevroeg arriveerde. Lotus en ik besloten niet naar de Luxor tempel te
gaan, we zaten nog maar net op een bankje in het zonnetje toen een
Immam ons aansprak en vroeg of we mee de moskee inwildegaan. Daar
hadden wij wel oren naar het is een moskee gebouwd boven op de Luxor
tempel en dateert ergens uit 1300. De moskee is prachtig overal kom je
stukken muur van de tempel tegen en in de moskee hangt een aangename
sfeer. Her en der staan er tombes van belangrijke overleden
geestelijke figuren. De Immam is van de soefi, dat is meer m'n cup of
tea. We kregen een mooie rondleiding en vanaf het balkon konden we
kijken in de Luxor tempel, geweldig om te ervaren. Op onze weg terug
stelde de Immam ons voor aan een man die met wezen werkte. En ja hoor
daar ging eigenlijk onze mooie rondleiding verloren door het gebedel
om geld. Ik had het kunnen weten, het is maar een zeldzaamheid dat er
geen achterliggend motief is waarom een Egyptenaar iets doet. Jammer,
het haalde nou net de glans van deze ontmoeting eraf!

Lotus en ik zaten nog maar net een kopje thee te drinken in het
cafetaria van de Luxor tempel toen de dames er al aan kwamen. Op een
holletje naar het andere eind van Luxor om aldaar nog de laatste
inkopen te doen. Een bazaar die er aan de buitenkant heel klein uit
ziet, maar enorm diep is en heel veel spullen heeft. Mijn oog viel op
een prachtige hanger van green emerald, maar die was helaas boven het
budget. Uitgeshopt als een haas naar de roof gegaan, een heerlijk
restaurant met uitzicht op de Luxor tempel. Zaten Birgit en ik te
genieten van ons uitzicht op de Luxor tempel met een vers glas mango
juice voor onze neus, toen Birgit een paniek telefoontje kreeg dat ze
moest opschieten om op tijd op Luxor airport te zijn. Het afscheid was
al even druk als alle overige dagen. Wat een mooie vrouwen en wat een
energie. Het afscheid was hartverwarmend op de koele hand van de dame
uit Scandinavië na, maar ja dat was te verwachten. Kijk er naar uit om
hen allemaal weer te zien, wanneer ik in de Sinaï ben. Hoewel ik
eerlijk gezegd verwacht er eentje niet meer tegen te komen.

Inmiddels ben ik aan een retraite begonnen, dat was nodig na de
hectische maanden in 2011. Het jaar is nog niet om, maar van mij mag
het. Bij niemand in mijn directe omgeving is dit jaar " normaal "
verlopen. Nou, ja wat is normaal, bij mij startte het al in de 1 e
week van januari. De reizen zaten er net op en een vriendin kwam over
naar Egypte. In de woestijn werd zij bezeten door een entiteit. Tja,
die dingen kunnen gebeuren. Eenmaal terug in Nederland brak in Egypte
de revolutie uit. Mijn ticket had ik 7 maanden ervoor geboekt en ik
was precies op tijd het land uit. Er hebben nogal wat mensen in mijn
omgeving met ziektes te kampen gehad, van lichamelijk tot psychisch.
Eenmaal terug uit Engeland wat een mooi maar pittig verblijf was, kon
ik niet anders concluderen dan dat ik toe ben aan een retraite.

Na de week met de dames is het nu een oase van rust. Boven op het dak
van mijn huisje, geniet ik van de zon, de stilte, nou dit is niet
helemaal waar, er is hier altijd wel herrie, van auto's de moskee of
gillende Egyptenaren, want hier moet alles hard! Mijn huisbaas zorgt
voor mijn eten en verder verblijf ik in stilte, telefoon uit, geen
computer of teve, heerlijk. De ochtend begin ik met een actieve
meditatie van Osho, om daarna naar boven te gaan om verder te
mediteren, kaart te leggen en nog meer te mediteren. Inmiddels is het
dakterras zo gemaakt dat ik helemaal vrij zit, alleen kan ik net niet
op de grond gaan liggen, daar komt de zon nu niet, die staat te laag
en in de schaduw is toch wel koud. Niet getreurd, er staat hier een
heerlijke bank waar ik languit op kan liggen in het zonnetje. Mijn
dagen wisselen zich af met van alles wat er uit de krochten van mijn
onbewuste naar boven komt. Dag 2 en 3 waren pittig, maar inmiddels ben
ik weer relaxed en de enige stress die ik nu ervaar is het feit dat
er nog steeds muggen weten binnen te dringen in mijn klamboe en ik met
geen mogelijkheid een opening kan vinden. Zonder klamboe is niet echt
een optie want met hier een kanaal voor het huis, is elk menselijk lichaam een
delicieus avondmaal voor de vele gastheer en mevrouw muggen, met grote
bulten als gevolg. Mijn dagelijkse beslommering met de klamboe. Mijn
verzoek om fruit te eten in de ochtend is door mijn huisbaas zeer
serieus opgepakt. Toen ik voor de lunch beneden kwam, schoot ik hardop
in de lach. Een doos met sinaasappelen voor een heel weeshuis stond er
voor mij klaar. Zeker in de aanbieding bij de plaatselijke markt,
dacht ik nog.



Maar dat was niet het enige, het is de tijd van de
granaatappelen en daar ben ik dol op, dat had hij goed onthouden. Er
ligt voor zeker 2 weken fruit voor mij klaar want er werden ook nog
meloenen, bananen en guave aangeleverd. Geen klachten dus met zo'n
huisbaas.

Vanochtend 2 schokken voor mij, ten eerste lag er een duif op de vloer
van de badkamer, met zijn gat in het afvoerputje. In mijn enthousiasme
begon ik gelijk te kletsen tegen mijn huisgenoot, of het nu de
huisspin of een ander dier is, praten doe ik altijd tegen dieren. De
deur liet ik voor het geval dat openstaan, mocht het de duif behagen,
hij naar buiten kon vliegen, zonder zich ge pletter te vliegen door de
schrik vanwege mijn aanwezigheid. Maar toen ik goed en wel de kranen
had opengedraaid en het beest nagenoeg niet bewoog, schrok ik mij een
hoedje. keek eens goed en zag een ineengedoken beestje zitten met
zijn ogen dicht, hij ademde wel. Dit gaat niet goed dacht ik nadat ik
het dier eens goed had geobserveerd. Wat nu? Tijdens mijn retraite
praat ik niet en ik durfde de duif niet zelf op te pakken (tja als het
op dieren aankomt ben ik niet zo'n heldin) en eventueel buiten neer
te zetten. Maar weer een briefje gemaakt voor mijn huisbaas, die
analfabeet is. Boven vanaf mijn dak zag ik dat mijn huisbaas stond te
onderhandelen met een fruithandelaar. De fruithandelaar is een meneer
met met sjawl op zijn hoofd, het is per slot van rekening winter in
Egypte, met een kar met ezel en de kar ligt vol beladen met
granaatappelen, sinaasappelen en mandarijnen. Ik zie mijn briefje in
de hand van mijn huisbaas, dat is dus gelukkig goed gegaan, nu de duif
nog. Wanneer ik na 2 uur beneden kom is de schok groot als ik zie wat
hij aan fruit heeft ingeslagen. Mijn hemel voor een weeshuis
granaatappelen, een kist mandarijnen en een doos sinaasappelen,
terwijl ik nog niet eens door mijn voorraad heen ben. Schiet ook in de
lach en maak er een foto van. Dit eet ik van zijn levensdagen nooit op
gedurende mijn retraite. Tot mijn opluchting zie ik dat er slechts nog
wat veertjes op de badkamer vloer liggen. De duif maakt wel een en
ander los bij mij, waardoor ik in mijn lange meditatie in het zonnetje
schoon schip maak met nog wat losse nare eindjes. Dank je duif!

Abu Simbel
Besluit om toch naar Abu Simbel te gaan, het is even een eindje reizen
vanaf Luxor, maar zeer de moeite waard. Allereerst is er op Luxor
station geen ticket meer te krijgen naar Aswan, alles uitverkocht. Nou
dat gaat lekker denk ik nog terwijl ik met mijn bagage klaar sta op
het drukke station. Maar niet getreurd zodra ik met mijn koffertje
door de security check ben en met veel gedrom op het andere perron ben
beland plof ik neer op het stoffige en vuile station van Luxor. Nog
niet zo'n heksenketel als in Cairo, maar toch. De trein dendert het
station binnen en direct begint iedereen als dolgedraaide mieren
kolonie te lopen en te rennen. Op mijn gemak loop ik naar het
treinstel waar 1e klas op staat en duik de trein in, plek zat.
Verderop zie ik een kleine wat oudere dikke Duitse dame lopen en naast
haar een boom van een Egyptenaar ongeveer minimaal 25 jaar jonger in
een opzichtig zijdeachtig maatpak. Een bijzondere combi, denk ik nog.
De rit naar Aswan gaat wat met vertraging gepaard, maar dat is niets
bijzonders in Egypte. Rond kwart over tien 's avonds rolt de trein het
station van Awan binnen. De energie van de stad voelt totaal anders
dan Luxor. Ben blij dat ik een hotelletje in de buurt weet en niet
hoef te zoeken. De Egptenaar in het opzichtige maatpak staat openlijk
te flirten met me, ik mag er graag naar kijken en grinnik inwendig.
Het hotel is nagenoeg leeg, maar dat was geen garantie voor een
ontstoorde nachtrust. In bed bleek 1 deken toch ietwat weinig, maar
voor het zover was, eerst een laken gescoord (was het Arabische woord
vergeten) en niet te vergeten een handdoek. Voor mij ligt het niet
echt lekker om zo onder een deken te kruipen.
Maar ' s lands wijs ' s lands eer, maar daar doe ik niet altijd aan,
dus toen ik eenmaal geïnstalleerd was, bleken er nog wat late gasten
te arriveren. Buiten het feit dat de lift een aardige herrie maakte,
de Egyptenaren kunnen dat nog veel beter. Na nog wat gerochel en
gespuug te hebben gehoord, was het al snel naast mij op de gang stil.
Een krolse kat verstoorde de stilte en toen ik uit een eerste slaap
wakker werd, bleek een deur verderop dat er een bruiloft werd gevierd.
Een Egyptische bruiloft, is buiten een aantal strikte regels waar het
aan moet voldoen, per definitie een grote klere herrie. Dat er nog
mensen überhaupt nog kunnen horen is een wonder van Allah te noemen.
Aangezien ik nu in het gebied van de Nubiers ben, is de muziek wel
iets anders. Een zwaar ritmisch getrommel had mij uit mijn slaap
gehaald, maar zou zeker goed gebruikt kunnen worden voor mijn reizen
wanneer mensen niet echt goed gegrond zijn. Want met deze overigens
prachtige ritmisch in trance brengend ritme, zakte ik door mijn bed
richting het centrum van de aarde. Zo daar krijgt niemand mij meer
uit. Het gezang had wat mij betreft achterwege kunnen blijven, het
geluid wat uit de boxen kwam klonk zwaar vervormd. Tussen soezen,
slapen en weer wakker worden duurde bijna tot de volgende ronde,
namelijk de roep van de Moskee die zo tegen kwart voor 5 ' s morgens
zich begint te laten horen. Van echt goed slapen kwam dus niet veel
terecht. De hete douche maakte daarentegen weer veel goed, heb de
schurft aan kou. Het busstation was snel gevonden en de bus naar Aswan
stond al klaar. Er was mij verteld dat er een nieuwe bus was en dat
die er nog sneller over deed dan de vorige. Mijn mond viel open van
verbazing, want de bus zag eruit als eentje die al heel wat jaren en
dan bedoel ik zeker meer dan 25 jaar intensief meeging. Laat ik mij
verrassen........op verder alleen maar Egyptenaren na, piepte,
ratelde, schaafde en knarste de 1e versnelling. Het duurde even
voordat de chauffeur hem in z'n 1 kreeg, dat belooft wat. Maar op wat
aanloop problemen na, deed de bus het prima en waren we inderdaad
sneller dan voorheen op de plaats van bestemming. De hekkenspringer
uit Abu Simbel vloog mij om mijn nek en de ontvangst was zoals vanouds
hartverwarmend. Blijkbaar hadden we een kleine miscommunicatie wat de
nieuwe bus betreft, maar ach kniesoor die daar op let.




De logde ligt prachtig aan het Nassermeer en de energie hier voelt zo
rustgevend en ontspannend. Een valk scheert door de lucht, Horus is
aanwezig. Wandel, nadat ik eerst wat luchtigere kleding heb
aangetrokken met mijn kopje muntthee vers uit eigen tuin, naar het
meer, waar ik ga zitten op het zand en geniet van het uitzicht. De
rust die uitgaat van het kabbelende water en de schittering van de
zon op het wateroppervlak brengt mijn geest in een andere staat van
zijn. Langzaam glijd ik weg naar een andere tijd, waarin ik mij als
jonge priesteres van de tempel plezier zie maken. Heel serieus ben ik
daar niet maar wellicht is dat wat veel gevraagd voor een kind van 12
en eigenlijk wil ik een leven zoals anderen dat ook leiden, gewoon
straks een man en kinderen en niet mijn hele leven toewijden aan de
tempel, de riten en de Goden. De hekkenspringer uit Abu Simbel is mijn
verboden liefde en ik wil bij hem zijn. Maar zijn familie heeft hele
anderen plannen met hem. We kennen elkaar al ons hele leven, we
spelen, plagen, ravotten en hebben vooral veel plezier. Ons favoriete
spelletje is vooral ravotten in de Nijl, dat is overigens niet zonder
gevaar want er zitten krokodillen en ook nijlpaarden in. Zoals altijd
ben ik de waterrat en daag hem uit. Hij wil zich niet laten kennen,
maar kan niet zo goed zwemmen als ik en wanneer ik een eind uit zijn
buurt ben en me omdraai zie ik hem niet meer. Al zwemmend en zijn naam
roepend zie ik een eind uit de buurt iemand spartelen. Vliegensvlug
zwem ik erheen en trek hem het water uit. Hij was in paniek geraakt en
dreigde door de sterke stroming te worden meegenomen waardoor hij
bijna verdronk. In de verte hoor ik mijn naam het is de hekkenspringer
die mijn naam roept. Dacht al dat je aan de waterkant zou zijn, jij
houdt van het water, is zijn conclusie. We kletsen wat over de Nijl,
de Rode Zee en hij vertelt dat hij niet echt graag het water of de zee
opzoekt. " ik ben eigenlijk altijd bang dat ik ga verdrinken, ik kan
niet zo goed zwemmen" . Geen probleem antwoord ik hem, ik vis je er
wel uit, dat heb ik ooit eerder gedaan. Waarop hij me niet begrijpend
aankijkt en zegt " habibi you are really special" .