Groen Ierland

Vandaag weet ik ineens weer waarom Ierland zo groen is. Na een heerlijk ontbijt en een allerhartelijkst afscheid van de bazin van de Inn rijden wij richting het Westen. We vertrokken met miezer, maar dat veranderde al snel in veel tot overmatige regen. Echt lekker rijden is dat niet. We gaan op weg naar Gouganebarra, dat is een pelgrimsoord, maar voor dat er waar zijn, bezoeken we eerst nog een Steencirkel. Kealkill is prachtig, hooggelegen en kan alleen te voet worden bereikt. Het regent pijpenstelen, dus het nodigt niet echt uit om daar eens uitgebreid te gaan zitten. Voor de Steencirkel zien wij een graafmachine staan en al lacherig zegt Loes, " kijk ze zijn hem aan het maken".  De plek voelt voor ons goed, maar we rijden weer terug naar het dorp en stappen uit bij Carriganass.

Een restant van vervlogen tijden, de aanblik is schitterend. 

Op naar Gouganebarra, het blijft regenen en wanneer we daar arriveren, zien we een klein kerkje op een eilandje liggen.

Na de koffie bezoeken we het kerkje en we boffen, we zijn alleen en kunnen daar mediteren. De energie stroomt volop en geeft ook beweging. Het is een fijne plek. Wanneer we klaar zijn, guts het water uit de hemel en komen we doorwaternat bij de auto aan ( nog geen minuut lopen). Onze weg vervolgen we naar Tipperary en omgeving. Al druipend zit ik achter het stuur en zet de verwarming aan om een beetje droog te worden.

Het wordt een lange dag, met vele mooie wegen, met alleen maar regen en nog meer regen, wat behoorlijk vermoeiend rijden is. Eind van de dag in de B & B kan ik geen regen meer zien en gelukkig is het nu dan ook droog. 

Het klimaat van Ierland Ierland heeft net als Nederland een zeeklimaat met milde winters en relatief koele zomers. Extremen wat betreft temperatuur komen niet veel voor. In de zomer komt de temperatuur niet zo vaak boven de 25 graden uit en echt winters weer komt langs de kusten weinig voor. Mei en Juni zijn de maanden waarin de minste neerslag valt. Regen valt er dus regelmatig en vooral in het westen. Net als bij ons in Nederland is het altijd maar afwachten en hopen dat het vooral droog blijft gedurende de zomermaanden. Omdat de meeste depressies richting Europa aangevoerd worden via een westelijke stroming vanaf de Atlantische Oceaan, is Ierland regelmatig het eerste land waar een regendepressie overheen trekt krijgt. Dit land krijgt te maken met bovengemiddelde hoeveelheden regen. Dat is vrijwel het hele jaar zo, hoewel in de zomer het onder invloed van sterke hogedrukgebieden ten oosten van Ierland vrij lange periodes droog kan zijn. De lucht in Ierland wordt dan over het Kanaal aangevoerd uit zuidelijke tot zuidoostelijke richting vanaf Frankrijk en bevat dan vaak warme en droge lucht.

Stormen Door de ligging van Ierland ten westen van Engeland en het vasteland van Europa heeft de wind vaak vrij spel. De kans op harde wind en stormen is in Ierland daarom redelijk hoog. Vooral ook in het Noorden en Noord Westen van Ierland. Groen en grijs is het er, De westelijke delen van Ierland zijn het natste. De natuur is daarom vaak indrukwekkend groen, zeker als er een sterk contrast is met zeer aanwezige donkergrijze luchten met een vleugje zon erdoor. Dat zijn de dagen dat fotografen maar foto's blijven schieten, geïnspireerd dat ze zijn door de overweldigende natuur. In de wintermaanden kan het echter erg somber worden en soms gebeurt het dat er over een periode van twee weken bijna geen uurtje zonneschijn genoteerd wordt.

Ierland, een land om te relaxen

De vlucht naar Cork verliep voorspoedig, maar tijdens onze meditatie waren Loes en ik bijna weggetikt. Het zou kunnen zijn dat het te maken had met het feit dat we heel vroeg op moesten staan, voor deze ochtend vlucht. Eenmaal op de luchthaven zie ik bij de douane maar liefst drie zuilen staan, een blauwe, een groene en een rode. Die zuilen staan voor 3 paden waarlangs de reiziger zijn weg naar de uitgang kan vinden, al naar gelang uit welk land de reiziger komt en al dan niet iets aan te geven heeft. De totale breedte over die 3 paden was maar liefst 5 meter, waarop ik dacht, kan dat niet met 1 pad? Blauw was voor de eu residents en nog wat gepeupel, groen voor de non residents en nog wat andere landen en rood voor als je het niet meer wist. Althans dat stond er ook bij. Wij stonden wat te bakkeleien onder welke kleur wij nu vielen en de oplettende douanier zag mij wijzen naar de blauwe zuil en nodigde ons allervriendelijkst uit vooral zijn paadje te nemen. Wat wij dan ook deden, wat wij zijn per slot van rekening eu residents, hoewel ik mij meer een wereldburger voel, zonder wat aan te hoeven geven.

Een auto was snel geregeld en ik sjeesde van de luchthaven af, een groen ziende Loes naast me zittend in de doodsangst omdat ik links reed. " wat doe je nou"? Vroeg Loes, waarop ik de rem intrapte, geen erg hebbend dat deze auto  rembekrachtiging heeft ( wat ik met mijn paard en wagen thuis niet gewend ben) en wij door de bescherming van de veiligheidsriemen nog net niet met ons hoofd door de vooruit schoten. Wat is er aan de hand, vraag ik nog, niet snappend waar het over gaat? Je rijdt aan de verkeerde kant van de weg. Waarop ik m'n wenkbrauwen frons en Loes zich realiseert dat we in Ierland zijn. Het is even wennen. 

Wij scheuren door het schitterendere landschap. Smalle landweggetjes, baaien, gekleurde huizen vallen ons ten deel. In Rosscarberry is het de bedoeling dat we er zijn en niet zijn.

We komen er al snel achter dat we er niet gaan slapen, want onze gidsen leiden ons naar een leuke Inn, die al generaties lang wordt gerund door een en een zelfde familie. De kamer is enorm met een beetje vergane glorie, maar het voelt helemaal goed. 

In Rosscarberry spreekt een man ons aan, die naar hij later vertelt zich eenzaam voelt en verlegen zit om een praatje. Waarop ik in het Nederlands tegen Loes zeg, " daar heb ik nou net mijn werk van gemaakt". Hij neemt ons mee naar een tombe en hij kletst aan een stuk door en nog niet helemaal gewend aan het Ierse accent, begrijp ik er in ieder geval niet zoveel van. Maar Loes werd van harte uitgenodigd om bij hem thuis te komen, wat zij vriendelijk maar zeer stellig afwees. Hij besloot maar te gaan dansen, in de enige locale uitgaansgelegenheid. 

De Steencirkel Drombeg is er eentje waar we heel blij van worden. Evenals de Keltische kookpot van fulacht fiadh, waar ik direct op afliep zonder te weten dat dit het was. Een mooie lichte plek. Eenmaal terug in de Inn, bestellen we koffie en thee en genieten na van deze mooie dag.

Tintagel en de rumpsteak

De kaartlegging laat een toren zien voor vandaag, oeps denk ik, welke narigheid komt er nu op mijn pad. Petra en ik zitten er een beetje over te filosoferen. We zien het wel. De auto haal ik op en al snel is alles gepakt en laten wij Glastonbury achter ons. Alles verloopt voorspoedig en na Exeter begint het. De toren wordt duidelijk, het regent Cats' and Dogs, de lucht ziet inktzwart en we zien geen hand voor ogen. Lekker rijden is anders.

In Boscastle is het droog en na een overheerlljke lunch gaan we naar het heksenmuseum. Het valt in de smaak bij de gasten. Het is zekere de moeite waard om een bezoek te brengen.

Tegen het begin van de avond komen we aan in Tintagel en nadat iedereen ingecheckt is, hebben wij wel trek. Een alleraardigste jonge man achter de bar bedient ons. Petra is geïnteresseerd in een rumpsteak en vraagt aan mij wat het is. Geen idee, antwoord ik, en stel de vraag aan de barman. Het is vlees van het rund, zegt hij waarop ik vraag welk de van van de koe. Hij geeft mij z'n allervriendelijkste glimlach en zegt " the most Nice part of the animal". Ze kunnen mij wegdragen na dit antwoord, want ik kom niet meer bij van het lachen. Ja, zeg ik hikkend, dat snap ik dat het lekker vlees is. Petra besluit dan toch maar een Ribeye te bestellen en ik houd het bij een vegetarische maaltijd. Als toetje gaan we voor een Brownie met custard. Goddelijk, zo ook de calorieën, maar morgen weer een dag om het eraf te lopen. 

Wells

Op een steenworp afstand ligt Wells, een leuk plaatsje met een prachtige kathedraal. Maar er is ook nog een andere kerk, die dateert van een aantal eeuwen terug en daar is de energie heel fijn om en te gronden maar ook om snel in een diepe meditatie te komen.

De dienst is net afgelopen en er is veel geroezemoes in de kerk. Het plafond is een plaatje en ik geniet elke keer weer van de aanblik ervan. We gaan in een zijstuk van de kerk zitten en al snel is iedereen " weg" ondanks  de drukte in de kerk. Alsof we in een bel van licht zitten en alles wat we niet nodig hebben voor ons wordt buitengehouden. Mijn beschermengel voel ik naast me staan, maar er laten zich meer engelen zien. We worden door een allervriendelijkste dame uitgenodigd een kopje koffie te komen drinken en al napratend met elkaar hebben we allemaal een soortgelijke ervaring.

De kathedraal is indrukwekkend en omdat ik hoognodig van de sanitaire voorziening gebruik moet maken, snel ik mij alleen door de gangen van de kerk, waarbij ik als het ware door een sluier van de tijd stap en mijzelf zie rennen door de gangen in een lang gewaad. Ik moet mij haasten voor de dienst, want ik ben te laat. Mijn lange jurk wappert en de stof ritselt, en aan mijn voeten zie ik elegante sandaaltjes.

Blij voel ik me en wanneer ik even later de kerk binnentreedt een wanneer heus orgel speelt slaat het kippenvel toe en schiet ik vol. Ontroerd raak ik van de prachtige muziek. We dwalen door de kathedraal en deze kerk maakt op iedereen diepe indruk. 

Chalice Well

Stralend weer is het deze morgen en dus besluit ik nog niet naar Wells te gaan maar het programma om te gooien en naar de tuin te gaan. Het blijkt achteraf de juiste beslissing te zijn.

In de tuin zijn behoorlijk wat mensen en ik sta met stomme verbazing naar een Engelse dame te kijken die hardop staat te blèren in haar mobiele telefoon. Bij de ingang van Chalice Well staat een niet te missen bord, waarop staat dat het een stilte gebied is en dat het niet de bedoeling is dat er mobiel getelefoneerd wordt.

We zoeken een plek op waar we kunnen mediteren en het is weer goed geregeld want we hebben stilte en zon.

De godinnen conferentie zorgt ervoor dat er veel opgedofte dames in de tuin zijn, die allerlei rituelen uitvoeren. 

Ik besluit naar het portaal te gaan, deze plek is bijzonder en goed voelbaar. Wanneer iedereen klaar is wandelen we terug naar het stadje waar we een middag gaan winkelen. Wat in Glastonbury kun je je hart ophalen als je relikwieën zoekt.

Avebury

Zodra ik de gordijnen openschuif, bekruipt mij een gevoel van misnoegzaamheid. Het is namelijk compleet grijs buiten en het regent. Wat nu te doen? Een binnenactiviteit of toch naar Avebury? Het wordt Avebury. De tocht er heen laat ons een prachtig landschap zien en zon! Na een rit van meer dan 1,5 uur komen we bij de Steencirkel aan het is prachtig weer.

We lopen naar de cirkel en eenmaal binnen de cirkel geeft een van de gasten aan direct haar hart te voelen en zo vervolgt zij, " ik word hier blij van". Voor mij is Avebury ook een van mijn favoriete plekken en dat was het al heel wat jaren geleden toen ik er al pendelend en kaartleggend, voor mij toen een geheel onbekende plek, terecht kwam. We voelen de stenen en wandelen op ons gemak naar een plek waar we kunnen mediteren. Er staat nogal wat wind, dus een plekje achter de bomen en  tussen de schapen wordt de meditatiestek voor vandaag.

De meditatie voor vandaag is gericht op heling en er komt het nodige los en wat nog mooier is er mag ook nog een en ander geheeld worden.

De rest van de middag verblijven wee op deze prachtige plek en het kon niet beter, de weergoden waren ons zeer gunstig gezind. Een zonovergoten dag en mooie ervaringen voor de deelnemers. Avebury is opgenomen in de Magical King Arthur Tour van Triade Travel.

Glastonbury abdij en de Tor

Vandaag is de lucht strakblauw en de warmte al goed voelbaar. Mijn hart maakt een sprongetje, jippie, lekker warm, kan niet beter. Opgetogen wandelen wij naar Glastonbury Abbey.

Er zijn toeristen op het terrein. Er lopen gidsen rond in middeleeuwse kledij waaronder een monnik, maar daar wil ik niet echt gebruik van maken omdat ik dan met mijn energie zo naar mijn hoofd getrokken word, dat het mijn waarnemen belemmert. We wandelen het complex op en elke keer als ik er ben ervaar ik weer een gevoel van sereniteit. Overigens, is dat niet het enige want ik ervaar nog veel meer op deze toch bijzondere plek, maar sereniteit is toch wel het allesoverheersende gevoel voor mij.

Petra ervaart iets heel anders, op de plek van St. Thomas Becket's Abbey,  kreeg zij een overweldigend gevoel van daar moeten staan en daar moeten zijn en de tranen stopten niet meer. Meer dan een half uur heeft zij er zeker gestaan en haar engelenkaart die bescherming aangaf, manifesteerde zich binnen hele korte tijd.

Wij zoeken een plek uit waar we kunnen mediteren, die vinden we aan het eind van de ruïne. Om ons heen is een motormaaier in de weer. Ik moet er toch even niet aan denken dat al die grote gazons met een handmaaiertje gedaan zouden moeten worden, alleen al van de gedachten zou ik een accute aanval van hyperventilatie krijgen. Kinderen rennen om ons heen en mensen wandelen in onze omgeving en een klein stukje verderop krijgt een groep toeristen uitleg van een meneer in een middeleeuws kostuum. Hij zal het wel warm hebben met zijn wollen kniekousen. 

Aan " boven" vraag ik om hulp en dan ineens midden in de meditatie zie ik dat alles en iedereen om ons heen weg is. De enige geluiden die er dan nog zijn, is het ruisen van de bladeren en het tjilpen van de vogels. Op het moment dat iedereen klaar is, komen er kinderen aanrennen. Dank jullie wel! We delen onze ervaringen en wandelen nog geruime tijd wat rond op het complex. 

In Glastonbury kun je lekker eten en wij doen ons dan ook tegoed aan een overheerlijke salade.

Dapper als wij zijn, gaan we de Tor beklimmen op deze hete dag. Het was zeker de moeite waard, want het uitzicht is adembenemend. Vroeger was het gebied moeras en ik kan me goed voorstellen dat door al die moerassen dat het een mythisch gebied was. Aan het eind van de dag gaan wij nog een paar uur terug naar de abdij om te genieten van alle geurende planten en bomen en om geplaagd te worden door een verschijning die verstoppertje met ons speelt.

Triade Travel organiseert diverse magische en spirituele reizen. Er wordt gereisd in kleine groepen waardoor er voor iedereen optimaal aandacht is. In tegenstelling tot andere reisorganisaties probeert Triade Travel jouw vakantie zo te plannen, dat er zo min mogelijk vakantietijd verloren gaat met het reizen. Bij ons word je bij voorkeur in de ochtend op of op zijn laatst aan het begin van de middag van de luchthaven opgehaald en voor de terugweg word je niet voor 16.00 uur bij de luchthaven afgezet! Voor meer informatie zie de website of neem contact op met Caroline of Petra. Deze reis wordt begeleid door Caroline Dekker en Petra Portheine.