Tintagel en de rumpsteak

De kaartlegging laat een toren zien voor vandaag, oeps denk ik, welke narigheid komt er nu op mijn pad. Petra en ik zitten er een beetje over te filosoferen. We zien het wel. De auto haal ik op en al snel is alles gepakt en laten wij Glastonbury achter ons. Alles verloopt voorspoedig en na Exeter begint het. De toren wordt duidelijk, het regent Cats' and Dogs, de lucht ziet inktzwart en we zien geen hand voor ogen. Lekker rijden is anders.

In Boscastle is het droog en na een overheerlljke lunch gaan we naar het heksenmuseum. Het valt in de smaak bij de gasten. Het is zekere de moeite waard om een bezoek te brengen.

Tegen het begin van de avond komen we aan in Tintagel en nadat iedereen ingecheckt is, hebben wij wel trek. Een alleraardigste jonge man achter de bar bedient ons. Petra is geïnteresseerd in een rumpsteak en vraagt aan mij wat het is. Geen idee, antwoord ik, en stel de vraag aan de barman. Het is vlees van het rund, zegt hij waarop ik vraag welk de van van de koe. Hij geeft mij z'n allervriendelijkste glimlach en zegt " the most Nice part of the animal". Ze kunnen mij wegdragen na dit antwoord, want ik kom niet meer bij van het lachen. Ja, zeg ik hikkend, dat snap ik dat het lekker vlees is. Petra besluit dan toch maar een Ribeye te bestellen en ik houd het bij een vegetarische maaltijd. Als toetje gaan we voor een Brownie met custard. Goddelijk, zo ook de calorieën, maar morgen weer een dag om het eraf te lopen. 

Wells

Op een steenworp afstand ligt Wells, een leuk plaatsje met een prachtige kathedraal. Maar er is ook nog een andere kerk, die dateert van een aantal eeuwen terug en daar is de energie heel fijn om en te gronden maar ook om snel in een diepe meditatie te komen.

De dienst is net afgelopen en er is veel geroezemoes in de kerk. Het plafond is een plaatje en ik geniet elke keer weer van de aanblik ervan. We gaan in een zijstuk van de kerk zitten en al snel is iedereen " weg" ondanks  de drukte in de kerk. Alsof we in een bel van licht zitten en alles wat we niet nodig hebben voor ons wordt buitengehouden. Mijn beschermengel voel ik naast me staan, maar er laten zich meer engelen zien. We worden door een allervriendelijkste dame uitgenodigd een kopje koffie te komen drinken en al napratend met elkaar hebben we allemaal een soortgelijke ervaring.

De kathedraal is indrukwekkend en omdat ik hoognodig van de sanitaire voorziening gebruik moet maken, snel ik mij alleen door de gangen van de kerk, waarbij ik als het ware door een sluier van de tijd stap en mijzelf zie rennen door de gangen in een lang gewaad. Ik moet mij haasten voor de dienst, want ik ben te laat. Mijn lange jurk wappert en de stof ritselt, en aan mijn voeten zie ik elegante sandaaltjes.

Blij voel ik me en wanneer ik even later de kerk binnentreedt een wanneer heus orgel speelt slaat het kippenvel toe en schiet ik vol. Ontroerd raak ik van de prachtige muziek. We dwalen door de kathedraal en deze kerk maakt op iedereen diepe indruk. 

Chalice Well

Stralend weer is het deze morgen en dus besluit ik nog niet naar Wells te gaan maar het programma om te gooien en naar de tuin te gaan. Het blijkt achteraf de juiste beslissing te zijn.

In de tuin zijn behoorlijk wat mensen en ik sta met stomme verbazing naar een Engelse dame te kijken die hardop staat te blèren in haar mobiele telefoon. Bij de ingang van Chalice Well staat een niet te missen bord, waarop staat dat het een stilte gebied is en dat het niet de bedoeling is dat er mobiel getelefoneerd wordt.

We zoeken een plek op waar we kunnen mediteren en het is weer goed geregeld want we hebben stilte en zon.

De godinnen conferentie zorgt ervoor dat er veel opgedofte dames in de tuin zijn, die allerlei rituelen uitvoeren. 

Ik besluit naar het portaal te gaan, deze plek is bijzonder en goed voelbaar. Wanneer iedereen klaar is wandelen we terug naar het stadje waar we een middag gaan winkelen. Wat in Glastonbury kun je je hart ophalen als je relikwieën zoekt.

Avebury

Zodra ik de gordijnen openschuif, bekruipt mij een gevoel van misnoegzaamheid. Het is namelijk compleet grijs buiten en het regent. Wat nu te doen? Een binnenactiviteit of toch naar Avebury? Het wordt Avebury. De tocht er heen laat ons een prachtig landschap zien en zon! Na een rit van meer dan 1,5 uur komen we bij de Steencirkel aan het is prachtig weer.

We lopen naar de cirkel en eenmaal binnen de cirkel geeft een van de gasten aan direct haar hart te voelen en zo vervolgt zij, " ik word hier blij van". Voor mij is Avebury ook een van mijn favoriete plekken en dat was het al heel wat jaren geleden toen ik er al pendelend en kaartleggend, voor mij toen een geheel onbekende plek, terecht kwam. We voelen de stenen en wandelen op ons gemak naar een plek waar we kunnen mediteren. Er staat nogal wat wind, dus een plekje achter de bomen en  tussen de schapen wordt de meditatiestek voor vandaag.

De meditatie voor vandaag is gericht op heling en er komt het nodige los en wat nog mooier is er mag ook nog een en ander geheeld worden.

De rest van de middag verblijven wee op deze prachtige plek en het kon niet beter, de weergoden waren ons zeer gunstig gezind. Een zonovergoten dag en mooie ervaringen voor de deelnemers. Avebury is opgenomen in de Magical King Arthur Tour van Triade Travel.

Glastonbury abdij en de Tor

Vandaag is de lucht strakblauw en de warmte al goed voelbaar. Mijn hart maakt een sprongetje, jippie, lekker warm, kan niet beter. Opgetogen wandelen wij naar Glastonbury Abbey.

Er zijn toeristen op het terrein. Er lopen gidsen rond in middeleeuwse kledij waaronder een monnik, maar daar wil ik niet echt gebruik van maken omdat ik dan met mijn energie zo naar mijn hoofd getrokken word, dat het mijn waarnemen belemmert. We wandelen het complex op en elke keer als ik er ben ervaar ik weer een gevoel van sereniteit. Overigens, is dat niet het enige want ik ervaar nog veel meer op deze toch bijzondere plek, maar sereniteit is toch wel het allesoverheersende gevoel voor mij.

Petra ervaart iets heel anders, op de plek van St. Thomas Becket's Abbey,  kreeg zij een overweldigend gevoel van daar moeten staan en daar moeten zijn en de tranen stopten niet meer. Meer dan een half uur heeft zij er zeker gestaan en haar engelenkaart die bescherming aangaf, manifesteerde zich binnen hele korte tijd.

Wij zoeken een plek uit waar we kunnen mediteren, die vinden we aan het eind van de ruïne. Om ons heen is een motormaaier in de weer. Ik moet er toch even niet aan denken dat al die grote gazons met een handmaaiertje gedaan zouden moeten worden, alleen al van de gedachten zou ik een accute aanval van hyperventilatie krijgen. Kinderen rennen om ons heen en mensen wandelen in onze omgeving en een klein stukje verderop krijgt een groep toeristen uitleg van een meneer in een middeleeuws kostuum. Hij zal het wel warm hebben met zijn wollen kniekousen. 

Aan " boven" vraag ik om hulp en dan ineens midden in de meditatie zie ik dat alles en iedereen om ons heen weg is. De enige geluiden die er dan nog zijn, is het ruisen van de bladeren en het tjilpen van de vogels. Op het moment dat iedereen klaar is, komen er kinderen aanrennen. Dank jullie wel! We delen onze ervaringen en wandelen nog geruime tijd wat rond op het complex. 

In Glastonbury kun je lekker eten en wij doen ons dan ook tegoed aan een overheerlijke salade.

Dapper als wij zijn, gaan we de Tor beklimmen op deze hete dag. Het was zeker de moeite waard, want het uitzicht is adembenemend. Vroeger was het gebied moeras en ik kan me goed voorstellen dat door al die moerassen dat het een mythisch gebied was. Aan het eind van de dag gaan wij nog een paar uur terug naar de abdij om te genieten van alle geurende planten en bomen en om geplaagd te worden door een verschijning die verstoppertje met ons speelt.

Triade Travel organiseert diverse magische en spirituele reizen. Er wordt gereisd in kleine groepen waardoor er voor iedereen optimaal aandacht is. In tegenstelling tot andere reisorganisaties probeert Triade Travel jouw vakantie zo te plannen, dat er zo min mogelijk vakantietijd verloren gaat met het reizen. Bij ons word je bij voorkeur in de ochtend op of op zijn laatst aan het begin van de middag van de luchthaven opgehaald en voor de terugweg word je niet voor 16.00 uur bij de luchthaven afgezet! Voor meer informatie zie de website of neem contact op met Caroline of Petra. Deze reis wordt begeleid door Caroline Dekker en Petra Portheine.

Glastonbury

Vandaag gaan we naar Bristol, maar voor we het hotel verlaten hebben moet ik eest met mijn zware tas het hele hotel door. Dat zou op zich nog niet zo'n probleem zijn, ware het niet dat er om de paar meter een hoogte verschil is, wat ze opgelost hebben met een paar treden, omhoog, omlaag, weer omhoog, nog eens omhoog, weer een keer omlaag en alsof dat nog niet genoeg was er nog paar extra trapjes aan toe te voegen, gewoon om te pesten! Leuk hoor die oude panden, heel karakteristiek, maar eerlijk is eerlijk is eerlijk het heeft wel wat.

Mijn kamergenote heeft niet geslapen, want zoals zij vanmorgen al zuchtend en kreunend verzuchtte " het was hartstikke druk hier, ze liepen gewoon in de kamer". Wat was ik blij met mijn oordoppen, want dit keer ben ik nergens wakker van geworden, behalve van een paar vroege hotelgasten, die zo nodig hard op de gang moesten praten en zodanig met deuren smeten, dat ik niet meer kon slapen.

In de bijna spiksplinternieuwe auto vervolgen wij onze reis naar Bristol waar we de gasten ophalen. Aangekomen in Glastonbury, zie ik een rondabout wel een aantal keren omdat ik het kruip/door/sluip/weggetje naar het hotel niet kan vinden en  steeds weer naar buiten de stad geleid wordt. Uiteindelijk toch de bewuste parkeerplaats gevonden en ingechecked

in ons hotel midden in het centrum. De kamers zijn prachtig en schoon. Een kamer konden wij niet vinden, want de hotelier stuurde ons naar de 2e verdieping waar de laatste kamer nummer 14 had en wij met sleutel nummer 15 in onze handen stonden, maar kamer 15 in geen velden of wegen te zien was. Het blijkt een etage lager te liggen en  nieuw te zijn. Wanneer wij aan de dis zitten in de middeleeuws aandoende herberg. Je waant je in vervlogen en ziet zo de koetsen met de paarden voor de deur staan waarbij  potige ridders  zich te goed doen aan gerstenat.

Van buiten komt tromgeroffel ons tegemoet en ik zie een uitgedost zooitje ongeregeld aan het hotel voorbijtrekken. Dit kan volgens mij ook alleen maar in Glastonbury plaatsvinden.
Glastonbury is opgenomen in de Magical King Arthur Tour 2014 van Triade Travel.

King Arthur Tour 2013 en heftige planetaire invloeden voorafgaand aanhet vertrek.

In het weekend voor wij naar Engeland gaan  afreizen is er een culminatie geweest van hoge en lage trillingen. Een en ander past ook wel weer bij Glastonbury,

waar eenzelfde soort energieen zijn te vinden. Achter mijn huisje loopt een smal paadje wat ik inmiddels het zottepad heb gedoopt, want aan het eind van dit paadje zitten 2 gekken. Onder de heftige planeetstanden van Uranus vierkant Pluto en Mars, en Pluto in oppositie met Mars en nog meer fraais zie ik een van dames steeds gekker worden, wat Inmiddels heeft geleid tot het binnenwerpen van dreigbrieven ( met het mooie weer stond de deur open ) en scheldkannonades van haar zijde. 

Ik mediteer mij suf om maar vooral ZEN te blijven, maar wat afgelopen zondag niet helemaal lukte. Een van haar dreigbrieven zag ik belanden over de schutting en viel op het paadje in mijn tuin. Zo, dacht ik nog, die raap ik straks wel op voor het verzamelen van bewijs. Echter de gek had niet gedacht dat ik er was en besloot om onuitgenodigd en ongevraagd mijn afgesloten tuin te betreden. Zen was ineens weg en ik stoof naar buiten. Ik sommeerde haar mijn tuin te verlaten. Als een roofvolgel met een natgeregend en in de rui zijn veren pak staart ze me achter haar brillenglazen aan en het enige wat ik zie, is het gif wat uit haar mond komt.

Mijn luistermodus, die meestal aanstaat is afgezet en er komt van het gif niets meer binnen. Ze blijft gewoon staan en maakt geen enkele aanstalten om te vertrekken en nadat ik het haar nog een keer mededeel dat ze " moet moven" spuwt ze haar gif gewoon door, waarbij ik haar zachtjes bij de arm neem, zoals ik dat met een onhandelbare kleuter zou doen en dirigeer haar de tuin uit en smijt de tuindeur met een smak dicht. Niks ZEN, de adrenaline vliegt mijn fontanel uit. Zo dan Dekker, dat was een weinig verlichte handeling, denk ik nog. Maar het is nog niet af, want even over zessen komt ze haar gif weer spugen en nu dan wel door mijn openstaande deur. Ik negeer het, en deze ochtend terwijl ik op het punt sta te vertrekken staat ze me zelfs op te wachten. Uitdagend komt ze op me aflopen en begint mij van alles te verwensen en terwijl ik door loop en haar alleen maar aankijk, trekt zij zich terug in het zottepaadje, om ter afsluiting mij een handkus toe te werpen en mede te delen, dat ze hoopt dat ik nooit meer terugkomen dat het vliegtuig verongelukt. 

Opgewekt vervolg ik mijn weg om met Petra de vlucht naar Bristol te nemen. Alles verloopt voorspoedig, op een kleine korte hevige turbulentie na waarbij de stewardess bijna gelanceerd wordt en zetten wij veilig voet aan wal aan de andere kant van de plas. 

Het landschap is prachtig en wat is het hier groen, maar even daarna weten wij ook waarom. Genietend van een chicken curry bij the Prince of Waterloo zien wij een lucht aankomen die zwarter is dan zwart. De sluizen worden opengezet en de weg verandert in een rivier. Daarom is het hier dus zo groen. In Yeovil ( wat ik natuurlijk verkeerd uitsprak ) zien wij 1 rondabout wel 15 keer, we kunnen het bewuste straatje achter het hotel niet vinden. De Engelsen zouden de Engelsen niet zijn als ze ons heel behulpzaam de weg zouden wijzen waarop wij op de plaats van bestemming aangekomen zijn. Het hotel is middeleeuws en kent vele gangen en nog meer trapjes. Met nog een maar nieuwe kunstknie te

gaan maken wij de fles wijn maar op onze kamer open?