Engelse, Ierse en Schotse Sferen

Een vriendin vroeg mij of ik zin had om mee te gaan naar een folkfestival in de Doelen. Dat leek mij wel wat, a) is het altijd met haar gezellig en b) een avondje uit zag ik ook wel zitten. Het was voor mij echt een eeuwigheid geleden dat ik in de Doelen in Rotterdam ben geweest. Wat ik mij ervan kon herinneren was dat het indertijd wel een bepaalde uitstraling had.

Wij liepen al kletsend door de stad en ook hier viel het mij op dat de crisis flink heeft huisgehouden. Winkelpanden staan leeg en sommigen zijn zelfs met papier dichtgeplakt. Het geheel maakt een wat armoedige indruk. Het doelencafé is eveneens gesloten, dichtgetimmerd met een soort van kartonnen borden, dat zal het vast niet zijn, maar zo zag het er wel uit.

Eenmaal binnen, valt het mij op dat het ook hier het niet meer is wat het geweest is, maar wat mij vooral opvalt is dat het energetisch enorm vervuild is. Mijn vriendin heeft allemaal niets met die hocus pocus van mij, dus houd ik wijselijk mijn mond van wat ik waarneem. De sfeer is ontspannen en er zijn diverse workshops waar je met life muziek het Ierse dansen kunt leren. Heel leuk en de muziek klinkt goed. Wij kijken elkaar veelbetekenend aan, want de zweetlucht in de ruimte waar de workshop gehouden wordt, is niet te harden en wij besluiten dan ook vooral snel naar een andere ruimte te gaan.

Het is druk, daar waar het eten en drinken verkrijgbaar is, en ik kijk mijn ogen uit. Het is alsof ik in Glastonbury ben beland. Mensen van alle leeftijden zijn gekleed in een hippyachtige outfits en ook mannen in Schotse kilts ontbreken niet. Het is alsof ik in een andere wereld ben beland. Een wereld waarbij het publiek in hun eigen verhaal zit, compleet met bijpassende kleding en haardracht en dit alles passend bij en voor een Folkfestival. "Zien wij er nu ook zo uit"? vraag ik aan mijn vriendin. "volgens mij niet hoor", is haar antwoord, waarbij zij met moeite een lach onderdrukt.

Voor ons loopt een echtpaar voorbij, zo inschattend zijn zij beiden eind 50 begin 60. Ze hebben een zelfde soort energie. Hij, te dik parmantig lopend met zijn veel te dikke buik naar voren gericht en zij, op een net te korte afstand achter hem aanlopend. Zijn haar is compleet grijs, iets te lang, en nét niet meer in model, en hij heeft een grijs baardje met een klein vlechtje. Dit vlechtje bungelt een soort van wormvormig aanhangsel onder aan het baardje. Het beeld van een geit verschijnt voor mijn geestesoog. Zou dat het spirituele signaal zijn dat ik inmiddels in het jaar van de Geit ben beland??? Later kom ik de man nog diverse malen tegen, maar het beeld van de geit en de telkens opkomende neiging om in de lach te schieten raak ik niet meer kwijt. Tja, dat ego wil zich onderscheiden en ik bemerk bij mezelf dat ik hierover allerlei gedachtes en overtuigingen heb.

Wij besluiten naar het optreden van Meave te gaan. Voor mij is alles nieuw en ik laat mij graag verrassen. Nou een verrassing was het zeker.

Naast mij op de 1e rij zit een man in Schotse kledij. Naast mijn vriendin zit een enthousiaste Rotterdamse die speciaal naar dit Folkfestival is gekomen om HAAR te zien en horen optreden. Zij vertelt lyrisch over Meave en zodra deze nagtegaal begint te zingen snap ik ook waarom. Wat een stem heeft deze vrouw, prachtig! Zij krijgt een staande ovatie, waarbij de Schot, wat gewoon een onvervalste Rotterdammer blijkt te zijn, door het iets te enthousiaste opstaan met zijn kilt aan de stoel blijft hangen. De ongemakkelijke situatie zorgt ervoor dat ik strak voor mij uit blijf kijken naar de 5 koppige band omdat ik anders bang ben dat ik helemaal mijn lachen niet meer kan inhouden. Het lijkt wel een klucht waar we in zijn beland.

Als we aan een tafeltje van ons spawater zitten te genieten zien wij tegenover ons een paar Engelse mannen zitten. Bier glazen houdend in hun handen en dat niet alleen, ze hebben ook de advokaat ontdekt. De Doelen verkoopt geen advokaat, dus was het ongetwijfeld een BYO. Een waxinelichthouder dient als advokaatglaasje. Vol verbazing sla ik het tafereel gade.

Het leuke van het concept in de Doelen is dat er diverse optredens en workshops zijn gedurende deze avond en wij besluiten naar het optreden van Steeleye Span te gaan. Bij mij waren ze bekend met de hit all around my hat. Een leuk nummer uit 1973. De zaal zit bomvol en de band is nog even alle instrumenten aan het stemmen. Ze zijn allemaal wat ouder geworden, zwaarder, veel lang en grijs haar en vooral in de hippy tijd blijven hangen. Het volume is mij wat te hard, de eerste 2 songs zijn absoluut niet mijn smaak en ik blijk zeker niet de enige te zijn. We besluiten op te stappen en eenmaal buiten de zaal hebben mijn oren rust. Op naar huis, het was een geslaagde avond, maar eer het zover was moesten wij eerst nog wat ruimtes met  dampende, dansende en stinkende mensen trotseren.

Aanbieding voor de Magical King Arthur Tour geldig tot 1.2.2014

Magical King Arthur Tour

Ook vorig jaar zijn we weer naar het oude Avalon geweest tijdens de Magical King Arthur Tour. Het is en blijft een bijzondere reis. We maken de 8-daagse reis altijd met gedreven, kleurrijke personen die het leuk vinden om het spoor van King Arthur te volgen. Dat doen we onder andere met dagelijkse meditaties die we specifiek richten op de omgeving, natuur, de energie en het verhaal van King Arthur. Een Inspirerende reis de gepland staat voor 2014, op 2 augustus 2014 vanaf Bristol Airport.

                                            

We ervaren in het bijzondere stadje Glastonbury het mysterie en de magie. In de vele winkeltjes vind je de sporen naar de Goden, Godinnen, Druïden, Heksen, de Kelten, de Middeleeuwen en het rijk van de feeën, elfjes, eenhoorns en draken.

 

Triade Travel maakt tijdens deze reis gebruik van één van de leylijnen. Daarnaast bezoeken we Glastonbury Abbey, Avebury met de steencirkel,  maar ook één van de oudste bronnen van Engeland met helende krachten Chalice Well en het "heiligdom" waar je de symboliek, heilige geometrie en het genezende water vindt in de tuinen. Wells, staat op het programma en vanuit het graafschap Somerset reizen we naar Tintagel & Boscastle in Cornwall.

In Tintagel vinden we het kasteel van King Arthur en de grot van Merlijn, schitterend gelegen aan de Atlantische Oceaan. In het nabijgelegen Boscastle bezoeken we het Museum of Witchcraft.

                                                                     

Vertrek: 2  t/m 9 augustus 2014 vanaf Bristol Airport

Prijs: € 1.290,--

Vroegboekkorting: € 75,-- wanneer je voor 1.2. 2015 boekt én aanbetaald.

Inclusief: toeslagen hoogseizoen, 7 overnachtingen op basis van gedeelde kamers inclusief ontbijt, transfers genoemd in programma, entreegelden genoemd in programma en begeleiding.

Exclusief: vlucht, alle overige maaltijden, persoonlijke uitgaven en optionele excursies.

Verplicht: annuleringsverzekering & reis/ziektekostenverzekering.

 

Vliegticket: bij het boeken van je vliegticket let op: aankomen op Bristol rond 13.00 uur (niet eerder) en bij vertrek je terugvlucht boeken vanaf Bristol niet vóór 16.00 uur!

Begeleiding: Caroline Dekker , Petra Portheine en/of Loes Blok.

 

 

Merry X Mas

Dit jaar wordt Kerstmis een beetje anders dan de anderen jaren. Normaliter ben ik met een groep in de Westelijke Woestijn en breng 1e kerstdag door in een warm water bad, omringd door bomen en palmen met hun ruisende bladeren, de zon verwarmend en dit alles bij elkaar zorgt ervoor dat mijn lichaam en geest zich volkomen ontspannen. Lorraine ontmoet ik elk jaar in Egypte, want samen hebben wij een voorliefde voor de tempels, de tombes en de krachtplekken in en rond Luxor. In Engeland hebben ze de vluchten naar Luxor volledig gestaakt, alleen via Heathrow kan nog gevlogen worden. We hebben elkaar sinds 2011 niet meer gezien, dus werd het weer een keertje tijd voor een life ontmoeting.

 

Zo gezegd zo gedaan en een paar dagen voor Kerstmis land ik dan ook in de East Midlands. Het is reeds aarde donker zo aan het eind van de middag.. Eenmaal buiten de luchthaven staat er een snijdende koude wind (oh.....ik mis de warmwaterbaden zo) en Lorraine heeft een vriendin meegebracht om me mee op te halen. Het weerzien is allerhartelijkst. Gemma is er eentje die met een zwaar accent spreekt en dat niet alleen het gaat in zo'n snel tempo, dat ik even alle zeilen bij moet zetten om het te kunnen volgen. Lorraine zit geconcentreerd achter het stuur en Gemma ratelt op de achterbank. Het regent en zo vervolgt Gemma enthousiast, er is ook sneeuw voorspeld. Nee, hè, spreek ik hardop uit, daar zit nu helemaal niet op te wachten. Ze had het nog niet gezegd en de natte sneeuw komt uit de hemel zetten, het is druk op de M1. Lorraine mist een afslag en beland op de M1 richting het zuiden, terwijl we naar het noorden moeten en de stress slaat toe. Het enige gevolg is dat we hier in Engeland een aantal mijlen omrijden, omdat het hier nu eenmaal wat uitgestrekter en groter is dan in Nederland, maar eenmaal weer op de goede weg, ontspant zij zichtbaar en vertelt Gemma honderduit over het avontuur in een spookhotel.

 

In een van de meest haunted hotels heeft zij met haar geliefde een overnachting gehad. En zo vervolgt zij op wat meer fluisterende toon "it was really scary". Met een mobiele telefoon hadden ze opnames gemaakt van de geesten die in hun kamer rondspookten en zo vervolgt Gemma met bijna overslaande stem "ze kwamen op ons af". I will show you when we are at home, it is on the internet. Het lijkt me wel wat zo'n overnachting in een spookhotel. Eenmaal thuis laat ze mij het filmpje zien en ik ben onder de indruk.

 

 

We gaan de volgende dag de stad in en het is een gekkenhuis, de Engelsen doen veel aan Kerstmis en iedereen is druk in de weer met het kopen van cadeautjes en de kerstboodschappen. Zowel kinderen als volwassen dossen zich uit met kerstattributen. Ik waan mij even weer in Glastonbury.

Later die dag ontmoeten we Hazel, ook zij heeft Egypte verlaten. Voor hoe lang? No idea,  Ook zij weet het niet, maar net als ik hebben we toch het gevoel dat het nog wel eens een paar jaar zou kunnen duren voor we weer terug zijn. Ze ziet er prachtig uit. Nog nooit heb ik haar zo gezien, zelfs niet in Egypte. Blijkbaar doet de thuiskomst in England haar veel goed. Het is heerlijk om met elkaar herinneringen op te halen.

 

Het wordt steeds drukker in de pub waar we zitten, de live muziek maakt het bijna onmogelijk elkaar nog te verstaan en de kinderen raken steeds meer buiten zinnen. Er is een soort van Kerstmanhuis gemaakt, de mensen staan met hun kinderen in de rij om Santa Claus te ontmoeten. Een soort van Sinterklaashuis maar dan anders. Voor mij een nieuw fenomeen, maar zo gaat dat hier.
Merry X Mas allemaal.

 

 

 

Tintagel en de rumpsteak

De kaartlegging laat een toren zien voor vandaag, oeps denk ik, welke narigheid komt er nu op mijn pad. Petra en ik zitten er een beetje over te filosoferen. We zien het wel. De auto haal ik op en al snel is alles gepakt en laten wij Glastonbury achter ons. Alles verloopt voorspoedig en na Exeter begint het. De toren wordt duidelijk, het regent Cats' and Dogs, de lucht ziet inktzwart en we zien geen hand voor ogen. Lekker rijden is anders.

In Boscastle is het droog en na een overheerlljke lunch gaan we naar het heksenmuseum. Het valt in de smaak bij de gasten. Het is zekere de moeite waard om een bezoek te brengen.

Tegen het begin van de avond komen we aan in Tintagel en nadat iedereen ingecheckt is, hebben wij wel trek. Een alleraardigste jonge man achter de bar bedient ons. Petra is geïnteresseerd in een rumpsteak en vraagt aan mij wat het is. Geen idee, antwoord ik, en stel de vraag aan de barman. Het is vlees van het rund, zegt hij waarop ik vraag welk de van van de koe. Hij geeft mij z'n allervriendelijkste glimlach en zegt " the most Nice part of the animal". Ze kunnen mij wegdragen na dit antwoord, want ik kom niet meer bij van het lachen. Ja, zeg ik hikkend, dat snap ik dat het lekker vlees is. Petra besluit dan toch maar een Ribeye te bestellen en ik houd het bij een vegetarische maaltijd. Als toetje gaan we voor een Brownie met custard. Goddelijk, zo ook de calorieën, maar morgen weer een dag om het eraf te lopen. 

Chalice Well

Stralend weer is het deze morgen en dus besluit ik nog niet naar Wells te gaan maar het programma om te gooien en naar de tuin te gaan. Het blijkt achteraf de juiste beslissing te zijn.

In de tuin zijn behoorlijk wat mensen en ik sta met stomme verbazing naar een Engelse dame te kijken die hardop staat te blèren in haar mobiele telefoon. Bij de ingang van Chalice Well staat een niet te missen bord, waarop staat dat het een stilte gebied is en dat het niet de bedoeling is dat er mobiel getelefoneerd wordt.

We zoeken een plek op waar we kunnen mediteren en het is weer goed geregeld want we hebben stilte en zon.

De godinnen conferentie zorgt ervoor dat er veel opgedofte dames in de tuin zijn, die allerlei rituelen uitvoeren. 

Ik besluit naar het portaal te gaan, deze plek is bijzonder en goed voelbaar. Wanneer iedereen klaar is wandelen we terug naar het stadje waar we een middag gaan winkelen. Wat in Glastonbury kun je je hart ophalen als je relikwieën zoekt.

Glastonbury abdij en de Tor

Vandaag is de lucht strakblauw en de warmte al goed voelbaar. Mijn hart maakt een sprongetje, jippie, lekker warm, kan niet beter. Opgetogen wandelen wij naar Glastonbury Abbey.

Er zijn toeristen op het terrein. Er lopen gidsen rond in middeleeuwse kledij waaronder een monnik, maar daar wil ik niet echt gebruik van maken omdat ik dan met mijn energie zo naar mijn hoofd getrokken word, dat het mijn waarnemen belemmert. We wandelen het complex op en elke keer als ik er ben ervaar ik weer een gevoel van sereniteit. Overigens, is dat niet het enige want ik ervaar nog veel meer op deze toch bijzondere plek, maar sereniteit is toch wel het allesoverheersende gevoel voor mij.

Petra ervaart iets heel anders, op de plek van St. Thomas Becket's Abbey,  kreeg zij een overweldigend gevoel van daar moeten staan en daar moeten zijn en de tranen stopten niet meer. Meer dan een half uur heeft zij er zeker gestaan en haar engelenkaart die bescherming aangaf, manifesteerde zich binnen hele korte tijd.

Wij zoeken een plek uit waar we kunnen mediteren, die vinden we aan het eind van de ruïne. Om ons heen is een motormaaier in de weer. Ik moet er toch even niet aan denken dat al die grote gazons met een handmaaiertje gedaan zouden moeten worden, alleen al van de gedachten zou ik een accute aanval van hyperventilatie krijgen. Kinderen rennen om ons heen en mensen wandelen in onze omgeving en een klein stukje verderop krijgt een groep toeristen uitleg van een meneer in een middeleeuws kostuum. Hij zal het wel warm hebben met zijn wollen kniekousen. 

Aan " boven" vraag ik om hulp en dan ineens midden in de meditatie zie ik dat alles en iedereen om ons heen weg is. De enige geluiden die er dan nog zijn, is het ruisen van de bladeren en het tjilpen van de vogels. Op het moment dat iedereen klaar is, komen er kinderen aanrennen. Dank jullie wel! We delen onze ervaringen en wandelen nog geruime tijd wat rond op het complex. 

In Glastonbury kun je lekker eten en wij doen ons dan ook tegoed aan een overheerlijke salade.

Dapper als wij zijn, gaan we de Tor beklimmen op deze hete dag. Het was zeker de moeite waard, want het uitzicht is adembenemend. Vroeger was het gebied moeras en ik kan me goed voorstellen dat door al die moerassen dat het een mythisch gebied was. Aan het eind van de dag gaan wij nog een paar uur terug naar de abdij om te genieten van alle geurende planten en bomen en om geplaagd te worden door een verschijning die verstoppertje met ons speelt.

Triade Travel organiseert diverse magische en spirituele reizen. Er wordt gereisd in kleine groepen waardoor er voor iedereen optimaal aandacht is. In tegenstelling tot andere reisorganisaties probeert Triade Travel jouw vakantie zo te plannen, dat er zo min mogelijk vakantietijd verloren gaat met het reizen. Bij ons word je bij voorkeur in de ochtend op of op zijn laatst aan het begin van de middag van de luchthaven opgehaald en voor de terugweg word je niet voor 16.00 uur bij de luchthaven afgezet! Voor meer informatie zie de website of neem contact op met Caroline of Petra. Deze reis wordt begeleid door Caroline Dekker en Petra Portheine.

Glastonbury

Vandaag gaan we naar Bristol, maar voor we het hotel verlaten hebben moet ik eest met mijn zware tas het hele hotel door. Dat zou op zich nog niet zo'n probleem zijn, ware het niet dat er om de paar meter een hoogte verschil is, wat ze opgelost hebben met een paar treden, omhoog, omlaag, weer omhoog, nog eens omhoog, weer een keer omlaag en alsof dat nog niet genoeg was er nog paar extra trapjes aan toe te voegen, gewoon om te pesten! Leuk hoor die oude panden, heel karakteristiek, maar eerlijk is eerlijk is eerlijk het heeft wel wat.

Mijn kamergenote heeft niet geslapen, want zoals zij vanmorgen al zuchtend en kreunend verzuchtte " het was hartstikke druk hier, ze liepen gewoon in de kamer". Wat was ik blij met mijn oordoppen, want dit keer ben ik nergens wakker van geworden, behalve van een paar vroege hotelgasten, die zo nodig hard op de gang moesten praten en zodanig met deuren smeten, dat ik niet meer kon slapen.

In de bijna spiksplinternieuwe auto vervolgen wij onze reis naar Bristol waar we de gasten ophalen. Aangekomen in Glastonbury, zie ik een rondabout wel een aantal keren omdat ik het kruip/door/sluip/weggetje naar het hotel niet kan vinden en  steeds weer naar buiten de stad geleid wordt. Uiteindelijk toch de bewuste parkeerplaats gevonden en ingechecked

in ons hotel midden in het centrum. De kamers zijn prachtig en schoon. Een kamer konden wij niet vinden, want de hotelier stuurde ons naar de 2e verdieping waar de laatste kamer nummer 14 had en wij met sleutel nummer 15 in onze handen stonden, maar kamer 15 in geen velden of wegen te zien was. Het blijkt een etage lager te liggen en  nieuw te zijn. Wanneer wij aan de dis zitten in de middeleeuws aandoende herberg. Je waant je in vervlogen en ziet zo de koetsen met de paarden voor de deur staan waarbij  potige ridders  zich te goed doen aan gerstenat.

Van buiten komt tromgeroffel ons tegemoet en ik zie een uitgedost zooitje ongeregeld aan het hotel voorbijtrekken. Dit kan volgens mij ook alleen maar in Glastonbury plaatsvinden.
Glastonbury is opgenomen in de Magical King Arthur Tour 2014 van Triade Travel.

King Arthur Tour 2013 en heftige planetaire invloeden voorafgaand aanhet vertrek.

In het weekend voor wij naar Engeland gaan  afreizen is er een culminatie geweest van hoge en lage trillingen. Een en ander past ook wel weer bij Glastonbury,

waar eenzelfde soort energieen zijn te vinden. Achter mijn huisje loopt een smal paadje wat ik inmiddels het zottepad heb gedoopt, want aan het eind van dit paadje zitten 2 gekken. Onder de heftige planeetstanden van Uranus vierkant Pluto en Mars, en Pluto in oppositie met Mars en nog meer fraais zie ik een van dames steeds gekker worden, wat Inmiddels heeft geleid tot het binnenwerpen van dreigbrieven ( met het mooie weer stond de deur open ) en scheldkannonades van haar zijde. 

Ik mediteer mij suf om maar vooral ZEN te blijven, maar wat afgelopen zondag niet helemaal lukte. Een van haar dreigbrieven zag ik belanden over de schutting en viel op het paadje in mijn tuin. Zo, dacht ik nog, die raap ik straks wel op voor het verzamelen van bewijs. Echter de gek had niet gedacht dat ik er was en besloot om onuitgenodigd en ongevraagd mijn afgesloten tuin te betreden. Zen was ineens weg en ik stoof naar buiten. Ik sommeerde haar mijn tuin te verlaten. Als een roofvolgel met een natgeregend en in de rui zijn veren pak staart ze me achter haar brillenglazen aan en het enige wat ik zie, is het gif wat uit haar mond komt.

Mijn luistermodus, die meestal aanstaat is afgezet en er komt van het gif niets meer binnen. Ze blijft gewoon staan en maakt geen enkele aanstalten om te vertrekken en nadat ik het haar nog een keer mededeel dat ze " moet moven" spuwt ze haar gif gewoon door, waarbij ik haar zachtjes bij de arm neem, zoals ik dat met een onhandelbare kleuter zou doen en dirigeer haar de tuin uit en smijt de tuindeur met een smak dicht. Niks ZEN, de adrenaline vliegt mijn fontanel uit. Zo dan Dekker, dat was een weinig verlichte handeling, denk ik nog. Maar het is nog niet af, want even over zessen komt ze haar gif weer spugen en nu dan wel door mijn openstaande deur. Ik negeer het, en deze ochtend terwijl ik op het punt sta te vertrekken staat ze me zelfs op te wachten. Uitdagend komt ze op me aflopen en begint mij van alles te verwensen en terwijl ik door loop en haar alleen maar aankijk, trekt zij zich terug in het zottepaadje, om ter afsluiting mij een handkus toe te werpen en mede te delen, dat ze hoopt dat ik nooit meer terugkomen dat het vliegtuig verongelukt. 

Opgewekt vervolg ik mijn weg om met Petra de vlucht naar Bristol te nemen. Alles verloopt voorspoedig, op een kleine korte hevige turbulentie na waarbij de stewardess bijna gelanceerd wordt en zetten wij veilig voet aan wal aan de andere kant van de plas. 

Het landschap is prachtig en wat is het hier groen, maar even daarna weten wij ook waarom. Genietend van een chicken curry bij the Prince of Waterloo zien wij een lucht aankomen die zwarter is dan zwart. De sluizen worden opengezet en de weg verandert in een rivier. Daarom is het hier dus zo groen. In Yeovil ( wat ik natuurlijk verkeerd uitsprak ) zien wij 1 rondabout wel 15 keer, we kunnen het bewuste straatje achter het hotel niet vinden. De Engelsen zouden de Engelsen niet zijn als ze ons heel behulpzaam de weg zouden wijzen waarop wij op de plaats van bestemming aangekomen zijn. Het hotel is middeleeuws en kent vele gangen en nog meer trapjes. Met nog een maar nieuwe kunstknie te

gaan maken wij de fles wijn maar op onze kamer open?