2e chakra een dag van plezier, lekker eten en de volle maan in leeuw.

Al vroeg ben ik wakker en het belooft een warme dag te worden. Uitzonderlijk voor januari, want het is normaliter de koudste maand in Egypte. Vandaag hebben we het 2 chakra op het programma staan. Oranje, de kleur die bij het 2e chakra hoort, is een kleur die me niet staat, dus is het even zoeken eer ik een passend shirt gevonden heb wat ik eronder kan dragen. Fris en fruitig ben ik maar voor een korte tijd. Misty zoekt een bijpassende bindi voor me uit en plakt het op mijn 3 e oog. Het busje haalt ons op en de stemming zit er al snel in.

Leuk om te ervaren wat de kleur oranje doet. Het giebelen, geiten, plagen en lachen start bijna direkt, Bij medinet habu stappen we uit en bij happy habu gaan we op het dak zitten. Hier is het heerlijk rustig en we hebben een prachtig uitzicht op de tempel. Mijn kaart voor vandaag sluit precies aan bij het thema van vandaag. Wanneer we de tempel in gaan is het nog rustig, maar de energie voelt anders dan vorige week. Het ging ook allemaal een beetje anders dan gepland, maar ja dat is niets ongewoons voor hier. Hier doen we onze eerste meditatie. Het is een bij elkaar geraapt zootje om te zien, mensen zijn heel inventief om zich tegen de vliegen te beschermen. Daarna gaan we naar de tepel en als eerste worden de mensen een prachtige tempel mee ingenomen en de guardian laat ze dingen zien en ervaren. Daarna is er een andere aardige guardian die ons mee neemt naar het dak. Ik ben toch al heel wat keren in deze tempel geweest maar deze weg kende ik niet. De trap is zelfs heel goed begaanbaar.

Het gaf een mooi uitzicht en ik dacht dit is wel een mooie plek om de meditatie te doen. Deze gedachte werd al snel de grond in geboord want er ontstond beroering want een andere guardian wilde niet dat wij op het dak liepen en blies nogal hoog van een fictieve toren in deze prachtige tempel. Later bleek dat zijn collega en hij de " baas" waren over het achterste gedeelte van de tempel en werd ons door deze heethoofd vooral nadrukkelijk en met veel handgebaren ondersteund dat we vooral hier in zijn deel mochten bidden maar dan wel op een door hem aangewezen plek,......maar daar stond natuurlijk wel bakshiesh tegenover. Ik tel tot 10 haal diep adem, blijf allervriendelijkst en zeg Inshallah.

Aan de zijkant van de tempel heeft Misty een bijzondere plek gevonden. De energie is zachtjes, maar zeer sterk werkzaam, we brengen daar enige tijd door, om te voelen en om deze energie te gebruiken voor heling. We besluiten toch eerst maar te gaan lunchen en bij het verlaten van de tempel zeg ik tegen de 3 guardians dat we na de lunch terugkomen. Dit kan dus niet, we moeten dan weer een nieuw kaartje kopen. Het ticketoffice zegt echter heel iets anders, namelijk dat het ticket voor de hele dag geldig is, maar de drie musketiers op het bankje bij de ingang van de tempel beslissen unaniem iets anders. 5 minuten krijgen we in 1e instantie om te lunchen. We zijn nog niet uit onderhandeld en na wat blikken heen en weer, van mij naar de 3 muskieters en zij onderling, mogen we er uiteindelijk dan weer wel in. Dat gaat natuurlijk nooit lukken, waarop de slimste van de drie besluit dat we maar liefst 30 minuten krijgen. Ook dat zal niet gaan en na nog wat heen en weer soebatten, krijgen we dan uiteindelijk toch toestemming om terug te komen op hetzelfde kaartje maar........dan moeten we wel hen alle drie bakshiesh betalen. Daar ging het dus om. In deze tijd hadden wel allang kunnen lunchen, maar ja kniesoor die daar op let.. We zien het wel, dacht ik nog. De lunch is heerlijk en we besluiten na het nuttigen ervan naar de tempel terug te gaan, het is er inmiddels behoorlijk druk, niet echt een succes voor een wat langere meditatie. Dan naar het gerestaureerde tempeltje Qasr-El-Aguz, deze is gewijd aan Thoth.

De guardian ligt te pitten op een matje. In de tussentijd loop ik te soppen in mijn sandalen en klotsen mijn oksels van het synthetische oranje gewaad bij deze temperaturen.Het mag de pret niet drukken, we mogen ons ding gaan doen. President Morsi heeft het liever niet, maar als we baksiehs betalen mag het weer wel. Tijdens de meditatie hoor ik het grind knisperen wat betekent dat er nog anderen zijn. In plaats van 1 guardian zijn het er inmiddels 3 en allen willen, je raadt het waarschijnlijk al bakshiesh.

Ter afsluiting van deze dag gaan we in de tuin eten van het restaurant dreams of Memnon, met een kampvuur. Mijn vriendin uit Holland heeft inmiddels al de mannen en zonen van Misty afgepakt, hoezo een excessief werkend 2e chakra? Het wordt een dolle avond met lekker eten, veel tranen met tuiten lachen, de dames aan de sjiesha en een mooie volle maan in de leeuw.

Last but not least, een zwoele romantische avond. Dat vonden de muggen blijkbaar ook, want ik ben veelvuldig door hen betast, aangeraakt en gebeten, met flinke bulten tot gevolg. Het mocht de pret niet drukken.

Het Nederlands Voetbal & de Oranje Gekte

Persoonlijk heb ik niks meer met het voetbal en al helemaal niet met de gekte rondom "Oranje" .  Ik weet het, ik maak hier geen vrienden mee, maar dat is dan maar zo. Elke keer sta ik weer verbaasd over hoe de Oranje koorts in de bollen van menig Nederlandse man of vrouw slaat. Hele straten zijn al (sommige een maand van tevoren) voor het festijn gaat beginnen oranje gekleurd.
Dit jaar is HET GROTE VOETBAL EVENEMENT in Charkow of all places, never heard of. Het schijnt in de Oekraïne te liggen. Onze jongens mochten daar niet overnachten, omdat dit politiek niet correct zou zijn. Wel zijn onze voetballers in Polen naar het voormalig vernietigingskamp Auschwitz geweest. Dat is dan wel weer mooi!

 Het had bij onze jongens diepe indruk gemaakt.  Je moet wel van beton of een psychopaat zijn,  wil dit kamp geen indruk maken. Jawel hoor, er is nog een kamp (Polen heeft er velen) vlak bij de Russische grens en die heeft op mij een diepe, maar dan ook een zeer diepe indruk gemaakt. Majdjanek, dit vernietigingskamp is zeker de moeite waard om te bezoeken, niet te vergelijken met Auschwitz. Polen heeft van de voormalige kampen musea gemaakt en ze zijn voor zover ik weet allemaal te  bezichtigen. Mocht er iemand ooit nog eens een horrorfilm willen maken dan kan ik dit  kamp van harte aanbevelen.

 Samen met de Engelen, Gidsen en mijn begeleiders heb ik in 2006 een "rondje" Polen gedaan. Dit is één van mijn meest indrukwekkende reizen geweest waarbij ik mij tijdens mijn verblijf in voormalig Oost-Duitsland en Polen me volledig heb laten "leiden". Dit laatste heeft net als het land een onuitwisbare indruk bij mij achtergelaten. Majdjanek heb ik "bij toeval" gevonden, want de wegbewijzering in Polen was toen niet al te bedt best, net als de wegen trouwens!. Helaas had ik indertijd nog geen digitale camera, maar wel een gewone camera, dus de foto hierboven is van het internet geplukt en in dit geval zonder kraaien. Want toen ik daar aankwam was het vernietigingskamp nagenoeg verlaten en alleen bevolkt door zwermen zwarte kraaien, die in grote getale op het prikkeldraad zaten. Majdjanek ademt wanhoop en de dood uit (voor mij nog meer dan in Auschwitz) waarbij de zwarte kraaien voor een lugubere en sinistere aanblik zorgden. Lange tijd heb ik op dit kamp rondgelopen door de barakken, gaskamers en het prikkeldraad waarbij ik nauwlettend werd gadegeslagen door deze levende wezens met hun kennis van goed en kwaad. De kennis van de kraai is van een hogere orde dan de kennis van de mensheid. 

Maar ik dwaal af. Ooit was ik wel in voor voetbal, maar dat is al heel lang geleden. Dat had wel een beetje te maken met onze Nees. Heimelijk was ik wel een beetje verliefd op de Nees, ik vond hem indertijd  een lekker ding.

 Of er in mijn jeugd ook zoveel oranje op straat was? ik kan het mij echt niet meer herinneren maar volgens mij niet. Wat ik nog wel weet is dat er ooit verwoede pogingen zijn gedaan om aan mij uit te leggen hoe buitenspel nu precies in elkaar stak. Echter men heeft de hoop maar opgegeven, want hoe ik het ook wendde of keerde, ik snapte er geen hout van. Uiteindelijk heb ook ik het maar opgegeven dat dit bijzondere fenomeen nog eens in mijn blonde hoofd zou gaan beklijven.
De laatste (volledige) voetbalwedstrijd die ik gezien heb was tijdens het WK van 1974. Toen Nederland tegen onze aartsrivaal Duitsland moest spelen. Nu ben ik van na de oorlog (gelukkig) maar wel met een klein beetje oorlogssaus overgoten, maar daar heb ik heden ten dage geen last (meer) van. Eerlijk gezegd eigelijk al jaren niet meer. In Argentinië verloor Nederland  deze wedstrijd met 2-1 tegen Duitsland en zowaar een nieuw nationaal trauma was geboren en toen de Nees ook nog eens in het huwelijksbootje stapte met zijn 1e vrouw, was het voor mij eens en voor altijd over en uit met de voetballerij. Mezelf overigens afvragend of zij toen ook al gesolliciteerd had naar de fantastische functie van voetbalvrouw. Kromme tenen krijg ik van deze term, nooit geweten dat ze bij de nationale vacature bank een dergelijke voetbalvrouwenbaan hadden.
Nu in 2012 is de Oranje gekte weer toegeslagen. Als nuchtere uit de klei getrokken Hollandse kan ik het niet ontlopen en aan alle kanten word ik hiermee geconfronteerd. Ga ik boodschappen doen bij de plaatselijke Albert Heijn krijg ik voetbalplaatsje in mijn handen geduwd. Bij een andere grutter poppetjes in het kader van de voetbal. Nog maar te zwijgen van alle oranje produkten zoals jumbo bollen, mijn  vullingen vallen er spontaan van uit als ik alleen al denk aan al die zoetige narigheid. Nog even los van alle kleurstoffen en smaakstoffen. Daar zag ik laatst op tv dat de paprika chips tijdens een evenement als dit de winkels uitvliegen. Hoe is het mogelijk denk ik dan! Maar ja, ik lust niet echt chips, dus dat zal het wel zijn.

Waar ik wel weer heel blij van werd was van de Boeddha die in het riante appartement staat van een goede vriend. Persoonlijk heb ik wel wat met het Boeddhisme en sommige Boeddha beelden vind ik zo mooi. Hij, mijn goede vriend,  is er nogal een van het nuchtere soort, samen hebben wij een voorliefde voor lekker eten, drinken, de Efteling én Eddy Wally. Vooral Eddy moet je een keer meemaken! Maar we delen nog meer. Ooit hebben we samen door Egypte getrokken en hoewel ik volgens hem gewoon een "heks" ben en ik hem beschouw als gewoon "onbewust bekwaam",  staat dit onze vriendschap geenzins in de weg. Tot mijn stomme verbazing heb ik hem  urenlang in een tempel op de grond zien liggen en het was hem ook nog goed bevallen. Wat we niet delen is de liefde voor voetbal. Hij is een Oranje fan en ik deed het zowat in mijn broek toen ik zijn Boeddha op facebook zag. De 1e variant ging nog maar de 2e deed mijn mondhoeken krullen.

  Geweldig toch!!!!

Alleen, helaas mocht het niet baten tot en met heden. Ik heb de conversaties over deze Oranje Boeddha een beetje gevolgd op facebook . Want er deden heel wat suggesties de ronde wat je allemaal met de Boeddha zou kunnen doen om het Nederlands Elftal te laten winnen. Mijn fantasie sloeg ervan op hol!

Persoonlijk weet ik als geen ander dat de andere wereld helpt en veel mogelijk kan maken, maar om een voetbalwedstrijd te winnen moet je gewoon een goeie ploeg hebben. Ik weet het, ik heb geen verstand van voetbal,  maar ik vermoed nu zomaar dat we dit nu nét niet hebben. Maar ondanks dat hebben wij Hollanders wel handelsgeest en laten we (de rest van Nederland) ons massaal in de luren leggen met al die Oranje produkten. Zondag mogen ze weer, zo heb ik begrepen, zucht!

Waarschijnlijk ben ik één van de weinigen die verlangt naar een tijd zonder al die uitzinnige Oranje Fans en dat de jumbo bollen weer gewoon van kleur zijn en dat al de Oranje vlaggetjes weer van de straat gehaald worden. Van mij mag het over en uit zijn met deze voetbalmania.

Het zijn niet alleen de bollen, de chips, de oranje drankjes, t-shirtjes, leeuwtjes, poppetjes, petjes toeters, voetbalmakelaars (hoe verzin je het), transferbedragen waar een paard de hik van krijgt en dan nog maar te zwijgen over al die voetbalvrouwen die ineens in de mode gaan, een eigen lijn krijgen, een eigen talkshow of  gewoon gespot worden in de PC Hooftstraat. Nog maar te zwijgen over ons overheidsgeld dat besteed wordt aan extra blauw op straat bij een voetbalwerdstrijd of het uit elkaar houden van Hooligans. Volgens mij is het mooie van sport dat het verbroedert en het leert je te incasseren, want verlies hoort bij het leven. Jullie begrijpen het zeker al, ik snap echt niets van voetbal!